Kliknij na numerze wersetu, aby zobaczyć porównanie tłumaczeń | Pokaż oryg. numery wersetówUkryj numery wersetówKażdy werset od nowej linii |
[1] »A PAN nawiedził Sarę, jak powiedział, i uczynił PAN Sarze, jak zapowiedział.
[2] »Sara poczęła bowiem i urodziła Abrahamowi syna w jego starości w tym czasie, który przepowiedział mu Bóg.
[3] »Abraham nadał swemu synowi, który mu się urodził, którego mu urodziła Sara, imię Izaak.
[4] »I Abraham obrzezał swego syna Izaaka, gdy ten miał osiem dni, jak Bóg mu rozkazał.
[5] »A Abraham miał sto lat, gdy mu się urodził jego syn Izaak.
[6] »Wtedy Sara powiedziała: Bóg dał mi powód do śmiechu; ktokolwiek
o tym usłyszy, będzie się śmiał ze mną.
[7] »I dodała: Kto by powiedział Abrahamowi, że Sara będzie karmiła piersią dzieci? Gdyż urodziłam mu syna w jego starości.
[8] »Dziecko rosło i zostało odstawione od piersi. I Abraham wyprawił wielką ucztę w dniu odstawienia Izaaka.
[9] »Gdy Sara zobaczyła syna Egipcjanki Hagar, którego ta urodziła Abrahamowi, szydzącego;
[10] »Powiedziała do Abrahama: Wyrzuć tę niewolnicę i jej syna, bo syn tej niewolnicy nie będzie dziedziczyć z moim synem Izaakiem.
[11] »Słowa te wydały się Abrahamowi bardzo przykre ze względu na jego syna.
[12] »Wtedy Bóg powiedział do Abrahama: Niech ci nie będzie przykro z powodu chłopca i twojej niewolnicy. Posłuchaj wszystkiego, co Sara mówi do ciebie, bo w Izaaku będzie nazwane twoje potomstwo.
[13] »Syna zaś
tej niewolnicy również uczynię narodem, bo jest on twoim potomstwem.
[14] »Abraham wstał więc wcześnie rano, wziął chleb i bukłak wody i dał Hagar, wkładając jej to na ramię, oraz
wziął dziecko i odprawił ją. Ona zaś odeszła i błąkała się po pustyni Beer-Szeby.
[15] »A gdy skończyła się woda w bukłaku, porzuciła dziecko pod jednym z krzewów.
[16] »Potem odeszła i usiadła naprzeciw niego w odległości strzału z łuku. Mówiła bowiem: Nie będę patrzyła na śmierć dziecka. Usiadła więc naprzeciw niego i zaczęła głośno płakać.
[17] »I Bóg usłyszał głos chłopca, i Anioł Boga zawołał na Hagar z nieba: Co ci jest, Hagar? Nie bój się, bo Bóg usłyszał głos chłopca
tam, gdzie jest.
[18] »Wstań, podnieś chłopca i weź go za rękę, bo uczynię go wielkim narodem.
[19] »Wtedy Bóg otworzył jej oczy i zobaczyła studnię z wodą. Poszła więc, napełniła bukłak wodą i dała chłopcu pić.
[20] »I Bóg był z chłopcem. Urósł i mieszkał na pustyni, i stał się łucznikiem.
[21] »A mieszkał na pustyni Paran. I jego matka wzięła dla niego żonę z ziemi Egiptu.
[22] »W tym czasie Abimelek wraz z dowódcą swego wojska Pikolem powiedział do Abrahama: Bóg jest z tobą we wszystkim, co czynisz.
[23] »Teraz
więc przysięgnij mi tu na Boga, że nie postąpisz zdradliwie wobec mnie ani mego syna, ani mego wnuka.
Ale według miłosierdzia, które ci okazałem, postąpisz ze mną i z ziemią, w której jesteś przybyszem.
[24] »Abraham odpowiedział: Przysięgam.
[25] »I Abraham poskarżył się Abimelekowi z powodu studni z wodą, którą mu przemocą zabrali słudzy Abimeleka.
[26] »Abimelek powiedział: Nie wiem, kto to uczynił. Ani nie powiedziałeś mi o tym, ani nie słyszałem o tym aż dopiero dziś.
[27] »Abraham wziął więc owce i woły i dał je Abimelekowi, i obaj zawarli przymierze.
[28] »I Abraham wydzielił z trzody siedmioro jagniąt.
[29] »Abimelek zapytał Abrahama: Po co te siedmioro jagniąt, które postawiłeś osobno?
[30] »A
on odpowiedział: Te siedem owiec weźmiesz z moich rąk, aby były świadectwem, że wykopałem tę studnię.
[31] »Dlatego nazwano to miejsce Beer-Szeba, bo tam obaj sobie przysięgli.
[32] »Tak zawarli przymierze w Beer-Szebie. Potem Abimelek i Pikol, dowódca jego wojska, wstali i wrócili do ziemi Filistynów.
[33] »Abraham zaś zasadził drzewa w Beer-Szebie i wzywał tam imienia PANA, Boga wiecznego.
[34] »I Abraham gościł w ziemi Filistynów przez wiele dni.