Kliknij na numerze wersetu, aby zobaczyć porównanie tłumaczeń | Pokaż oryg. numery wersetówUkryj numery wersetówKażdy werset od nowej linii |
[1] »I widziałem, a oto Baranek stał na górze Syońskiej, a z nim sto czterdzieści cztery tysiące, mających imię jego i imię Ojca jego napisane na czołach swoich.
[2] »I słyszałem głos z nieba, jako głos wód wielu, i jako głos gromu; a głos, który słyszałem jako cytrzystów grających na cytrach swoich.
[3] »A śpiewali pieśń nową i była przed stolicą i przed czworgiem zwierząt, i przed starcami, a żaden [nie] mógł nauczyć_się pieśni, oprócz stu czterdziestu jeden tysięcy, [którzy] są_kupieni z ziemi.
[4] »Ci są, którzy z niewiastami nie pokalali_się; pannami bowiem są. Ci [są, którzy] idą_za Barankiem, gdziekolwiek idzie. Ci kupieni_są z ludzi, od początku Bogu i w Baranku.
[5] »A w ustach ich nie znalazło_się kłamstwo; bez_zmazy bowiem są.
[6] »I widziałem anioła lecącego przez pośrodek nieba, mającego Ewangelię wieczną, [aby ją] zwiastował mieszkającym na ziemi i wszelkiemu narodowi, i pokoleniu, i językowi, i ludowi,
[7] »Głosem wielkim: Bójcie_się Boga i dajcie mu chwałę, gdyż przyszła godzina sądu jego, a kłaniajcie_się [temu, który] uczynił niebo i ziemię, i morze, i źródła wód.
[8] »A inny wtóry szedł_za [nim],
[9] »Mówiąc im głosem wielkim: Jeśli kto pokłoni_się bestii i obrazowi jej, i weźmie piętno na czoło swoje albo na rękę swoją,
[10] »I ten pić_będzie z wina zapalczywości Bożej, nalanego szczerego w kielichu gniewu jego i będzie_męczony w ogniu i siarce przed aniołami świętymi i przed Barankiem.
[11] »A dym męki ich na wieki wieków występuje i nie mają odpoczynku [we] dnie i [w] nocy, [którzy] się_kłaniają bestii i obrazowi jej, i jeśli kto bierze piętno imienia jej.
[12] »Tu cierpliwość świętych jest, [tych, którzy] chowają przykazania Boże i wiarę Jezusową.
[13] »I usłyszałem głos mówiący z nieba: Napisz: Błogosławieni umarli, [którzy] w Panu umierają odtąd. Mówi duch, aby odpoczywali od prac swoich, albowiem uczynki ich idą za nimi.
[14] »A oto obłok biały; a na obłoku siedział podobny synowi człowieczemu, [który] miał na głowie swojej koronę złotą, a w ręce swojej sierp ostry.
[15] »A inny anioł wyszedł z kościoła jego, wołając głosem wielkim [na tego, który] siedział na obłoku: Poślij sierp twój, a żnij, gdyż przyszła godzina żniwa, ponieważ się_dostało żniwo ziemi.
[16] »I zapuścił [ten, który] siedział na obłoku, sierp swój na ziemię i pożęta_jest ziemia.
[17] »A inny anioł wyszedł z kościoła w niebie, mając i ten sierp ostry.
[18] »I inny anioł wyszedł z ołtarza, [który] miał moc nad ogniem i zawołał głosem wielkim [na tego, który] miał sierp ostry, mówiąc: Poślij sierp twój ostry, a zbieraj grona winnicy ziemi; bo dojrzałe_są jagody jej.
[19] »I zapuścił anioł sierp swój na ziemię i zebrał winnicę ziemi, i wrzucił w prasę zapalczywości Bożej wielką.
[20] »I deptana_jest prasa przed miastem, i wyszła krew z prasy aż_do wędzideł końskich przez stajan tysiąc dwieście.