Kliknij na numerze wersetu, aby zobaczyć porównanie tłumaczeń | Pokaż oryg. numery wersetówUkryj numery wersetówKażdy werset od nowej linii |
[1] »Mojżesz poszedł i powiedział słowa te wszystkim [Synom] Izraela, –
[2] »on przemówił do nich: „Liczę dzisiaj sto dwadzieścia lat, nie mogę więcej ja wyruszać, ani wracać [na czele hufców], a Wiekuisty rzekł do mnie: „Nie przeprawisz się przez Jordan ten!”.
[3] »Bóg twój Wiekuisty [w istocie] Sam przed tobą postępuje. On wytępi ludy przed tobą, a ty weźmiesz spadek po nich, – Jozue [Jěhoszūa], on przed tobą będzie postępował, – tak, jak Wiekuisty zapowiedział, –
[4] »Wiekuisty postąpi z nimi, – tak, jak postąpił z królami Emorejczyków, Sychonem i Ogiem, oraz krajem ich, iż On wytępił ich.
[5] »Skoro Wiekuisty wyda ich przed wami, postąpicie z nimi wedle przykazań wszystkich, których udzieliłem wam:
[6] »Bądźcie mocni, bądźcie hardzi, a nie bójcie się i nie trwóżcie się przed nimi, albowiem Bóg twój Wiekuisty, On, Który postępuje z tobą, On nie odwróci uwagi Swej od ciebie, ani nie opuści cię”.
[7] »[Wówczas] zawezwał Mojżesz Jozuego i rzekł do niego wobec wszystkich [Synów] Izraela: „Bądź mocny, bądź hardy, gdyż [,zaprawdę!] ty wkroczysz z ludem tym do Kraju, który Wiekuisty zaprzysiągł [pra]ojcom ich – oddać im, i ty go oddasz im na dziedzictwo.
[8] »Wiekuisty, On, Który postępuje [Sam] przed tobą, On będzie z tobą, nie odwróci uwagi Swej od ciebie, ani nie opuści cię, [zatem] nie obawiaj się, ni truchlej!”.
[9] »Mojżesz napisał Naukę [Torę] tę i oddał ją kapłanom Synom Lewiego, niosącym Arkę [Tablic] Przymierza Wiekuistego, oraz wszystkim starszym Izraela.
[10] »Mojżesz przykazał im, mówiąc: „Pod koniec [każdego] siedmiolecia, w porze [uroczystej] roku odpuszczenia [szěmitta], w święcie pielgrzymowem szałasów [sukkot],
[11] »gdy będą przychodzili [Synowie] wszyscy Izraela, ażeby ukazywać się przed Bogiem twoim Wiekuistym w miejscu uświęconem [makom], które On wybierze, – będziesz odczytywał Naukę [Torę] tę wobec wszystkich [Synów] Izraela w obecności, ich, –
[12] »[a] zgromadź [wówczas] lud: mężczyzn, niewiasty, dziatwę, oraz przychodnia twego, który [mieszka] w bramach [miastach] twoich, ażeby słyszeli i ażeby nauczyli się, obawiali się Boga waszego Wiekuistego i przestrzegali wykonywania wszystkich słów [nakazów] Nauki [Tory] tej.
[13] »A też i synowie ich, którzy [sami] nie wiedzieli, usłyszą i nauczą się obawiać Boga twojego Wiekuistego po wsze dnie, przez które wy będziecie żyć na Ziemi tej, do której wy przeprawiacie się przez Jordan, ażeby zająć ją na dziedziczną własność”.
[14] »Wiekuisty rzekł do Mojżesza: „Oto! dnie twoje zbliżyły się do śmierci. Zawezwij Jozuego i stawajcie w Namiocie Obecności, a Ja [tam] ustanowię go”. Mojżesz poszedł wraz z Jozuem, i stanęli w Namiocie Obecności.
[15] »Wtem objawił się Wiekuisty w Namiocie w słupie obłocznym, – słup obłoczny zatrzymał się u drzwi Namiotu, –
[16] »i Wiekuisty rzekł do Mojżesza: „Ty spoczniesz przy przodkach twoich, a lud ten powstanie i będzie sprzeniewierzał się z bogami [ludów] obcych Kraju, między które on przybędzie tam, – Mnie zaś opuści i będzie łamał Przymierze Moje, które Ja zawarłem z nim.
[17] »Dnia onego zapłonie gniew Mój przeciw niemu, Ja opuszczę ich i odwrócę Się od nich, – on zaś na pastwę pójdzie, dosięgną go nieszczęścia mnogie i utrapienia. Dnia onego rzeknie on [lud]: „Czyż[to] nie dlatego, iż niemasz we mnie Boga mego, dosięgły mnie nieszczęścia te”.
[18] »Ale Ja odwrócę Się onego dnia zupełnie – gwoli niegodziwości wszystkiej, którą on popełnił, gdy[ż] się zwracał ku obcym bogom.
[19] »Teraz więc zapiszcie sobie pieśń tę, naucz jej Synów Izraela, wkładaj ją im do ust, ażeby pieśń ta była Mi [niejako] świadkiem przeciw Synom Izraela:
[20] »Gdy Ja [mianowicie] wprowadzę go do Ziemi, którą zaprzysiągłem [pra]ojcom jego, opływającej mlekiem i miodem, i on będzie jadł, będzie syt i będzie tył, a będzie zwracał się ku obcym bogom, będą służyć im, będą bluźnić Mi, a zaś złamie Przymierze Moje, –
[21] »niechaj będzie [tak]: skoro go dosięgną [wówczas] nieszczęścia mnogie i utrapienia, – niech wystąpi pieśń ta, jako świadek wobec niego, gdyż nie pójdzie w zapomnienie ona w uściech potomstwa jego, gdyż [,zaprawdę!] znam Ja skłonności jego, które on wykonywuje dziś, zanim go [jeszcze] wprowadziłem do Kraju, który zaprzysiągłem”.
[22] »Mojżesz napisał pieśń tę dnia onego i nauczył jej Synów Izraela.
[23] »[Ponadto] ustanowił Jozuego, syna Nuna, i rzekł: „Bądź: mocny, bądź hardy, albowiem ty wprowadzisz Synów Izraela do Kraju, który zaprzysiągłem im, i Ja będę z tobą”.
[24] »Skoro Mojżesz zakończył wpisywanie słów Nauki [Tory] tej do księgi, aż się wyczerpały,
[25] »przykazał Mojżesz Lewitom, niosącym Arkę [Tablic] Przymierza, mówiąc:
[26] »„Weźcie księgę tę Nauki [Tory] i złóżcie ją obok Arki [Tablic] Przymierza Boga waszego Wiekuistego, ażeby była tam [,służąc], jako świadek przeciw tobie,
[27] »gdyż [,zaiste!] ja znam krnąbrność twoją i twój twardy kark; wszak, gdy ja jeszcze żyję z wami dziś, byliście krnąbrnymi wobec Wiekuistego, a dopiero cóż po śmierci mojej.
[28] »Zgromadźcie [zatem] do mnie wszystkich starszych pokoleń waszych i przełożonych waszych, a ja wygłoszę wobec nich słowa te i powołam na świadków przeciw nim niebo i ziemię;
[29] »albowiem wiem, iż po śmierci mojej napewno zepsujecie się i zstąpicie z Drogi, którą przykazałem wam, zaczem spotka was niedola na końcu dni, gdy[ż] wy [mianowicie] będziecie popełniali, co jest uważane za złe przez Wiekuistego, – ażeby pobudzić Go do gniewu postępkami waszemi”.
[30] »[Potem] Mojżesz wygłosił wobec całego Zgromadzenia Izraela słowa pieśni tej, aż się wyczerpały: