Kliknij na numerze wersetu, aby zobaczyć porównanie tłumaczeń | Pokaż oryg. numery wersetówUkryj numery wersetówKażdy werset od nowej linii |
[1] »A gdy mówili to do ludzi, nadeszli kapłani, dowódca straży świątynnej i saduceusze;
[2] »Oburzeni, że nauczają ludzi i głoszą w Jezusie powstanie z martwych.
[3] »Schwytali ich i wtrącili do więzienia aż do następnego dnia, bo był już wieczór.
[4] »A wielu z tych, którzy słyszeli słowo, uwierzyło. A mężczyzn było w liczbie około pięciu tysięcy.
[5] »Nazajutrz zebrali się w Jerozolimie ich przełożeni, starsi i uczeni w Piśmie;
[6] »I Annasz, najwyższy kapłan, i Kajfasz, Jan, Aleksander i ilu ich było z rodu najwyższych kapłanów.
[7] »Postawili ich na środku i pytali: Jaką mocą albo w czyim imieniu to uczyniliście?
[8] »Wtedy Piotr, pełen Ducha Świętego, powiedział do nich: Przełożeni ludu i starsi Izraela;
[9] »Jeśli my dziś mamy być przesłuchiwani z powodu dobrodziejstwa
wyświadczonego choremu człowiekowi, dzięki czemu został on uzdrowiony;
[10] »Niech wam wszystkim i całemu ludowi Izraela będzie wiadomo, że w imieniu Jezusa Chrystusa z Nazaretu, którego wy ukrzyżowaliście, a którego Bóg wskrzesił z martwych, przez niego on stoi przed wami zdrowy.
[11] »On jest tym kamieniem odrzuconym przez was, budujących, który stał się kamieniem węgielnym.
[12] »I nie ma w nikim innym zbawienia. Nie ma bowiem pod niebem żadnego innego imienia danego ludziom, przez które moglibyśmy być zbawieni.
[13] »Gdy zobaczyli odwagę Piotra i Jana i zrozumieli, że są ludźmi nieuczonymi i prostymi, dziwili się. Rozpoznali również, że byli z Jezusem.
[14] »Widząc też, że stoi z nimi uzdrowiony człowiek, nie mogli nic przeciwko
temu powiedzieć.
[15] »Rozkazali im więc opuścić Radę i naradzali się między sobą.
[16] »Mówili: Co zrobimy z tymi ludźmi? Bo
to, że dokonali oczywistego cudu, wiadomo wszystkim mieszkańcom Jerozolimy i nie możemy temu zaprzeczyć.
[17] »Lecz żeby się to bardziej nie rozchodziło wśród ludzi, zabrońmy im pod groźbą mówić do kogokolwiek w to imię.
[18] »A przywoławszy ich, nakazali, aby w ogóle nie mówili ani nie nauczali w imię Jezusa.
[19] »Lecz Piotr i Jan odpowiedzieli im: Rozsądźcie, czy to sprawiedliwe w oczach Boga bardziej was słuchać niż Boga.
[20] »My bowiem nie możemy nie mówić
o tym, co widzieliśmy i słyszeliśmy.
[21] »A oni zagrozili
im, a nie znajdując żadnej podstawy do ich ukarania, wypuścili ich ze względu na ludzi, bo wszyscy chwalili Boga za to, co się stało.
[22] »Człowiek bowiem, na którym dokonał się cud uzdrowienia, miał ponad czterdzieści lat.
[23] »A gdy ich wypuszczono, przyszli do swoich i opowiedzieli im wszystko, co do nich mówili naczelni kapłani i starsi.
[24] »A gdy oni
to usłyszeli, jednomyślnie podnieśli swój głos do Boga i powiedzieli: Panie, ty
jesteś Bogiem, który uczynił niebo, ziemię, morze i wszystko, co w nich jest;
[25] »Który przez usta swego sługi Dawida powiedziałeś: Dlaczego burzą się narody, a ludzie knują próżne rzeczy?
[26] »Królowie ziemi powstali i książęta zebrali się razem przeciw Panu i przeciw jego Chrystusowi.
[27] »Rzeczywiście bowiem Herod i Poncjusz Piłat z poganami i ludem Izraela zebrali się przeciwko twemu świętemu Synowi, Jezusowi, którego namaściłeś;
[28] »Aby uczynić to, co twoja ręka i twój wyrok przedtem postanowiły, że ma się stać.
[29] »A teraz, Panie, spójrz na ich groźby i daj twoim sługom z całą odwagą głosić twoje słowo;
[30] »Gdy ty wyciągniesz swoją rękę, aby uzdrawiać i dokonywać znaków i cudów przez imię twego świętego Syna, Jezusa.
[31] »A gdy oni się modlili, zatrzęsło się miejsce, na którym byli zebrani, i wszyscy zostali napełnieni Duchem Świętym, i z odwagą głosili słowo Boże.
[32] »A to mnóstwo wierzących miało
jedno serce i jedną duszę. Nikt nie nazywał swoim tego, co posiadał, ale wszystko mieli wspólne.
[33] »Apostołowie zaś z wielką mocą dawali świadectwo o zmartwychwstaniu Pana Jezusa i wielka łaska była nad nimi wszystkimi.
[34] »Nie było też wśród nich nikogo, kto by cierpiał niedostatek, gdyż ci, którzy mieli pola albo domy, sprzedawali je i przynosili pieniądze za to, co posprzedawali;
[35] »I kładli u stóp apostołów. Rozdzielano
to każdemu według potrzeb.
[36] »Także Józef, nazwany przez apostołów Barnabą – co się tłumaczy: Syn Pocieszenia – lewita rodem z Cypru;
[37] »Sprzedał ziemię, którą posiadał, a pieniądze przyniósł i położył u stóp apostołów.