Kliknij na numerze wersetu, aby zobaczyć porównanie tłumaczeń | Pokaż oryg. numery wersetówUkryj numery wersetówKażdy werset od nowej linii |
[1] »Zachowanie ludu, i to w obecności PANA, zaczęło tymczasem przypominać zachowanie ludzi bezpodstawnie niezadowolonych. PAN usłyszał ich szemranie, rozgniewał się na nich i zapalił wśród nich swój ogień, który rozszalał się na krańcu obozu.
[2] »Lud zaczął wtedy wołać do Mojżesza! Gdy Mojżesz pomodlił się do PANA, ogień wygasł.
[3] »Miejsce to nazwano Tabera, ponieważ tam zapłonął wśród nich ogień PANA.
[4] »Wówczas przeróżne szumowiny, obecne pośród ludu, zaczęły przebąkiwać o swej wielkiej chęci na mięso. Dołączali do nich również Izraelici. Biadali: O, gdybyśmy tak mogli najeść się mięsa!
[5] »Przypominamy sobie te ryby, które jedliśmy w Egipcie za darmo, te ogórki i dynie, te pory, cebulę i czosnek.
[6] »A teraz? Jeść się odechciewa! Nie ma nic! Przed nami tylko manna!
[7] »Manna zaś była jak ziarno kolendry, z wyglądu przypominała żywicę bdelium.
[8] »Ludzie rozchodzili się, zbierali ją, mielili w żarnach albo tłukli w moździerzach, gotowali ją w garnku lub przyrządzali z niej placki, przypominające w smaku placki smażone na oliwie.
[9] »Nocą, gdy na obóz opadała rosa, razem z nią opadała też manna.
[10] »Biadanie ludu w rodzinach, u wejść do namiotów, dotarło do Mojżesza. Wzbudziło to gniew PANA, a również Mojżesz uznał je za niegodziwe.
[11] »Mojżesz poskarżył się PANU: Dlaczego obszedłeś się tak źle z Twoim sługą? Dlaczego nie znalazłem łaski w Twoich oczach? Bo włożyłeś na mnie ciężar całego tego ludu.
[12] »Czy ja ten lud począłem? Czy ja go zrodziłem, że mówisz do mnie: Nieś go w swoich objęciach, jak piastun niesie niemowlę, do ziemi, którą przysiągłeś dać jego ojcom?
[13] »Skąd mam wziąć mięso, by nakarmić ten lud? Daj nam mięsa - biadają - bo chce nam się jeść!
[14] »Ja sam nie jestem w stanie unieść całego tego ludu. Jest on dla mnie o wiele za ciężki.
[15] »Jeśli już tak ze mną postępujesz, to proszę, zabij mnie raczej natychmiast, jeśli znalazłem łaskę w Twoich oczach, bym nie musiał patrzeć na moje nieszczęście.
[16] »Wówczas PAN odpowiedział Mojżeszowi: Zbierz Mi siedemdziesięciu mężczyzn spośród znanych ci starszych Izraela i spośród jego urzędników, sprowadź ich do namiotu spotkania i niech tam staną przy tobie.
[17] »Wtedy zstąpię i będę tam rozmawiał z tobą. Wezmę też z Ducha, który spoczywa na tobie, i włożę również na nich, aby nieśli ciężar ludu wraz z tobą i abyś nie musiał już nieść go ty sam.
[18] »Ludowi zaś poleć: Poświęćcie się na jutro. Będziecie jeść mięso, bo biadaliście w obecności PANA: Obyśmy mogli najeść się mięsa! Jak dobrze nam było w Egipcie! PAN da wam zatem mięso i będziecie jeść -
[19] »nie przez jeden dzień ani przez dwa dni, ani przez pięć dni, ani przez dziesięć dni, ani przez dwadzieścia dni,
[20] »ale przez cały miesiąc! W końcu zacznie wychodzić wam nosem i przyprawi was o mdłości, dlatego że wzgardziliście PANEM, który jest pośród was, i wyrażaliście przy Nim żal, że wyszliście z Egiptu.
[21] »Wtedy Mojżesz zapytał: Sześćset tysięcy pieszych liczy lud, wśród którego jestem, a Ty mówisz: Dam im mięsa i będą jedli cały miesiąc?
[22] »Kto zdołałby zabić tyle owiec i bydła, aby mięsa wystarczyło dla każdego? Jeśli złowiono by dla nich wszystkie ryby morza, to czy wystarczyłoby mięsa dla każdego?
[23] »PAN odpowiedział Mojżeszowi: Czy PAN w swojej mocy jest na to za słaby? Już wkrótce zobaczysz, czy spełni się moje Słowo, czy też nie.
[24] »Mojżesz wyszedł więc i oznajmił ludowi słowa PANA. Następnie zebrał siedemdziesięciu mężczyzn spośród starszych ludu i rozstawił ich wokół namiotu.
[25] »Wtedy PAN zstąpił w obłoku i przemówił do niego. Wziął też z Ducha, który spoczywał na nim, i złożył na siedemdziesięciu starszych. A gdy Duch spoczął na nich, zaczęli prorokować, co nigdy potem już im się nie zdarzyło.
[26] »Dwaj spośród mężczyzn pozostali jednak w obozie. Byli to Eldad i Medad. Duch spoczął również na nich, gdyż i oni byli wśród spisanych, chociaż nie przybyli do namiotu spotkania. Zaczęli oni prorokować w obozie.
[27] »Wówczas przybiegł jakiś chłopiec i doniósł Mojżeszowi: Eldad i Medad prorokują w obozie!
[28] »Wtedy Jozue, syn Nuna, usługujący Mojżeszowi od swojej młodości, powiedział: Mojżeszu, panie mój, zabroń im tego!
[29] »Czyżbyś był o mnie zazdrosny? - odparł Mojżesz. - Oby cały lud PANA zamienił się w proroków! Tak, oby PAN złożył na nich swego Ducha!
[30] »Po czym Mojżesz oraz starsi odeszli do obozu.
[31] »Wówczas nadciągnął wiatr wzbudzony przez PANA, przywiał od morza przepiórki i rzucił je na obóz, na dzień drogi wokół obozu z jednej i z drugiej strony i na mniej więcej dwa łokcie nad powierzchnią ziemi.
[32] »Ludzie powstali więc i przez cały ten dzień, przez całą noc i przez cały następny dzień chwytali przepiórki. Nawet ten, kto schwytał ich najmniej, miał dziesięć chomerów. Potem ludzie rozłożyli je sobie dookoła obozu.
[33] »Lecz gdy mięso było jeszcze między ich zębami, zanim zdołali je przełknąć, PAN wystąpił z gniewem przeciw ludowi i zadał mu bardzo bolesny cios.
[34] »Stąd nadano temu miejscu nazwę: Kibrot-Hataawa, [to znaczy: Groby pożądania], tam bowiem pogrzebano tych pożądliwych ludzi.
[35] »Z Kibrot-Hataawa lud wyruszył do Chaserot i tam stanął obozem.