Teksty » Biblia to jest Pismo Święte Starego i Nowego Przymierza - liter. » Księga Jeremiasza » Rozdział 52
«  Księga Jeremiasza 51 Księga Jeremiasza 52 Księga Lamentacji 1  »
Kliknij na numerze wersetu, aby zobaczyć porównanie tłumaczeń
 
Pokaż oryg. numery wersetówUkryj numery wersetówKażdy werset od nowej linii
[1] »Sedekiasz miał dwadzieścia jeden lat, gdy został królem. Panował w Jerozolimie jedenaście lat. Jego matka nazywała się Chamutal, a była córką Jeremiasza z Libny. [2] »Sedekiasz czynił to, co było złe w oczach PANA, dokładnie tak jak Jehojakim. [3] »PAN nie patrzył na to przychylnym okiem. Doszło w końcu do tego, że odrzucił Jerozolimę i Judę i pozbawił je swojej obecności. W tym też czasie Sedekiasz zbuntował się przeciw królowi Babilonu. [4] »Z tego powodu w dziewiątym roku panowania Sedekiasza, w dziesiątym miesiącu i w dziesiątym dniu tego miesiąca, pod Jerozolimę ściągnął Nebukadnesar, król Babilonu. Przybył z całym swoim wojskiem. Obległ miasto i zaczął sypać wokół niego wały. [5] »Oblężenie trwało aż do jedenastego roku panowania króla Sedekiasza. [6] »W czwartym miesiącu, dziewiątego dnia tego miesiąca, gdy głód w mieście wzmógł się do tego stopnia, że nie było już chleba dla prostego ludu, [7] »zrobiono wyłom w murze miasta. Na wieść o tym wszyscy wojownicy uciekli. Opuścili oni miasto nocą. Wybrali drogę przez bramę między dwoma murami, w sąsiedztwie ogrodów królewskich. Chaldejczycy oblegali miasto, oni zaś ruszyli w kierunku stepu. [8] »Jednak wojsko chaldejskie ruszyło w pościg za królem. Dogoniło go na stepach Jerycha. Całe jego wojsko poszło w rozsypkę, [9] »a oni pojmali Sedekiasza i zaprowadzili do króla Babilonu, do Ribli w ziemi Chamat. Tam zapadł na niego wyrok. [10] »Król Babilonu kazał ściąć synów Sedekiasza na oczach ich ojca. Podobnie, tam w Ribli, kazał ściąć wszystkich książąt Judy. [11] »Następnie kazał oślepić Sedekiasza, zakuć go w kajdany i odprowadzić do Babilonu. Tam król Babilonu osadził Sedekiasza w więzieniu, gdzie ten przebywał do śmierci. [12] »Tymczasem w piątym miesiącu, w dziesiątym dniu tego miesiąca, a był to dziewiętnasty rok panowania Nebukadnesara, króla Babilonu, przybył do Jerozolimy Nebuzaradan. Był on dowódcą straży przybocznej i służył w najbliższym otoczeniu króla Babilonu. [13] »Spalił on świątynię PANA, pałac królewski i co ważniejsze domy w Jerozolimie. [14] »Natomiast całe wojsko, będące pod komendą dowódcy straży przybocznej, zburzyło wszystkie mury wokół Jerozolimy. [15] »Część ubogiej ludności, resztę ludu pozostałego w mieście, zbiegów, którzy przeszli do króla Babilonu, i resztę rzemieślników kazał Nebuzaradan, dowódca straży przybocznej, zabrać do niewoli. [16] »Część natomiast ubogiej ludności pozostawił Nebuzaradan, dowódca straży przybocznej, powierzając im uprawę winnic i ziemi. [17] »Co do brązowych kolumn, które znajdowały się w świątyni PANA, podstaw, brązowej kadzi zwanej morzem, która też znajdowała się w świątyni PANA, te sprzęty Chaldejczycy rozbili, a brąz wywieźli do Babilonu. [18] »Podobnie zabrali garnki, łopatki, szczypce, miski, łyżki - i wszystkie przybory z brązu, których używano przy służbie świątynnej. [19] »Dowódca straży przybocznej zabrał też czasze, kadzielnice, miski, garnki, świeczniki, łyżki i czasze ofiarne, zarówno te, które były wykonane ze szczerego złota, jak i te, które były wykonane ze srebra. [20] »Jeśli chodzi o dwie kolumny, kadź i dwanaście brązowych cielców stojących pod jej podstawą, czyli o sprzęty, które sporządził król Salomon dla świątyni PANA, nie sprawdzano wagi brązu, z którego były wykonane. [21] »Ale co do kolumn, to jedna kolumna miała osiemnaście łokci wysokości i dwanaście łokci w obwodzie, jej grubość wynosiła cztery palce, a wewnątrz była pusta. [22] »Głowica każdej kolumny była również wykonana z brązu i mierzyła pięć łokci wysokości. Brązowa była też plecionka i owoce granatu rozmieszczone po obwodzie głowicy. Podobnie wykonana była głowica drugiej kolumny. [23] »W sumie owoców granatu było dziewięćdziesiąt sześć z każdej strony, a sto wziętych z tymi wokół plecionki. [24] »Następnie dowódca straży przybocznej zabrał arcykapłana Serajasza, kapłana zastępcę Sofoniasza oraz trzech stróżów progów. [25] »Z miasta natomiast zabrał jednego urzędnika dworskiego, który był dowódcą wojska, siedmiu mężczyzn z najbliższego otoczenia króla, którzy nadal przebywali w mieście, sekretarza dowódcy oddziału, który zajmował się werbunkiem wśród ludności kraju, i sześćdziesięciu ludzi spośród prostego ludu pozostającego w mieście. [26] »Ich wszystkich zabrał Nebuzaradan, dowódca straży przybocznej, i zaprowadził do króla Babilonu, do Ribli. [27] »Król Babilonu zaś kazał ich stracić tam w Ribli, w ziemi Chamat - i tak Juda został uprowadzony ze swojej ziemi. [28] »Oto liczby kolejnych partii ludu uprowadzonych przez Nebukadnesara. W siódmym roku - trzy tysiące dwudziestu trzech Judejczyków. [29] »W osiemnastym roku Nebukadnesara, z Jerozolimy: osiemset trzydzieści dwie osoby. [30] »W dwudziestym trzecim roku Nebukadnesara uprowadził Nebuzaradan, dowódca straży przybocznej, siedmiuset czterdziestu pięciu Judejczyków. Wszystkich uprowadzonych było zatem cztery tysiące sześćset osób. [31] »W trzydziestym siódmym roku od uprowadzenia Jehojachina, króla Judy, w dwunastym miesiącu, w dwudziestym piątym dniu tego miesiąca, Ewil-Merodak, król Babilonu, w roku swego wstąpienia na tron ułaskawił Jehojachina, króla Judy, i uwolnił go z więzienia. [32] »Rozmawiał z nim życzliwie, a jego krzesło ustawił wyżej niż krzesła królów, którzy przebywali u niego w Babilonie. [33] »Jehojachin zrzucił zatem swe szaty więzienne i przez pozostałe dni swojego życia jadał przy stole królewskim. [34] »Król Babilonu zapewnił mu stałe utrzymanie, z którego ten korzystał codziennie aż do śmierci, przez wszystkie pozostałe dni swego życia. 
«  Księga Jeremiasza 51 Księga Jeremiasza 52 Księga Lamentacji 1  »


 Źródło tekstu: Stare i Nowe Przymierze dla programu E-SwordOpis prezentowanego tekstu: Biblia, to jest Pismo Święte Starego i Nowego Przymierza [przekład literacki]. Przekład z języka hebrajskiego, aramejskiego i greckiego. Wydanie 1. Ewangeliczny Instytut Biblijny. Poznań 2016. Tekst publikowany za zgodą Wydawcy (zgoda z dnia 20.12.2017 r.).