Teksty » Uwspółcześniona Biblia Gdańska » Księga Przysłów » Rozdział 19
«  Księga Przysłów 18 Księga Przysłów 19 Księga Przysłów 20  »
Kliknij na numerze wersetu, aby zobaczyć porównanie tłumaczeń
 
Pokaż oryg. numery wersetówUkryj numery wersetówKażdy werset od nowej linii
[1] »Lepszy jest ubogi, który postępuje uczciwie, niż człowiek o przewrotnych wargach, który jest głupcem. [2] »Nie jest też dobrze, by dusza nie miała wiedzy, a kto jest prędkich nóg, grzeszy. [3] »Głupota człowieka wypacza jego drogę, a jego serce zapala się gniewem przeciwko PANU. [4] »Bogactwo przyciąga wielu przyjaciół, ale ubogi zostaje odłączony od przyjaciela. [5] »Fałszywy świadek nie uniknie kary, a kto mówi kłamstwa, nie ujdzie. [6] »Wielu uprasza o przychylność dostojnika i każdy jest przyjacielem człowieka hojnego. [7] »Wszyscy bracia ubogiego nienawidzą go, tym bardziej oddalają się od niego jego przyjaciele; ściga ich słowami, ale ich nie ma. [8] »Kto zdobywa rozum, miłuje swoją duszę, a kto strzeże roztropności, znajdzie dobro. [9] »Fałszywy świadek nie uniknie kary, a kto mówi kłamstwa, zginie. [10] »Głupiemu nie przystoi życie w rozkoszach, tym mniej słudze panować nad książętami. [11] »Roztropność człowieka powściąga jego gniew, a jego chwałą jest darować wykroczenie. [12] »Gniew króla jest jak ryk lwa, a jego przychylność jak rosa na trawie. [13] »Głupi syn jest utrapieniem dla swego ojca, a kłótliwa żona jest jak nieustanne kapanie z dachu. [14] »Dom i bogactwo dziedzictwem po ojcach, ale roztropna żona jest od PANA. [15] »Lenistwo pogrąża w twardym śnie, a leniwa dusza będzie cierpieć głód. [16] »Kto przestrzega przykazania, zachowuje swoją duszę, ale kto gardzi swymi drogami, zginie. [17] »Kto lituje się nad ubogim, pożycza PANU, a on mu odpłaci za jego dobrodziejstwo. [18] »Karz swego syna, dopóki jest nadzieja, i niech twoja dusza mu nie pobłaża z powodu jego płaczu. [19] »Człowiek wielkiego gniewu poniesie karę, a jeśli go uwolnisz, znowu będziesz musiał to zrobić. [20] »Posłuchaj rady i przyjmij pouczenie, abyś był mądry u kresu swych dni. [21] »Wiele jest zamysłów w sercu człowieka, ale rada PANA się ostoi. [22] »Pragnienie człowieka to jego dobroczynność i lepszy jest ubogi niż kłamca. [23] »Bojaźń PANA prowadzi do życia, a kto ją ma, spocznie syty i nie nawiedzi go zło. [24] »Leniwy kryje swą rękę pod pachę i do ust jej nie podnosi. [25] »Uderz szydercę, a prosty będzie roztropniejszy; strofuj rozumnego, a pojmie wiedzę. [26] »Kto trwoni dobra ojca i wypędza matkę, ten jest synem, który przynosi wstyd i hańbę. [27] »Synu mój, przestań słuchać pouczeń, które cię odwodzą od słów rozumnych. [28] »Nikczemny świadek naśmiewa się z sądu, a usta niegodziwych pożerają nieprawość. [29] »Sądy są przygotowane dla szyderców, a razy na grzbiet głupców. 
«  Księga Przysłów 18 Księga Przysłów 19 Księga Przysłów 20  »


 Źródło tekstu: Fundacja Wrota NadzieiOpis prezentowanego tekstu: Projekt realizowany przez Fundację Wrota Nadziei, uwspółcześniający archaiczną gramatykę i słownictwo Biblii Gdańskiej z roku 1632. Wydawca wyraża zgodę na kopiowanie i rozpowszechnianie całości lub części publikacji, jednak bez czerpania z tego korzyści finansowych i bez wprowadzania jakichkolwiek zmian.