Kliknij na numerze wersetu, aby zobaczyć porównanie tłumaczeń | Pokaż oryg. numery wersetówUkryj numery wersetówKażdy werset od nowej linii |
[1] »A w kościele w Antiochii byli pewni prorocy i nauczyciele: Barnaba, Szymon, zwany Nigrem, Lucjusz Cyrenejczyk i Manaen, który wychowywał się z tetrarchą Herodem, i Saul.
[2] »A gdy jawnie pełnili służbę Panu i pościli, powiedział
im Duch Święty: Odłączcie mi Barnabę i Saula do dzieła, do którego ich powołałem.
[3] »Wtedy po poście i modlitwie nałożyli na nich ręce i wyprawili ich.
[4] »A oni, posłani przez Ducha Świętego, przybyli do Seleucji, a stamtąd odpłynęli na Cypr.
[5] »Gdy dotarli do Salaminy, głosili słowo Boże w synagogach żydowskich. Mieli też
ze sobą Jana do pomocy.
[6] »A kiedy przeszli wyspę aż do Pafos, spotkali tam pewnego czarownika, fałszywego proroka, Żyda imieniem Bar-Jezus;
[7] »Który należał do otoczenia prokonsula Sergiusza Pawła, człowieka roztropnego. On to, wezwawszy Barnabę i Saula, pragnął słuchać słowa Bożego.
[8] »Lecz sprzeciwił się im Elimas, czarownik – tak bowiem tłumaczy się jego imię – usiłując odwieść prokonsula od wiary.
[9] »Wtedy Saul,
zwany też Pawłem, napełniony Duchem Świętym, spojrzał na niego uważnie;
[10] »I powiedział: O, synu diabła, pełny wszelkiego podstępu i przewrotności, nieprzyjacielu wszelkiej sprawiedliwości! Czy nie przestaniesz wykrzywiać prostych dróg Pana?
[11] »Oto teraz ręka Pana na tobie: oślepniesz i nie będziesz widział słońca przez
pewien czas. I natychmiast ogarnęły go mrok i ciemność, i chodząc wkoło, szukał kogoś, kto by go poprowadził za rękę.
[12] »Wtedy prokonsul, widząc, co się stało, uwierzył, zdumiewając się nauką Pana.
[13] »A
Paweł i jego towarzysze opuścili Pafos i przybyli do Perge w Pamfilii. Jan zaś odłączył się od nich i wrócił do Jerozolimy.
[14] »A oni opuścili Perge, dotarli do Antiochii Pizydyjskiej, a w dzień szabatu weszli do synagogi i usiedli.
[15] »Po odczytaniu Prawa i Proroków przełożeni synagogi posłali do nich z prośbą: Mężowie bracia, jeśli macie jakieś słowo zachęty dla ludu, to mówcie.
[16] »Wtedy Paweł wstał, dał im ręką znak i powiedział: Mężowie Izraelici i wy, którzy boicie się Boga, słuchajcie.
[17] »Bóg tego ludu Izraela wybrał naszych ojców i wywyższył lud, gdy był na obczyźnie w ziemi Egiptu i wyprowadził go z niej wyciągniętym ramieniem.
[18] »Przez około czterdzieści lat znosił ich obyczaje na pustyni.
[19] »A gdy wytępił siedem narodów w ziemi Kanaan, rozdzielił przez losowanie między nich ich ziemię.
[20] »A potem przez około czterysta pięćdziesiąt lat dawał
im sędziów, aż do proroka Samuela.
[21] »Później prosili o króla. I na czterdzieści lat dał im Bóg Saula, syna Kisza, męża z pokolenia Beniamina.
[22] »A kiedy go odrzucił, wzbudził im na króla Dawida, o którym dał świadectwo w słowach: Znalazłem Dawida, syna Jessego, męża według mego serca, który wypełni całą moją wolę.
[23] »Z jego potomstwa, zgodnie z obietnicą, Bóg wzbudził Izraelowi Zbawiciela, Jezusa.
[24] »Przed jego przyjściem Jan głosił chrzest pokuty całemu ludowi Izraela.
[25] »A gdy Jan dopełniał
swego biegu, powiedział: Za kogo mnie uważacie? Nie jestem nim. Ale idzie za mną ten, któremu nie jestem godny rozwiązać obuwia na nogach.
[26] »Mężowie bracia, synowie rodu Abrahama i ci z was, którzy boją się Boga, do was zostało posłane słowo o tym zbawieniu.
[27] »Mieszkańcy Jerozolimy bowiem i ich przełożeni, nie znając tego
Jezusa ani głosów proroków, które są czytane w każdy szabat, wypełnili je, osądzając go.
[28] »Chociaż nie znaleźli
w nim żadnego powodu, żeby skazać go na śmierć, prosili Piłata, aby go stracił.
[29] »A gdy wykonali wszystko, co było o nim napisane, zdjęli go z drzewa i złożyli w grobie.
[30] »Lecz Bóg wskrzesił go z martwych.
[31] »A on przez wiele dni był widziany przez tych, którzy razem z nim przyszli z Galilei do Jerozolimy, a
teraz są jego świadkami przed ludem.
[32] »I my głosimy wam
dobrą nowinę o obietnicy złożonej ojcom;
[33] »Że Bóg wypełnił ją wobec nas, ich dzieci, wskrzeszając Jezusa, jak też jest napisane w psalmie drugim: Ty jesteś moim Synem, ja ciebie dziś zrodziłem.
[34] »A to, że go wskrzesił z martwych, aby już nigdy nie uległ zniszczeniu, tak wyraził: Dam wam pewne miłosierdzia Dawida.
[35] »Dlatego w innym miejscu mówi: Nie dasz twemu Świętemu doznać zniszczenia.
[36] »Dawid bowiem
za swego pokolenia służył woli Boga, zasnął i został przyłączony do swoich ojców, i doznał zniszczenia.
[37] »Lecz ten, którego Bóg wskrzesił, nie doznał zniszczenia.
[38] »Niech więc będzie wam wiadomo, mężowie bracia, że przez niego zwiastuje się wam przebaczenie grzechów;
[39] »I przez niego każdy, kto uwierzy, jest usprawiedliwiony we wszystkim, w czym nie mogliście być usprawiedliwieni przez Prawo Mojżesza.
[40] »Uważajcie więc, aby nie spotkało was to, co zostało powiedziane u Proroków:
[41] »Patrzcie, szydercy, dziwcie się i przepadnijcie, bo ja za waszych dni dokonuję dzieła, w które nie uwierzycie, choćby wam ktoś
o nim opowiedział.
[42] »A kiedy wychodzili z synagogi żydowskiej, poganie prosili ich, aby również w następny szabat głosili im te same słowa.
[43] »Kiedy zgromadzenie się rozeszło, wielu Żydów i pobożnych prozelitów poszło za Pawłem i Barnabą, którzy w rozmowie radzili im, aby trwali w łasce Boga.
[44] »A w następny szabat niemal całe miasto zebrało się, aby słuchać słowa Bożego.
[45] »Kiedy Żydzi zobaczyli tłumy, pełni zawiści sprzeciwiali się słowom Pawła, występując przeciwko nim i bluźniąc.
[46] »A Paweł i Barnaba powiedzieli odważnie: Wam najpierw miało być zwiastowane słowo Boże. Skoro jednak je odrzucacie i uważacie się za niegodnych życia wiecznego, zwracamy się do pogan.
[47] »Tak bowiem nakazał nam Pan: Ustanowiłem cię światłością dla pogan, abyś był zbawieniem aż po krańce ziemi.
[48] »Kiedy poganie to usłyszeli, radowali się i wielbili słowo Pańskie, a uwierzyli wszyscy, którzy byli przeznaczeni do życia wiecznego.
[49] »I słowo Pańskie rozchodziło się po całej krainie.
[50] »A Żydzi podburzali pobożne i poważane kobiety oraz znaczących
obywateli miasta, wzniecili prześladowanie Pawła i Barnaby i wypędzili ich ze swoich granic.
[51] »A oni, strząsnąwszy na nich pył ze swoich nóg, przyszli do Ikonium.
[52] »Uczniowie zaś byli pełni radości i Ducha Świętego.