Teksty » Uwspółcześniona Biblia Gdańska » Księga Psalmów » Rozdział 109
«  Księga Psalmów 108 Księga Psalmów 109 Księga Psalmów 110  »
Kliknij na numerze wersetu, aby zobaczyć porównanie tłumaczeń
 
Pokaż oryg. numery wersetówUkryj numery wersetówKażdy werset od nowej linii
[1] »Przewodnikowi chóru. Psalm Dawida. Boże mojej chwały, nie milcz; [2] »Bo otworzyły się przeciwko mnie usta niegodziwego i usta podstępnego; mówili przeciwko mnie językiem kłamliwym; [3] »Otoczyli mnie słowami nienawiści i walczą przeciwko mnie bez przyczyny. [4] »Sprzeciwiają mi się w zamian za moją miłość, choć ja się za nich modliłem. [5] »Odpłacają mi złem za dobro i nienawiścią za moją miłość. [6] »Postaw nad nim niegodziwego, a szatan niech stoi po jego prawicy. [7] »Gdy stanie przed sądem, niech wyjdzie potępiony, a jego modlitwa niech zamieni się w grzech. [8] »Niech jego dni będą krótkie, a jego urząd niech przejmie inny. [9] »Niech jego dzieci będą sierotami, a jego żona wdową. [10] »Niech jego dzieci będą tułaczami i żebrzą, niech żebrzą z dala od swoich opustoszałych miejsc. [11] »Niech lichwiarz przejmie wszystko, co ma, a obcy niech rozgrabią owoc jego pracy. [12] »Niech nie będzie nikogo, kto by mu okazał miłosierdzie; niech nie będzie nikogo, kto by się zlitował nad jego sierotami. [13] »Niech jego potomkowie zostaną wykorzenieni, niech ich imię zginie w drugim pokoleniu. [14] »Niech PAN pamięta nieprawość jego przodków, a grzech jego matki niech nie będzie zgładzony. [15] »Niech będą zawsze przed PANEM, aż wykorzeni z ziemi pamięć o nich; [16] »Dlatego że nie pamiętał, by okazać miłosierdzie, ale prześladował człowieka nędznego i ubogiego, a strapionego w sercu chciał zabić. [17] »Skoro umiłował przekleństwo, niech na niego spadnie; skoro nie chciał błogosławieństwa, niech się od niego oddali. [18] »Ubierał się w przekleństwo jak w szatę, więc niech wejdzie jak woda do jego wnętrzności i jak oliwa do jego kości. [19] »Niech mu będzie jak płaszcz, który go okrywa, i jak pas, który go zawsze opasuje. [20] »Taka niech będzie zapłata od PANA dla moich przeciwników i tych, którzy źle mówią przeciwko mojej duszy. [21] »Ale ty, BOŻE, Panie, ujmij się za mną przez wzgląd na twoje imię; ocal mnie, bo wielkie jest twoje miłosierdzie. [22] »Jestem bowiem ubogi i nędzny, a moje serce we mnie jest zranione. [23] »Niknę jak cień, który się chyli, strząsają mnie jak szarańczę. [24] »Moje kolana słabną od postu, a moje ciało wychudło bez tłuszczu. [25] »Stałem się też dla nich pośmiewiskiem; gdy mnie widzą, kiwają głowami. [26] »Wspomóż mnie, PANIE, mój Boże; wybaw mnie według swego miłosierdzia; [27] »Aby mogli poznać, że to twoja ręka; że ty, PANIE, to uczyniłeś. [28] »Niech oni przeklinają, ale ty błogosław; gdy powstają, niech będą zawstydzeni, a twój sługa niech się weseli. [29] »Niech moi przeciwnicy okryją się hańbą i niech się okryją własnym wstydem jak płaszczem. [30] »Będę wielce wysławiał PANA swymi ustami i pośród tłumu będę go chwalić; [31] »Bo staje po prawicy nędznego, aby go wybawić od tych, którzy osądzają jego duszę. 
«  Księga Psalmów 108 Księga Psalmów 109 Księga Psalmów 110  »


 Źródło tekstu: Fundacja Wrota NadzieiOpis prezentowanego tekstu: Projekt realizowany przez Fundację Wrota Nadziei, uwspółcześniający archaiczną gramatykę i słownictwo Biblii Gdańskiej z roku 1632. Wydawca wyraża zgodę na kopiowanie i rozpowszechnianie całości lub części publikacji, jednak bez czerpania z tego korzyści finansowych i bez wprowadzania jakichkolwiek zmian.