Teksty » Biblia Królowej Zofii - Transkrypcja » 2 Księga Królewska » Rozdział 23
«  2 Księga Królewska 22 2 Księga Królewska 23 2 Księga Królewska 24  »
Kliknij na numerze wersetu, aby zobaczyć porównanie tłumaczeń
 
Pokaż oryg. numery wersetówUkryj numery wersetówKażdy werset od nowej linii
[1] »A gdyż powiedzieli krolowi to, cso ona była rzekła, tedy on posłał i sebrali się k niemu wszytcy starcy Juda i jerusalemszczy. [2] »I wszedł krol do domu bożego a wszytcy mężowie Juda i wszelcy, jiż bydlili w Jerusalemie s nim, kapłani i prorocy, i wszytek lud od mniejszego aż do wielikiego i czetł, ano wszytcy słyszeli, [i] wszytka słowa ksiąg zamowy bożej, jeż naleźli w domu bożem. [3] »I stał krol na wschodzie i ślubił przed Bogiem, aby naśladował Boga a ostrzegał przykazania jego a świadeczstwa a zakon❬n❭a ustawienia we wszem siercu a w wszej duszy, a obnowił słowa ślubu, jeż pisany w tych księgach, i pozwolił takież lud temu ślubu. [4] »A przykazał krol Elchyjaszowi biskupu a kapłanom wtorego rzędu, a wrotnym, aby wymiotali z kościoła bożego wszytki sędy, jeż uczyniony były Baalowi a pasiece a wszelkim gwiazdam niebieskim, i spalił je jawnie przed Jerusalem w dole Cedrowem, a pobrał jich popioł do Betel. [5] »I zagładził czarowniki, jeż byli ustawili krolowie Juda ku obiatowaniu na gorach po mieściech judzskich a około Jerusalem, a ty, jeż obiatowali zapalną obiatę Baalowi a słuńcu, a miesiącu, a dwiemanaćcie znamieniom, a wszelkim gwiazdam niebieskim. [6] »A kazał wynieść pasiekę precz z domu bożego s Jerusalem do dołu Cedron, a tam [ji] ją spalił i w proch obrocił i posuł na rowy pospolitego luda, jiż się modłam modlili. [7] »A zruszył domki kapłanow modlebnych, jiż byli w domu bożem, jimże żony tkały jako domki ługowe. [8] »A sebraw wszytki kapłany z miast Judowych i pogańbił gorne modły, gdzie obiatowali kapłani od Gabaa aż do Bersabee, a skaził ołtarze przed bronami w weściu drzwi Jozyjasza książęcia mieścskiego, jeż był na lewej stronie brony mieścskiej, [9] »ale wszakoż nie chodzili kapłani gornych modł ku ołtarzowi bożemu w Jerusalem, ale jedno przaśny chleb jedli miedzy bracią swą. [10] »A pokalał takież tę modłę Tofet, jaż jest w udolu syna Ennonowa, aby nijeden nie poświęcał syna swego ani dziewki swej przez ogień Moloch. [11] »A odjął konie, jeż dali krolowie Juda słuńcu a w weściu kościoła bożego, podle domku Natanmoloch komornika, jen był ❬w❭ Farurym, a wozy słuńcu poświęcone zdżegł ogniem. [12] »A ty ołtarze, jeż byli na strzechach sieni Achas, jeż byli udziałali krolowie Juda, a ołtarze, jeż był uczynił Manases we dwu sieńcu kościoła bożego, skaził krol, a szedw rychło odtąd i rozsypał popioł jich w potok Cedron. [13] »A gorne modły, jeż były w Jerusalem na prawej stronie gory uraza, jeż był udziałał Salomon krol israhelski [a] Astarot, modłę sydońską, a Tamos, urażenie Moab, a Melchon, brzydkości synow Amon, pogańbił krol. [14] »A złamał sochy, a posiekał pasieki, a napełnił wszytka miasta jich kości martwych. [15] »A nadto i ołtarz, jiż był w Betel, a gorny kościoł modlebny, jen był udziałał Jeroboam syn Nabatow, jen ku grzechu przywiodł lud israhelski, i ołtarz ten gorny wzruszył i spalił, i starł ❬w❭ proch, i posiekł takież pasiekę. [16] »A obrociw się Jozyjasz i uźrzał ❬tu❭ groby, jeż były na gorze, a posław i pobrał kości z rowow, i spalił kości na ołtarzu a pokalał ji podle słowa bożego, jeż mowił mąż boży ten, jen to był przepowiedział słowa boża, [17] »i rzekł: „Kakie jest to z wirzchu napisanie, jeż ja widzę?” I otpowiedzieli mieszczanie tego miasta: „Jest grob tego męża bożego, jen był przyszedł s Judzskiej Ziemie a przepowiedział ta słowa, jeżeś uczynił nad ołtarzem betelskim”. [18] »Tedy on rzekł: „Niechajcie jego a nijeden kościami jego nie ruszaj”. I ostały kości jego nietknione z kościami proroka, jen przyszedł był z Samaryjej. [19] »A nadto wszytki kościoły modlebne, jeż były w mieściech samarskich, jeż byli uczynili krolowie israhelszczy ku rozniewaniu Pana, zatracił Jozyjasz a uczynił jim podle wszytkich uczynkow, jako był uczynił w Betel. [20] »A zbił wszytki kapłany kościołow modlebnych, jeż byli tu nad ołtarzmi, i spalił kości ludzskie na nich, i wrocił się do Jerusalem. [21] »I przykazał wszemu ludu rzekąc: „Uczyńcie Wieliką Noc Panu Bogu waszemu podle tego, jako pisano w księgach tej to zamowy”. [22] »Ani była uczyniona taka Wielka Noc ode dni sądź, jiż sądzili [w] Israhel i wszech dni krolow israhelskich i krolow Juda, [23] »jako osmegonaćcie lata krola Josyjasza [a] uczyniona Wielika Noc ta Panu w Jerusalemie. [24] »A takież i ty, z jichże brzucha źli duchowie prorokują, a czarowniki i podobizny modł, nieczystoty i ganiebności, jiż byli uczynili w ziemi Juda i w Jerusalemie, zatracił Jozyjasz, aby ustawił słowa zakonne, jaż są napisana w księgach, jeż był nalazł Ezechyjasz kapłan w kościele bożem. [25] »Rowien jemu nie był nijeden przed nim z krolow, jen by się nawrocił ku Panu ze wszego sierca a ze wszej dusze swej, a ze wszytkiej mocy swej podle wszego zakona Mojżeszowa, ani po niem kto powstał jemu rowny. [26] »Ale wszakoż nie przestał Pan od gniewu rozniewania swego wielikiego, jeż się rozniewało gniewanie jego przeciw Judowi prze rozdraźnienie, jim ji był popędził Manases. [27] »I rzekł Pan: „Takież Judę zagładzę od twarzy mej, jakom zarzucił Israhela, a zarzucę miasto to, jeżem zwolił, Jerusalem a dom, o niem jeśm rzekł: Będzie jimię me tu”. [28] »Ale jini uczyncy Jozyjaszowi i wszytko, cso czynił, pisano w księgach skutkow dni krolow Juda. XXIV [29] »Za jego dni wyjechał farao ❬Nechao❭, krol ejipski przeciw krolu asyrskiemu ku rzece Eufraten i jechał Jozyjasz krol judzski naprzeciwo jemu i zabili ji w tem mieście Maggedo, gdy przeciw jemu bojował. [30] »I nieśli ji słudzy jego martwego s Maggedo, i donieśli ji do Jerusalem, i pochowali ji w jego grobie. A wziąwszy lud ziemski Joataza syna Jozyjaszowa i pomazali ji a ustawili ji krolem w miasto oćca jego. [31] »Dwadzieścia i cztyrzy lata był w starz Joatas, gdy był począł krolować, a trzy miesiące krolował w Jerusalemie, jimię macierze jego Amichal, dzewka Jeremijaszowa s Lobna, [32] »i czynił złe przed Bogiem podle tego wszego, jako czynili oćcowie jego. [33] »I jął ji farao Nechao w Reblata, jeż jest w ziemi Emat, aby nie krolował w Jerusalemie, i włożył uroki na ziemię: sto liber śrzebra a librę złota. [34] »A ustawił krol farao Nechao Elijachyma syna Jozyjaszowa w miasto Jozyjasza oćca jego i przemienił jemu jimię Joachym. A potem Joatasa wziąw i wiodł do Ejipta ❬...❭, [35] »ale złoto a śrzebro dał Joachym faraonowi, gdy był włożył ziemi pieniądze na wszelkie lato, aby zgromadzili podle przykazania faraonowa, rzekąc dać każdemu podle mocy swych tako śrzebro, jako złoto z luda ziemskiego, aby dał faraonowi Nechao. [36] »Dwadzieścia i pięć lat w starz był Joachym, gdy ❬był❭ począł krolować, a jedennaćcie lat krolował w Jerusalemie, jimię macierze jego Zebida, dziewka Fadajaszowa s Ruma, [37] »a czynił złe przed Bogiem podle tego wszytkiego, cso czynili oćcowie jego. 
«  2 Księga Królewska 22 2 Księga Królewska 23 2 Księga Królewska 24  »


 Źródło tekstu: Instytut Języka Polskiego PAN w KrakowieOpis prezentowanego tekstu: Tekst opracowany na podstawie "Korpusu tekstów staropolskich do roku 1500" udostępnionego przez Instytut Języka Polskiego Polskiej Akademii Nauk w Krakowie. Wersja tekstu z września 2005. Transkrypcja na podstawie: Bernacki, L.: Biblia Szaroszpatcka. Podobizna kodeksu Biblioteki Reformowanego Gimnazjum w Szaroszpataku. Kraków 1930. Tekst zamieszczony za zgodą IJP PAN.