Kliknij na numerze wersetu, aby zobaczyć porównanie tłumaczeń | Pokaż oryg. numery wersetówUkryj numery wersetówKażdy werset od nowej linii |
[1] »A gdy ustały rozruchy, Paweł przywołał uczniów, pożegnał się
z nimi i wyruszył do Macedonii.
[2] »Przeszedł tamte okolice, udzielając wielu napomnień. Potem przybył do Grecji.
[3] »Kiedy po trzymiesięcznym pobycie zamierzał odpłynąć do Syrii, Żydzi urządzili na niego zasadzkę, więc postanowił powrócić przez Macedonię.
[4] »Razem z nim do Azji wyruszyli Sopater z Berei, z Tesaloniczan Arystarch i Sekundus, i Gajus z Derbe, i Tymoteusz, a z Azji Tychikus i Trofim.
[5] »Ci poszli pierwsi i czekali na nas w Troadzie.
[6] »My zaś po święcie Przaśników odpłynęliśmy z Filippi i po pięciu dniach przybyliśmy do nich do Troady, gdzie spędziliśmy siedem dni.
[7] »A pierwszego dnia po szabacie, gdy uczniowie zebrali się na łamanie chleba, Paweł, który miał nazajutrz odjechać, przemawiał do nich i przeciągnął mowę aż do północy.
[8] »A w sali na piętrze, w której byli zebrani, paliło się wiele lamp.
[9] »Pewien młodzieniec, imieniem Eutych, siedział w oknie pogrążony w głębokim śnie. Kiedy Paweł długo przemawiał, zmorzony snem spadł z trzeciego piętra na dół. Gdy go podniesiono, był martwy.
[10] »Paweł zszedł na dół, przypadł do niego, objął go i powiedział: Nie bójcie się, bo jest w nim życie.
[11] »Wrócił na górę, łamał chleb i jadł, a głosił im długo, aż do świtu. Potem ruszył w drogę.
[12] »I przyprowadzili młodzieńca żywego, i byli wielce pocieszeni.
[13] »My zaś, wsiadłszy wcześniej na statek, popłynęliśmy do Assos, skąd mieliśmy zabrać Pawła. Tak bowiem postanowił, sam chcąc iść pieszo.
[14] »Kiedy spotkał się z nami w Assos, zabraliśmy go i przybyliśmy do Mityleny.
[15] »Odpłynąwszy stamtąd, nazajutrz znaleźliśmy się naprzeciw Chios, a następnego dnia przypłynęliśmy do Samos. Przenocowaliśmy w Trogillium, a dzień później dotarliśmy do Miletu;
[16] »Gdyż Paweł postanowił ominąć Efez, żeby nie spędzić czasu w Azji. Spieszył się bowiem, aby, jeśli to możliwe, być na dzień Pięćdziesiątnicy w Jerozolimie.
[17] »Z Miletu posłał do Efezu, wzywając do siebie starszych kościoła.
[18] »A gdy przybyli do niego, powiedział: Wy wiecie, jaki byłem przez cały czas wśród was od pierwszego dnia, kiedy przybyłem do Azji;
[19] »Jak służyłem Panu z całą pokorą wśród wielu łez i doświadczeń, które mnie spotykały z
powodu zasadzek Żydów;
[20] »Jak nie uchylałem się od niczego, co pożyteczne, od przemawiania i nauczania was publicznie i po domach;
[21] »Oświadczając zarówno Żydom, jak i Grekom o pokucie wobec Boga i o wierze w naszego Pana Jezusa Chrystusa.
[22] »A teraz, związany w duchu, idę do Jerozolimy, nie wiedząc, co mnie tam spotka.
[23] »Wiem tylko, że Duch Święty poświadcza w każdym mieście, iż czekają mnie więzy i utrapienia.
[24] »Lecz ja o to nie dbam, a moje życie nie jest mi tak drogie, bylebym tylko z radością dokończył mój bieg i posługę, którą otrzymałem od Pana Jezusa, by dać świadectwo o ewangelii łaski Bożej.
[25] »A teraz wiem, że wy wszyscy, wśród których przebywałem, głosząc królestwo Boże, już więcej nie zobaczycie mojej twarzy.
[26] »Dlatego oświadczam wam dzisiaj, że nie jestem winien niczyjej krwi.
[27] »Nie uchylałem się bowiem od zwiastowania wam całej rady Bożej.
[28] »Uważajcie na samych siebie i na całe stado, w którym was Duch Święty ustanowił biskupami, abyście paśli kościół Boga, który on nabył własną krwią.
[29] »Gdyż wiem, że po moim odejściu wejdą między was wilki drapieżne, które nie będą oszczędzać stada.
[30] »Także spośród was samych powstaną ludzie mówiący
rzeczy przewrotne, aby pociągnąć za sobą uczniów.
[31] »Dlatego czuwajcie, pamiętając, że przez trzy lata we dnie i w nocy nie przestawałem ze łzami napominać każdego
z was. [32] »A teraz, bracia, polecam was Bogu i słowu jego łaski, które może zbudować
was i dać wam dziedzictwo wśród wszystkich, którzy są uświęceni.
[33] »Nie pożądałem srebra, złota ani szaty niczyjej.
[34] »Przeciwnie, sami wiecie, że te ręce służyły
zaspokajaniu potrzeb moich i tych, którzy są ze mną.
[35] »We wszystkim wam pokazałem, że tak pracując, musimy wspierać słabych i pamiętać o słowach Pana Jezusa, który powiedział: Bardziej błogosławioną rzeczą jest dawać niż brać.
[36] »Po tych słowach ukląkł i modlił się z nimi wszystkimi.
[37] »Wtedy wszyscy wybuchnęli wielkim płaczem i rzucając się Pawłowi na szyję, całowali go;
[38] »Smucąc się najbardziej z powodu tych słów, które im powiedział, że już więcej nie zobaczą jego twarzy. I odprowadzili go na statek.