Teksty » Biblia Królowej Zofii - Transkrypcja » Księga Tobiasza » Rozdział 6
«  Księga Tobiasza 5 Księga Tobiasza 6 Księga Tobiasza 7  »
 Pokaż oryg. numery wersetówUkryj numery wersetówKażdy werset od nowej linii
[1] »A gdyż tak szedł Tobijasz a psek bieżał jego za nim, tedy pirwy nocleg miałasta podle rzeki Tygrys. [2] »A gdyż wynidzie Tobijasz, chcąc swe nogi umyć w rzece, wysunąwszy się jedna wielika ryba, chcąc ji połknąć. [3] »Jejże się Tobijasz urzasł, pocznie wołać wielikim głosem rzekąc: „Pomoż mi, Panie, jidzieć na mię ryba!” [4] »I rzecze anjoł: „Ufaci ją za skrzele ❬i❭ wyciągni k sobie”. A gdyż to uczyni, wyciągnie ją na suszą i pocznie się ryba miotać przed nogi jego. [5] »I rzekł mu anjoł: „Rozpłataj rybę tę a wymi sierce jej i żołć, i wnętrza schowajże, bo są ty rzeczy tobie potrzebne a ku lekarstwu użyteczne”. [6] »A gdyż to Tobijasz uczynił, spiekł mięso tej ryby, aby z sobą na drogę wziął, a jine nosił, cso by jima mogło statczyć na drogę, ażby przyszła do Rajes miasta medzskiego. [7] »Tedy Tobijasz opyta anjoła rzekąc: „Proszę ciebie, Azaryjaszu, bracie miły, powiedz mi, ktorą moc lekarstwa ty rzeczy mają, jeżeś mi z ryby kazał schować”. [8] »Jemu anjoł otpowie rzekąc: „Kdyż cząstkę tego sierca na wągle położysz, ten dym zapędzi wszelki rod djabelski i od męża, i od żony, tak iże się k nima więcej nie nawroci. [9] »A żołć jej godzi się ku pomazaniu oczu, na nichże jest bielmo, a bądzieta uzdrowionie.” [10] »I rzecze k niemu Tobijasz: „Gdzie chcesz, abychowa otpoczynęła?” [11] »Anjoł rzekł: „Jest jeden mąż tu jimi❬e❭niem Raguel, bliźni wasz z pokolenia twego, a ten ma dziewkę jimieniem Sarę a jej ociec nie ma ni syna, ni dziewki jinej, jeno tę samę. [12] »Tobieć się ma dostać wszytko zboże jej a masz ją sobie pojąć za małżonkę. [13] »Przeto prosi oćca jej za nię a dać ją tobie za żonę”. [14] »Tobijasz rzekł: „Słyszałem, iże była oddana po rząd siedmi mężom a zmarli, ale tom słyszał, iże je dyjabeł zdawił. [15] »Przeto boję się, by mi się też nie przygodziło. Sąc jedziny syn oćcow a macierzyn, słożę starość jich z zamętkiem do piekłow”. [16] »Tedy anjoł Rafael rzekł jemu: „Posłuchaj mię a ukażę tobie, ktorzy są to, nad nimiż dyjabeł ma moc. [17] »Toć są ci, ktorzy w małżeński staw tak wstępują, iże Boga ot siebie i ot swej myśli zapędzają a swej nieczystej żądzy dosyć czynią jako[n] koń a muł, w nichże rozuma nie, nad tymi ma moc dyjabelstwo. [18] »Ale ty, gdyż ją pojmiesz, wszedszy do jej pokoja trzy dni się wzdzierżyż od niej, a nics jinego, jedzinie w modlitwach usiłować będziesz s nią. [19] »A w tę noc pirwą wrzucisz wnętrze rybie w ogień a zapędzono będzie dyjabelstwo. [20] »Ale drugiej nocy w uczynki świętych patriarchow będziesz przypuszczon. [21] »Potem trzeciej nocy pożegnanie obdzierżysz, aby synowie, jiż od was pojdą, rodzili się zdrowi. [22] »Potem po trze❬cie❭j nocy przymiesz pannę z bojaźnią bożą, a więcej prze miłość, synow, niźli prze lubość cielestną, aby w siemieniu Abramowie pożegnanie sobie i swym synom odzierżał. 
«  Księga Tobiasza 5 Księga Tobiasza 6 Księga Tobiasza 7  »


 Źródło tekstu: Instytut Języka Polskiego PAN w KrakowieOpis prezentowanego tekstu: Tekst opracowany na podstawie "Korpusu tekstów staropolskich do roku 1500" udostępnionego przez Instytut Języka Polskiego Polskiej Akademii Nauk w Krakowie. Wersja tekstu z września 2005. Transkrypcja na podstawie: Bernacki, L.: Biblia Szaroszpatcka. Podobizna kodeksu Biblioteki Reformowanego Gimnazjum w Szaroszpataku. Kraków 1930. Tekst zamieszczony za zgodą IJP PAN.