Teksty » Biblia Królowej Zofii - Transkrypcja » 2 Księga Kronik » Rozdział 34
«  2 Księga Kronik 33 2 Księga Kronik 34 2 Księga Kronik 35  »
Kliknij na numerze wersetu, aby zobaczyć porównanie tłumaczeń
 
Pokaż oryg. numery wersetówUkryj numery wersetówKażdy werset od nowej linii
[1] »W ośmi leciech był Jozyjasz, gdyż począł krolować, a jeno a trzydzieści lat krolował w Jerusalemie. [2] »A czynił, cso było prawego w widzeniu bożem, i chodził po drogach oćca swego Dawida a nie uchylił się ani na prawicę, ani na lewicę. [3] »A osmego lata swego krolewstwa, sąc jeszcze pacholikiem, jął się szukać Boga oćca jego Dawida, a we dwunaćcie lat swego krolewstwa oczyścił pokolenie Judowo i Jerusalem od modł gornych i łużnych i od podobizn, i od rycin. [4] »I skazili przed nim ołtarze Baalimowy i podobizny, jeż na nich stały, starty są. Ługi takież i rycia porąbał i starł a na rowiech tych, ktorzy byli obiatować jim obykli, jich złomki rozsypał. [5] »A nadto jich kapłanow kości na ołtarzu spalił i uczyścił Judę a Jerusalem. [6] »Takież w mieściech Manasowych i Efraimowych, i Symeonowych aż do Neptalimowych wszytki modły podwrocił. [7] »A gdyż wszytki ołtarze skaził i ługi i rycia starł w kęsy a wszytki czary zatracił we wszej ziemi israhelskiej, i wrocił się do Jerusalem. [8] »Przeto osmegonaćcie lata krolewstwa jego, uczyściw ziemię i kościoł boży, posłał Zafana, syna Elchyje a Amazyjasza, książę mieśćskie, a Joa, syna Joas, kanclerze, aby oprawili dom Pana Boga swego. [9] »Jiż przyszedszy ku Elchyjaszowi, kapłanu wielikiemu, a wziąwszy pieniądze od niego, jeż były wniesiony do domu bożego a jeż byli zgromadzili sługi kościelni a wrotni z Manasowa i z Efraimowa pokolenia, i ze wszech jinych pokoleni israhelskich, i ze wszego Judy i Benijaminowa, i ode wszech przebywaczow jerusalemskich, [10] »a dali w ręce tym, jiż władnęli dzielniki domu bożego, aby oprawili kościoł boży a wszytko zwiotszałe ponowili. [11] »A oni dali je rzemięślnikom a wapiennikom, aby kupili kamienia wyciosanego a drzewia ku nadstawianiu stawienia a ku podpiraniu domow, jeż byli skazili krolowie Juda. [12] »A to wszytko wiernie uczynili. I byli włodarze nad dzielniki Jobat a Abdyjasz z synow Merary, Zacharyjasz a Mozollam z synow Kaat, jimże była pilność o tem dziele, wszytcy nauczeni, jiż umieli śpiewać na organiech. [13] »A nad tymi też, ktorzy ku rozlicznym potrzebam brzemiona nosili, byli pisarze a mistrzowie [a] z nauczonych wrotni. [14] »A gdyż wynosili pieniądze, ktore byli wniesiony do kościoła bożego, tedy Elchyjasz kapłan nalazł księgi zakona bożego, jen był popisan ręką Mojseszową. [15] »I rzecze ku Zafan pisarzowi: „Nalazłem księgi zakona w domu bożem”, i dał je jemu. [16] »A on wziął je i niosł przed krola i powiedział jemu rzekąc: „Wszytko, csoś oddał w ręce twych sług, toć się pełni. [17] »Śrzebro, jeż naleziono w domu bożem, zgromadzono a dano włodarzom rzemięślnikowym a rozlicznych dział kowaniu”. [18] »A mimo to Elchyjasz kapłan dał mi ty to księgi, w nichże przed krolem gdyż czciono, [19] »a on usłyszał słowa zakona, rozdarł na sobie rucho [20] »a przykazał Elchyjaszowi ❬a Elkanowi❭ synu Zafanowu, a Abdanowi, synu Micha, a Zafanowi pisarzowi, a Azyjaszowi słudze krolowu rzekąc: [21] »„Jidźcie a proście Pana za mię a za zbytki israhelskie i za Judę za ty rzeczy wszytki tych to ksiąg, jeż są naleziony, bo wielika gniewiwość boża kapie na nas, przeto iże nie ostrzegali oćcowie naszy słow bożych ani pełnili wszego tego, cso pisano jest w tych księgach”. [22] »Przeto odszedł Elchyjasz i ci, ktorzy s nim byli posłani od krola ku Oldze prorokini, żenie Sellum, syna Teknat, syna Azra, jenże chował odzienia poświętna, a ta bydliła w Jerusalem drug iem i mowili jej słowa ta, jeżesmy naprzod powiedzieli. [23] »Ana jim otpowie: „Toć mowi Pan Bog: Rzeczcie mężowi, jen was posłał ku mnie: [24] »Toć mowi Pan: Owa ja przywiodę wiele złego na to miasto i na przebywacze jego ❬i❭ wszytka przeklęcia, ktora są popisana w tych księgach, jeż cztli przed krolem Juda, [25] »bo ostawszy mnie ofierowali bogom cudzym, aby mię ku gniewu popędzili we wszech uczyncech, jeż swyma rękama czynili, przetoż kapać będzie gniew moj na to miasto a nie będzie ugaszon. [26] »Ale ku krolowi Juda, jen was posłał, abych zań Boga prosiła, tak powiedzcie: Toć mowi Pan Bog israhelski: Iżeś słyszał słowa tych to ksiąg [27] »a obmiękczyło się sierce twe, a pokorzyłeś się w widzeniu bożem z tej rzeczy, ktora powiedziana przeciw temu miastu i przebywaczom jerusalemskim a wstydałeś się twarzy mej i rozdarł jeś rucho swe a płakałeś przede mną, a jam cię usłyszał, toć mowi Pan, [28] »już cię przyłożę ku oćcom twym a wniesion będziesz w grob twoj z pokojem, a nie uźrzyta twoi oczy wszego złego, csoż ja przywiodę na to miasto i na jego przebywacze”. I rozpowiedzieli krolowi wszytko, cso ona mowiła. [29] »Tedy on zwoła❬w❭ wszytki więcsze urodzenim z Judowa pokolenia a z Jerusalema, [30] »szedł do domu bożego i wszytcy mężowie z połupokolenia Juda a przebywacze jerusalemszczy, kapłani a nauczeni i wszytek lud od namniejszego aż do nawięczszego, i czetł krol przede wszemi w domu bożem, ani słyszą wszytka słowa tych ksiąg. [31] »Potem stojąc na stolcu zaślubił Panu, aby po niem chodził i ostrzegał przykazania i świadeczstwa, i sprawiedliwości jego ze wszego sierca swego i ze wszej dusze swej a by spełnił wszytko, csoż pisano w tych księgach, w nichże czetł, [32] »a k temu zaklął wszytki, ktorzy byli nalezieni w Jerusalemie i w Benijamin, i uczynili przebywacze jerusalemszczy podle ślubu Pana Boga oćcow swych. [33] »Przeto wymiotał Jozyjasz wszytki ganiebności ze wszech krain synow israhelskich a przykazał wszytkim ostatnim jerusalemskim, aby służyli Panu Bogu swemu po wszytki dni żywota swego a nie otstępowali ot Pana Boga oćcow swych. 
«  2 Księga Kronik 33 2 Księga Kronik 34 2 Księga Kronik 35  »


 Źródło tekstu: Instytut Języka Polskiego PAN w KrakowieOpis prezentowanego tekstu: Tekst opracowany na podstawie "Korpusu tekstów staropolskich do roku 1500" udostępnionego przez Instytut Języka Polskiego Polskiej Akademii Nauk w Krakowie. Wersja tekstu z września 2005. Transkrypcja na podstawie: Bernacki, L.: Biblia Szaroszpatcka. Podobizna kodeksu Biblioteki Reformowanego Gimnazjum w Szaroszpataku. Kraków 1930. Tekst zamieszczony za zgodą IJP PAN.