Kliknij na numerze wersetu, aby zobaczyć porównanie tłumaczeń | Pokaż oryg. numery wersetówUkryj numery wersetówKażdy werset od nowej linii |
[1] »Następnie król Dawid powiedział do całego zgromadzenia: Salomon, mój syn, ten, którego wybrał Bóg, jest jeszcze młody i niedoświadczony, dzieło zaś jest wielkie, bo nie chodzi o pałac dla człowieka, ale dla PANA, Boga.
[2] »Na ile tylko było mnie stać, przygotowałem dla domu mojego Boga złoto na to, co ma być ze złota, srebro na to, co ma być ze srebra, brąz na to, co ma być z brązu, żelazo na to, co ma być z żelaza, i drewno na to, co ma być z drewna. Przygotowałem też kamienie onyksowe oraz kamienie do opraw, kamienie antymonowe, wielobarwne materiały, inne drogocenne kamienie i marmur w obfitości.
[3] »Mam ponadto skarb, złoto i srebro. Przy całym moim upodobaniu dla domu mojego Boga przekazuję to jako wkład dla domu Bożego, oprócz tego wszystkiego, co już wcześniej na ten święty dom przygotowałem.
[4] »Oddaję zatem trzy tysiące talentów złota, i to złota z Ofiru, oraz siedem tysięcy talentów oczyszczonego srebra do wyłożenia ścian budynków.
[5] »Niech złote będzie to, co ma być złote, a srebrne to, co ma być srebrne, i niech rzemieślnicy mają materiał na wszystkie swoje prace. Pytam też: Kto jest dziś chętny dać pełną ręką dla PANA?
[6] »W odpowiedzi książęta rodów i plemion Izraela, wodzowie tysięcy i dowódcy setek, a także przełożeni robót królewskich poczuli się zachęceni
[7] »i złożyli na służbę w domu Bożym pięć tysięcy talentów złota, dziesięć tysięcy złotych darejek, dziesięć tysięcy talentów srebra, osiemnaście tysięcy talentów brązu i sto tysięcy talentów żelaza.
[8] »A kto znalazł u siebie kamienie szlachetne, składał je w skarbcu domu PANA na ręce Jechiela Gerszonity.
[9] »Lud cieszył się z całej tej szczodrości, gdyż okazywali ją PANU z całego swojego serca. Król Dawid również przeżywał wielką radość.
[10] »Potem Dawid błogosławił PANA na oczach całego zgromadzenia. Powiedział: Błogosławiony jesteś na wieki Ty, PANIE, Boże naszego ojca Izraela.
[11] »Do Ciebie, PANIE, należy wielkość i moc. Twój jest majestat, sława i dostojeństwo. Tak, wszystko na niebie i ziemi jest Twoje. Do Ciebie, PANIE, należy władza. Ty jako głowa jesteś ponad wszystkim.
[12] »Od Ciebie pochodzi bogactwo i chwała. Ty rządzisz wszystkim i u Ciebie jest siła. Od Ciebie zależy, czy kogoś zechcesz wywyższyć i wzmocnić.
[13] »Teraz więc dziękujemy Ci, Boże nasz, i wielbimy Twoje chwalebne imię.
[14] »Bo właściwie kim ja jestem i w czym szczególny jest mój lud, że dajesz nam możliwość okazywania szczodrości w ten sposób? Przecież od Ciebie pochodzi to wszystko. Przekazaliśmy Ci to, co i tak mamy z Twojej ręki.
[15] »Gdyż pielgrzymami jesteśmy przed Tobą, przychodniami, jak wszyscy nasi ojcowie. Nasze dni na ziemi są jak cień. Nie ma dla nas nadziei.
[16] »PANIE, Boże nasz, całe to bogactwo, które przygotowaliśmy, aby zbudować Ci dom dla Twojego świętego imienia, pochodzi z Twojej ręki. Twoim jest to wszystko!
[17] »Wiem też, mój Boże, że Ty badasz serca. Masz upodobanie w prawości. I ja w szczerości serca, chętnie ofiarowałem to wszystko. Widzę także Twój lud, który jest tutaj obecny. Patrzę, z jaką radością chętnie składa Ci dary.
[18] »PANIE, Boże naszych ojców: Abrahama, Izaaka i Izraela, zapamiętaj to na wieki jako wyraz myśli serca Twojego ludu. Skieruj serca tych ludzi ku Tobie.
[19] »Salomonowi, mojemu synowi, daj szczere serce, aby przestrzegał Twoich przykazań, postanowień i ustaw, by wykonał to wszystko, by zbudował ten pałac, na który materiał przygotowałem.
[20] »Następnie Dawid zwrócił się do całego zgromadzenia: Błogosławcie, proszę, PANA, waszego Boga! I całe zgromadzenie błogosławiło PANA, Boga swoich ojców, pochylili się przy tym i złożyli pokłon PANU oraz królowi.
[21] »Potem złożyli PANU ofiary, a następnego dnia w ofierze całopalnej złożyli PANU tysiąc cielców, tysiąc baranów i tysiąc jagniąt wraz z przynależnymi im ofiarami z płynów i wieloma rzeźnymi ofiarami za całego Izraela.
[22] »Tego dnia jedli zatem i pili z wielką radością przed PANEM i po raz drugi obwołali królem Salomona, syna Dawida. Namaścili go dla PANA na księcia, Sadoka zaś na kapłana.
[23] »Potem Salomon zasiadł na tronie PANA jako król zamiast Dawida, swojego ojca. Wiodło mu się dobrze, a cały Izrael był mu posłuszny.
[24] »Wszyscy książęta i wodzowie, a także wszyscy synowie króla Dawida podporządkowali się Salomonowi jako królowi.
[25] »PAN natomiast mocno wywyższył Salomona w oczach całego Izraela i obdarzył go dostojeństwem panowania, jakiego nie miał przed nim żaden król Izraela.
[26] »Dawid, syn Jessaja, panował nad całym Izraelem.
[27] »Władał Izraelem przez czterdzieści lat. W Hebronie panował siedem lat, a w Jerozolimie - trzydzieści trzy.
[28] »Umarł w sędziwej starości, syty życia, bogactwa i chwały, a zamiast niego na tronie zasiadł Salomon, jego syn.
[29] »Sprawy króla Dawida, od pierwszych po ostatnie, zostały opisane wraz z dziejami jasnowidza Samuela, dziejami proroka Natana i dziejami jasnowidza Gada.
[30] »Zostało tam opisane jego panowanie, jego potęga i czasy, w których toczyły się dzieje Izraela oraz innych królestw na ziemi.