Teksty » Biblia Królowej Zofii - Transkrypcja » 1 Księga Kronik » Rozdział 16
«  1 Księga Kronik 15 1 Księga Kronik 16 1 Księga Kronik 17  »
Kliknij na numerze wersetu, aby zobaczyć porównanie tłumaczeń
 
Pokaż oryg. numery wersetówUkryj numery wersetówKażdy werset od nowej linii
[1] »I przynieśli skrzynię bożą a postawili ją pośrzod stanku, ktoryż rozpiął był Dawid jej i obietowali jej wonne obiaty i pokojne przed Bogiem. [2] »A gdyż dokonał był Dawid ofierując zażżone obiaty i pokojne, pożegnał lud w jimię boże. [3] »I rozdzielił wszem po wszytkich ot męża aż do niewiasty kołacz chleba a część mięsa pieczonego bawołowego a uprażoną w oleju żemłę. [4] »I ustawił przed skrzynią bożą z kościelnych sług, jiż by służyli a wspominali skutki jego a sławili i chwalili Pana Boga israhelskiego: [5] »Azafa książę a drugiego jego Zacharyjasza, ale Jehyjele a Semiramota, a Jahyjele, a Matatyjasza, a Elijaba, a Banajasza, a Obededoma, a Jehyhele nad organy żałtarza a strun, ale Azaf aby brzniał zwonki. [6] »Banajasza a Azyjela, kapłany, ustawił trąbiąc w trąby ustawicznie przed skrzynią zaślubienia bożego. [7] »W ten dzień ustawił Dawid książę ku chwaleniu Pana Azafa a bracią jego, to prześpiewając: [8] »Chwalcie Boga a wzywajcie jimię jego, oznamcie w ludu nalazki jego. [9] »Śpiewajcie jemu a psalmy pojcie jemu a wyprawiajcie wszytki dziwy jego. [10] »Chwalcie jimię święte jego, raduj się sierce szukających Pana. [11] »Szukajcie Pana i csności jego, szukajcie oblicza jego zawżdy. [12] »Wspominajcie na dziwy jego, ktore uczynił, a na znamiona jego, a na sądy ust jego. [13] »Siemię israhelowo, sługi jego, synowie Jakobowi, zwoleni jego. [14] »On jest Pan Bog nasz, po wszej ziemi sądowie jego. [15] »Wspominajcie na wieki śluby jego, rzeczy, ktore przykazał w tysiącu pokolenia, [16] »jiż to stwirdził s Abramem, a przysięga jego z Isaakiem. [17] »I ustawił to Jakobowi za przykazanie a Israhelowi w świadeczstwie wiecznie [18] »rzekąc: „Tobie dam ziemię kanaańską powrozek dziedzicstwa waszego”. [19] »Gdyż byli małej liczby, mali i oracze jej [20] »a szli ot naroda do naroda a z krolewstwa k ludu jinemu, [21] »nie przepuścił niżadnemu potwarzać jich, ale karał za nie krole. [22] »Nie dotykajcie się mazanych mych a w prorocech mych nie złościcie. [23] »Śpiewajcie Panu, wszytka ziemia, zwiastujcie dzień ote dnia zbawienie jego. [24] »Wyprawcie w pogaństwie sławę jego, we wszech ludziech dziwy jego. [25] »Bo wieliki Pan a chwalebny barzo, a groźny nad wszytki bogi. [26] »Bo wszytcy bogowie ludzszczy modły są, ale Bog niebiosa uczynił. [27] »Chwała i wielebność przed nim, siła i radość w mieście jego. [28] »Przynieście ❬Panu❭, czeladzi ludzskie[j], przynieście Bogu sławę i cesarzstwo. [29] »Dajcie ❬Panu❭ chwałę, jimieniu jego podnieście obietę a przydź[e]cie w obeźrzenie jego, a modlcie się Panu w obrazie świętem. [30] »Porusz się ot oblicza jego wszytka ziemia, bo on założył świat nieporuszony. [31] »Radujcie się niebiosa a wiesiel się ziemia, a rzeczecie w narodziech: Pan kroluje. [32] »Wzhucz morze i pełność jego a wiesielcie się role i wszytko, cso na nich jest. [33] »Tedy będą chwalić drzewie leśne przed Bogiem, bo przyszedł sędzić ziemię[34] »Pochwalcie Pana, bo jest dobry, bo na wieki miłosierdzie jego. [35] »A rzeczcie: Zbaw nas, Boże, zbawicielu nasz, a zgromadź nas, a wyzwol ot poganow, ać się spowiadać będziem jimieniowi świętemu twemu a wiesielić się będziem w twych śpiewaniach. [36] »Pożegnany Pan Bog israhelski ot wieku aż na wieki a rzekni wszytek lud: „Amen a chwała bądź Bogu”. [37] »A tak ostawił tu przed skrzynią zaślubienia bożego Azafa a bracią jego, aby przysługowali przed skrzynią ustawicznie ❬po wsze dni❭ a otrzedziami swymi. [38] »Potem Obededoma a bracią jego ośm a sześćdziesiąt a Obededoma, syna Idytum, a Osa ustawił wrotnymi. [39] »Ale Sadocha kapłana a bracią jego kapłany ustawił przed stanem bożym na wysokości, jen był w Gabaonie, [40] »aby ofierowali obiaty Panu na ołtarzu obiatnem ustawicznie rano i wieczor podle wszego, cso pisano w zakonie bożem, jiż przykazał Israhelowi. [41] »A po niem ustawił Emana a Idytum i jine zwolone, jenego każdego jimieniem swym, ku chwaleniu Pana, bo na wieki miłosierdzie jego. [42] »Eman takież a Idytum trąbiące trąbą a trząsając zwoneczki i wszytki gędźby głosow wybornych ku śpiewaniu Panu, a synom Idytum każąc być wrotnymi. [43] »I nawrocił się wszytek lud do swego domu i Dawid, aby takież pożegnał domowi swemu. 
«  1 Księga Kronik 15 1 Księga Kronik 16 1 Księga Kronik 17  »


 Źródło tekstu: Instytut Języka Polskiego PAN w KrakowieOpis prezentowanego tekstu: Tekst opracowany na podstawie "Korpusu tekstów staropolskich do roku 1500" udostępnionego przez Instytut Języka Polskiego Polskiej Akademii Nauk w Krakowie. Wersja tekstu z września 2005. Transkrypcja na podstawie: Bernacki, L.: Biblia Szaroszpatcka. Podobizna kodeksu Biblioteki Reformowanego Gimnazjum w Szaroszpataku. Kraków 1930. Tekst zamieszczony za zgodą IJP PAN.