Teksty » Uwspółcześniona Biblia Gdańska » Dzieje Apostolskie » Rozdział 4
«  Dzieje Apostolskie 3 Dzieje Apostolskie 4 Dzieje Apostolskie 5  »
Kliknij na numerze wersetu, aby zobaczyć porównanie tłumaczeń
 
Pokaż oryg. numery wersetówUkryj numery wersetówKażdy werset od nowej linii
[1] »A gdy mówili to do ludzi, nadeszli kapłani, dowódca straży świątynnej i saduceusze; [2] »Oburzeni, że nauczają ludzi i głoszą w Jezusie powstanie z martwych. [3] »Schwytali ich i wtrącili do więzienia aż do następnego dnia, bo był już wieczór. [4] »A wielu z tych, którzy słyszeli słowo, uwierzyło. A mężczyzn było w liczbie około pięciu tysięcy. [5] »Nazajutrz zebrali się w Jerozolimie ich przełożeni, starsi i uczeni w Piśmie; [6] »I Annasz, najwyższy kapłan, i Kajfasz, Jan, Aleksander i ilu ich było z rodu najwyższych kapłanów. [7] »Postawili ich na środku i pytali: Jaką mocą albo w czyim imieniu to uczyniliście? [8] »Wtedy Piotr, pełen Ducha Świętego, powiedział do nich: Przełożeni ludu i starsi Izraela; [9] »Jeśli my dziś mamy być przesłuchiwani z powodu dobrodziejstwa wyświadczonego choremu człowiekowi, dzięki czemu został on uzdrowiony; [10] »Niech wam wszystkim i całemu ludowi Izraela będzie wiadomo, że w imieniu Jezusa Chrystusa z Nazaretu, którego wy ukrzyżowaliście, a którego Bóg wskrzesił z martwych, przez niego on stoi przed wami zdrowy. [11] »On jest tym kamieniem odrzuconym przez was, budujących, który stał się kamieniem węgielnym. [12] »I nie ma w nikim innym zbawienia. Nie ma bowiem pod niebem żadnego innego imienia danego ludziom, przez które moglibyśmy być zbawieni. [13] »Gdy zobaczyli odwagę Piotra i Jana i zrozumieli, że są ludźmi nieuczonymi i prostymi, dziwili się. Rozpoznali również, że byli z Jezusem. [14] »Widząc też, że stoi z nimi uzdrowiony człowiek, nie mogli nic przeciwko temu powiedzieć. [15] »Rozkazali im więc opuścić Radę i naradzali się między sobą. [16] »Mówili: Co zrobimy z tymi ludźmi? Bo to, że dokonali oczywistego cudu, wiadomo wszystkim mieszkańcom Jerozolimy i nie możemy temu zaprzeczyć. [17] »Lecz żeby się to bardziej nie rozchodziło wśród ludzi, zabrońmy im pod groźbą mówić do kogokolwiek w to imię. [18] »A przywoławszy ich, nakazali, aby w ogóle nie mówili ani nie nauczali w imię Jezusa. [19] »Lecz Piotr i Jan odpowiedzieli im: Rozsądźcie, czy to sprawiedliwe w oczach Boga bardziej was słuchać niż Boga. [20] »My bowiem nie możemy nie mówić o tym, co widzieliśmy i słyszeliśmy. [21] »A oni zagrozili im, a nie znajdując żadnej podstawy do ich ukarania, wypuścili ich ze względu na ludzi, bo wszyscy chwalili Boga za to, co się stało. [22] »Człowiek bowiem, na którym dokonał się cud uzdrowienia, miał ponad czterdzieści lat. [23] »A gdy ich wypuszczono, przyszli do swoich i opowiedzieli im wszystko, co do nich mówili naczelni kapłani i starsi. [24] »A gdy oni to usłyszeli, jednomyślnie podnieśli swój głos do Boga i powiedzieli: Panie, ty jesteś Bogiem, który uczynił niebo, ziemię, morze i wszystko, co w nich jest; [25] »Który przez usta swego sługi Dawida powiedziałeś: Dlaczego burzą się narody, a ludzie knują próżne rzeczy? [26] »Królowie ziemi powstali i książęta zebrali się razem przeciw Panu i przeciw jego Chrystusowi. [27] »Rzeczywiście bowiem Herod i Poncjusz Piłat z poganami i ludem Izraela zebrali się przeciwko twemu świętemu Synowi, Jezusowi, którego namaściłeś; [28] »Aby uczynić to, co twoja ręka i twój wyrok przedtem postanowiły, że ma się stać. [29] »A teraz, Panie, spójrz na ich groźby i daj twoim sługom z całą odwagą głosić twoje słowo; [30] »Gdy ty wyciągniesz swoją rękę, aby uzdrawiać i dokonywać znaków i cudów przez imię twego świętego Syna, Jezusa. [31] »A gdy oni się modlili, zatrzęsło się miejsce, na którym byli zebrani, i wszyscy zostali napełnieni Duchem Świętym, i z odwagą głosili słowo Boże. [32] »A to mnóstwo wierzących miało jedno serce i jedną duszę. Nikt nie nazywał swoim tego, co posiadał, ale wszystko mieli wspólne. [33] »Apostołowie zaś z wielką mocą dawali świadectwo o zmartwychwstaniu Pana Jezusa i wielka łaska była nad nimi wszystkimi. [34] »Nie było też wśród nich nikogo, kto by cierpiał niedostatek, gdyż ci, którzy mieli pola albo domy, sprzedawali je i przynosili pieniądze za to, co posprzedawali; [35] »I kładli u stóp apostołów. Rozdzielano to każdemu według potrzeb. [36] »Także Józef, nazwany przez apostołów Barnabą – co się tłumaczy: Syn Pocieszenia – lewita rodem z Cypru; [37] »Sprzedał ziemię, którą posiadał, a pieniądze przyniósł i położył u stóp apostołów. 
«  Dzieje Apostolskie 3 Dzieje Apostolskie 4 Dzieje Apostolskie 5  »


 Źródło tekstu: Fundacja Wrota NadzieiOpis prezentowanego tekstu: Projekt realizowany przez Fundację Wrota Nadziei, uwspółcześniający archaiczną gramatykę i słownictwo Biblii Gdańskiej z roku 1632. Wydawca wyraża zgodę na kopiowanie i rozpowszechnianie całości lub części publikacji, jednak bez czerpania z tego korzyści finansowych i bez wprowadzania jakichkolwiek zmian.