Kliknij na numerze wersetu, aby zobaczyć porównanie tłumaczeń | Pokaż oryg. numery wersetówUkryj numery wersetówKażdy werset od nowej linii |
[1] »DZIĘKUJCIE Panu, albowiem jest dobry, albowiem dobroć Jego trwa wiecznie!
[2] »Niech tak mówią ocaleni przez Pana, których wybawił z ręki gnębiciela,
[3] »I których zgromadził z krajów, od wschodu i od zachodu, od północy i od morza.
[4] »Błądzili po pustyni, po bezludnej drodze; nie znajdowali miasta dla zamieszkania;
[5] »Byli głodni i spragnieni, aż omdlewała w nich dusza ich.
[6] »Wtedy wołali do Pana w uciśnieniu swem, i wybawił ich z utrapień ich
[7] »I prowadził ich drogą prawidłową, aby osiągnęli miasto dla zamieszkania.
[8] »Ci niech uwielbiają Pana za dobroć Jego, i za Jego cuda nad dziećmi ludzkiemi,
[9] »Iż napoił duszę pragnącą, a duszę zgłodniałą nasycił dobrami!
[10] »Mieszkańcy ciemności i cienia śmierci, spętani nędzą i żelazem:
[11] »Za to, że sprzeciwili się słowom Bożym i gardzili radą Najwyższego,
[12] »Upokorzył serce ich przez utrudzenie; potykali się i nie mieli wybawcy,
[13] »Wtedy wołali do Pana w uciśnieniu swem, i wybawił ich z utrapień ich,
[14] »Wywiódł ich z ciemności i z cienia śmierci i rozerwał pęta ich:
[15] »Ci niech uwielbiają Pana za dobroć Jego, i za Jego cuda nad dziećmi ludzkiemi!
[16] »Przeto, że złamał drzwi miedziane, a zasuwy żelazne rozbił!
[17] »Głupcy, którzy cierpieli wskutek drogi nieprawości swojej i dla występków swoich,
[18] »Że dusza ich brzydziła się wszelkim pokarmem, i blisko byli wrót śmierci,
[19] »Wtedy wołali do Pana w uciśnieniu swem, i wybawił ich z utrapień ich.
[20] »Posłał słowo swe i uzdrowił ich, i pozwolił im ujść grobu.
[21] »Ci niech uwielbiają Pana za dobroć Jego, i za Jego cuda nad dziećmi ludzkiemi!
[22] »Niech przynoszą ofiary dziękczynne, niech opowiadają o czynach Jego z radosnem wykrzykaniem!
[23] »Którzy udali się na morze w statkach i handel prowadzili na wielkich wodach,
[24] »Ci widzieli dzieła Pana i cuda Jego na głębinie:
[25] »On rzekł i kazał powstać wichrowi, który wysoko podniósł fale jego.
[26] »Podnosili się ku niebu i opadali w głębokość, że dusza ich ze strachu rozpaczała;
[27] »Potaczali się i chwiali jak pijany, i wszystka mądrość ich zmarniała.
[28] »Wtedy wołali do Pana w uciśnieniu swem, i wybawił ich z utrapień ich;
[29] »Obrócił burzę w ciszę i fale się uspokoiły;
[30] »I radowali się, że się uciszyły, i przywiódł ich do portu upragnionego.
[31] »Ci niech uwielbiają Pana za dobroć Jego, i za Jego cuda nad dziećmi ludzkiemi,
[32] »I niech wywyższają Go w zgromadzeniu ludu, i w posiedzeniu starców niech Go chwalą!
[33] »Obrócił rzeki w pustynie a źródła wód w ziemię suchą,
[34] »Ziemię urodzajną w step solny dla złości mieszkańców jej.
[35] »Natomiast obrócił pustynię w staw i ziemię suchą w źródła wód,
[36] »I dozwolił mieszkać tam głodnym, tak, że założyli miasto dla zamieszkania.
[37] »Zasiewali pola i zasadzali winnice, które przynosiły bogaty plon w owocach.
[38] »I błogosławił im, że się bardzo rozmnażali, a czynił, że bydła ich było niemało.
[39] »Potem zaś umniejszali się i byli upokorzeni przez ucisk, nieszczęście i żal.
[40] »On wylał wzgardę na książąt, i dał im błądzić po pustkowiu bezdrożnem;
[41] »Wyniósł biednego z nędzy i uczynił pokolenia jego jako stada.
[42] »Widzą to szczerzy i radują się, a wszelka nieprawość zatyka usta swe.
[43] »Któż jest mądry? Ten niech na to zważa i pojmie dowody łaski Pańskiej.