Kliknij na numerze wersetu, aby zobaczyć porównanie tłumaczeń | Pokaż oryg. numery wersetówUkryj numery wersetówKażdy werset od nowej linii |
[1] »Swego czasu Elizeusz zwrócił się do kobiety, której synowi przywrócił życie: Spakuj się i wraz z rodziną zamieszkaj na pewien czas gdzie indziej, ponieważ PAN postanowił zesłać głód na ten kraj i będzie on trwał przez siedem lat.
[2] »Kobieta spakowała się zatem i postąpiła zgodnie ze słowem męża Bożego. Wyruszyła wraz z rodziną i na siedem lat zamieszkała w ziemi filistyńskiej.
[3] »Po upływie tego czasu wróciła stamtąd i udała się do króla złożyć prośbę w sprawie swojego domu oraz własności ziemskiej.
[4] »Król w tym czasie rozmawiał z Gehazim, sługą męża Bożego, i akurat poprosił: Opowiedz mi o wszystkich tych wielkich dziełach, których dokonał Elizeusz.
[5] »A gdy Gehazi opowiadał królowi o tym, jak Elizeusz ożywił zmarłego, właśnie nadeszła ta kobieta, której synowi przywrócił życie, aby złożyć u króla prośbę w sprawie swojego domu i własności ziemskiej. Gehazi zawołał: Panie mój, królu! To jest ta kobieta i to jest ten jej syn, którego Elizeusz ożywił!
[6] »A gdy król wypytał o to tę kobietę, ona potwierdziła, że tak właśnie było. Wówczas król przydzielił jej jednego urzędnika i polecił: Zadbaj, aby zwrócono jej wszystko, łącznie z plonami z pola od dnia, w którym opuściła kraj, aż do teraz.
[7] »Gdy Elizeusz przybył do Damaszku, Ben-Hadad, król Aramu, chorował. I doniesiono mu: Przyszedł tutaj mąż Boży.
[8] »Wtedy król powiedział do Chazaela: Weź ze sobą jakiś podarunek, wyjdź naprzeciw mężowi Bożemu i zapytaj przez niego PANA: Czy przeżyję tę chorobę?
[9] »Chazael wyruszył więc Elizeuszowi naprzeciw, wioząc ze sobą w darze przeróżne dobra Damaszku, załadowane na czterdziestu wielbłądach! Gdy przyszedł, stanął przed nim i powiedział: Twój syn Ben-Hadad, król Aramu, wysłał mnie do ciebie z zapytaniem: Czy przeżyję tę chorobę?
[10] »A Elizeusz odpowiedział: Idź, powiedz mu: Na pewno przeżyjesz - choć PAN mi ukazał, że będzie musiał umrzeć.
[11] »Po tych słowach Elizeusz wbił w Chazaela spojrzenie i wpatrywał się w niego tak długo, aż Chazael się zmieszał. A Elizeusz w końcu zapłakał.
[12] »Dlaczego płaczesz, panie? - zapytał Chazael. A Elizeusz odpowiedział: Dlatego, że wiem, jakie zło wyrządzisz Izraelitom. Puścisz z dymem ich warownie, wytniesz mieczem ich młodzież, roztrzaskasz ich niemowlęta i rozprujesz brzuchy kobiet w ciąży.
[13] »Jak to? - zawołał Chazael. - Czy twój sługa jest psem, że miałby dopuścić się tak wielkich okrucieństw? A Elizeusz powiedział: PAN mi ukazał, że to ty zostaniesz królem Aramu.
[14] »Chazael odszedł od Elizeusza, przybył do swojego pana. Ten go zapytał: Co ci powiedział Elizeusz? A on odpowiedział: Zapewnił, że tę chorobę przeżyjesz.
[15] »Lecz następnego dnia Chazael wziął koc, namoczył go w wodzie i narzucił królowi na twarz. Tak Ben-Hadad umarł, a Chazael przejął po nim władzę.
[16] »W piątym roku panowania Jorama, syna Achaba, króla Izraela, władzę królewską w Judzie objął Jehoram, syn Jehoszafata, choć sam Jehoszafat nadal pozostawał u władzy.
[17] »Jehoram miał trzydzieści dwa lata, kiedy rozpoczął rządy, a panował w Jerozolimie osiem lat.
[18] »Kroczył on drogą królów Izraela, postępował tak, jak ród Achaba, gdyż córka Achaba była jego żoną. Dopuszczał się więc tego, co złe w oczach PANA.
[19] »Mimo to PAN nie chciał zniszczyć Judy. Wstrzymywał się przed tym ze względu na swojego sługę Dawida, któremu zapowiedział, że lampa jego dynastii świecić będzie na zawsze.
[20] »Za czasów Jehorama Edom wyzwolił się spod władzy Judy i ustanowił sobie własnego króla.
[21] »Na wieść o buncie Jehoram wyruszył do Seir, a z nim wszystkie jego rydwany. Został wtedy, wraz z dowódcami swoich rydwanów, otoczony przez wojska Edomu, podczas gdy jego wojownicy ratowali się ucieczką. Pod osłoną nocy uderzył jednak na wojska Edomu i wyrwał się z oblężenia.
[22] »Edom zatem wyzwolił się spod władzy Judy i tak pozostało do dnia dzisiejszego. W tym czasie wyzwoliła się również Libna.
[23] »Pozostałe sprawy Jehorama, wszystko, czego dokonał, zostało opisane w zwoju Dziejów królów Judy.
[24] »Gdy Jehoram spoczął ze swoimi ojcami, został pochowany przy nich w Mieście Dawida, a władzę królewską po nim objął jego syn Achazjasz.
[25] »Achazjasz, syn Jehorama, króla Judy, objął władzę królewską w dwunastym roku panowania Jorama, syna Achaba, króla Izraela.
[26] »Miał dwadzieścia dwa lata, kiedy objął władzę, a panował w Jerozolimie przez rok. Jego matka miała na imię Atalia i była wnuczką Omriego, króla Izraela.
[27] »Achazjasz kroczył drogą rodu Achaba. Czynił on to, co złe w oczach PANA, podobnie jak ród Achaba, z którym był spowinowacony.
[28] »Wyruszył on z Joramem, synem Achaba, na wojnę z Chazaelem, królem Aramu, pod Ramot Gileadzkie. Aramejczycy jednak pobili Jorama.
[29] »Król Joram wycofał się wówczas do Jizreela, by leczyć się tam z ran, które zadali mu Aramejczycy pod Ramą właśnie wtedy, gdy walczył z Chazaelem, królem Aramu. Tam też, do Jizreela, ze względu na niedomaganie Jorama, syna Achaba, przybył Achazjasz, syn Jehorama, król Judy, aby odwiedzić rannego.