Kliknij na numerze wersetu, aby zobaczyć porównanie tłumaczeń | Pokaż oryg. numery wersetówUkryj numery wersetówKażdy werset od nowej linii |
[1] »Jakub zebrał się do drogi i ruszył dalej do ziemi ludzi Wschodu.
[2] »Tam zobaczył w polu studnię, a przy niej trzy stada owiec. Z tej studni pojono stada. Jej otwór przykryty był wielkim kamieniem.
[3] »Kamień zaś odsuwano, gdy zeszły się wszystkie stada. Wtedy je pojono, po czym kamień wracał na swoje miejsce, to jest na otwór studni.
[4] »Skąd jesteście, bracia? - zapytał Jakub pasterzy. Jesteśmy z Charanu - przedstawili się.
[5] »A czy znacie Labana, syna Nachora? Oni na to: Znamy.
[6] »Jak mu się powodzi? - zadał Jakub pytanie. Dobrze - odpowiedzieli. - A właśnie jego córka, Rachela, zbliża się z owcami.
[7] »Jest jeszcze jasny dzień - zauważył Jakub - nie czas spędzać stada. Napójcie owce i idźcie, popaście je jeszcze trochę.
[8] »Nie możemy - wyjaśnili - dopóki nie zbiorą się wszystkie stada. Dopiero wtedy odsuwamy kamień znad otworu studni i poimy zwierzęta.
[9] »W trakcie tej rozmowy nadeszła Rachela. Przygnała owce swego ojca, ponieważ była pasterką.
[10] »Gdy Jakub zobaczył Rachelę, córkę Labana, brata swojej matki, oraz jego owce, podszedł, odsunął kamień znad otworu studni i napoił je.
[11] »Potem pocałował Rachelę i głośno zapłakał.
[12] »Po chwili opowiedział jej, że jest krewnym jej ojca i synem Rebeki. Ona zaś pobiegła i przekazała to swojemu ojcu.
[13] »Na wieść o Jakubie, synu swojej siostry, Laban wybiegł na jego spotkanie. Objął go, ucałował i wprowadził do domu. Tam Jakub opowiedział Labanowi o wszystkich swoich sprawach,
[14] »a Laban podsumował: Ty naprawdę jesteś kością z moich kości i ciałem z mojego ciała. Jakub zatrzymał się u niego, gościł w jego domu przez cały miesiąc.
[15] »Po miesiącu Laban tak zwrócił się do Jakuba: Wprawdzie jesteś moim krewnym, ale czy dlatego masz mi służyć za darmo? Powiedz, proszę, jak mógłbym ci to wynagrodzić?
[16] »A Laban miał dwie córki - starszą, imieniem Lea, i młodszą, imieniem Rachela.
[17] »Lea miała delikatne spojrzenie, Rachela natomiast była niezwykle zgrabna i piękna z wyglądu.
[18] »Jakub, zakochany w Racheli, zaproponował zatem: Będę ci siedem lat służył za Rachelę, twoją młodszą córkę.
[19] »Laban na to przystał: Dobrze - powiedział - lepiej mi dać ją tobie niż innemu mężczyźnie. Pozostań u mnie!
[20] »I Jakub służył za Rachelę siedem lat. Ale ponieważ ją kochał, lata te minęły mu jak kilka dni.
[21] »Wreszcie Jakub oznajmił Labanowi: Dopełniły się moje dni. Daj mi moją żonę, bo chciałbym się już nią cieszyć.
[22] »Laban zebrał zatem wszystkich mieszkańców swej miejscowości i wyprawił ucztę.
[23] »A gdy nastał wieczór, wziął swoją córkę Leę, przyprowadził ją do Jakuba i Jakub z nią spędził noc!
[24] »Laban dał również Lei swoją służącą Zilpę, aby odtąd jej służyła.
[25] »Z nastaniem poranka Jakub zauważył, że miał przy sobie Leę! Co ty mi zrobiłeś? - zapytał Labana. - Czy nie służyłem ci za Rachelę? Dlaczego mnie oszukałeś?
[26] »Nie ma u nas w zwyczaju wydawać młodszą córkę przed córką pierworodną - odpowiedział Laban. -
[27] »Ciesz się nią do końca tygodnia, a potem damy ci Rachelę - za służbę, którą odbędziesz u mnie przez kolejnych siedem lat.
[28] »Jakub przystał na to. Spędził z Leą tydzień, a potem Laban dał mu za żonę swoją córkę Rachelę.
[29] »Swojej córce Racheli Laban także przekazał służącą. Miała ona na imię Bilha.
[30] »Jakub połączył się więc także z Rachelą. Kochał ją bardziej niż Leę - i służył u Labana kolejnych siedem lat.
[31] »PAN jednak zauważył, że Lea jest odrzucona. Dlatego uczynił ją płodną. Rachela zaś była niepłodna.
[32] »W ten sposób Lea poczęła i urodziła syna. Nadała mu imię Ruben, ciesząc się, że PAN wejrzał na jej niedolę i że teraz mąż będzie wreszcie ją kochał.
[33] »Potem zaszła w ciążę ponownie i znów urodziła syna. Tym razem stwierdziła: Tak, sam PAN uznał, że jestem w niełasce, stąd dał mi i tego syna - niech ma na imię Symeon!
[34] »Wkrótce znów zaszła w ciążę i znów urodziła syna. Tym razem - oznajmiła - mój mąż przylgnie już do mnie! Dałam mu trzech synów! Dlatego nazwała go Lewi.
[35] »Potem poczęła raz jeszcze. I tym razem urodził się syn. Lea była wdzięczna: Pragnę wielbić PANA - niech mój syn nazywa się Juda. Po urodzeniu Judy Lea przestała rodzić.