Kliknij na numerze wersetu, aby zobaczyć porównanie tłumaczeń | Pokaż oryg. numery wersetówUkryj numery wersetówKażdy werset od nowej linii |
[1] »Synowie Rubina [Rěūben] i Synowie Gada posiadali stada liczne – moc wielką. Skoro oni więc ujrzeli Krainę Jazerską [Ja’zēr] i Krainę Gileadzką [Gil’ad], a oto! miejscowości te są miejscem [stosownem] dla stad, –
[2] »przystąpili Synowie Gada i Synowie Rubina, i rzekli do Mojżesza i do kapłana Eleazara, oraz do książąt Gminy, mówiąc:
[3] »„Atarōt, Dibon, Jazer, Nimra, Cheszbon, Eleale [El’alē], Sěbam, Něbō i Běōn,
[4] »Kraj, który Wiekuisty podbił przed Gminą Izraela, jest ziemią [stosowną] dla stad, a słudzy twoi posiadają stada”,
[5] »i oni rzekli: „Jeżeliśmy znaleźli u ciebie łaskę, niech się odda krainę tę sługom twoim w posiadanie, a nie przeprowadź nas przez Jordan”.
[6] »Nato rzekł Mojżesz do Synów Gada i do Synów Rubina: „Czy bracia wasi będą chodzić w bój, wy zaś tu będziecie przesiadywać?
[7] »A i czemuż będziecie odstręczali umysły Synów Izraela od przeprawienia się [przez Jordan] do Kraju, który Wiekuisty dał im?
[8] »Tak czynili ojcowie wasi, gdy wysłałem ich z Kadeszbarnēi dla obejrzenia Kraju:
[9] »oni wyszli do Nachal [Doliny]-EszkoIu, obejrzeli Kraj i odstręczali umysły Synów Izraela, ażeby nie wejść do Kraju, który Wiekuisty dał im,
[10] »[skutkiem czego] gniew Wiekuistego rozgorzał dnia owego i On poprzysiągł, mówiąc:
[11] »„Nie ujrzą mężowie, którzy wyszli z Egiptu, od liczącego lat dwadzieścia wzwyż, – Ziemi, którą zaprzysiągłem Abrahamowi, Izakowi i Jakóbowi, ponieważ nie postępowali w całości za Mną,
[12] »za wyjątkiem Kaleba, syna Kěnizzejczyka Jefunny [Jěfunne], i Jozuego [Jěhoszūa], syna Nuna, albowiem oni postępowali w całości za Wiekuistym”.
[13] »Gniew Wiekuistego rozgorzał przeciwko Izraelowi i On wodził ich po pustyni tej lat czterdzieści, aż nie wyginęło całe pokolenie owe, które popełniało to, co za złe uważał Wiekuisty.
[14] »A wy oto powstaliście miasto ojców waszych, jako ród ludzi grzesznych, ażeby zasilać jeszcze zapalczywość gniewu Wiekuistego na Izraela.
[15] »Jeśli będziecie odwracali się od Niego, pozostawi On go [Izraela] dalej w tej pustyni i [tem] przyniesiecie zgubę całemu ludowi temu”.
[16] »Nato oni przystąpili doń i rzekli: „Zagrody [odpowiednie] dla trzody zbudujemy dla stad naszych tu i miasta dla dziatwy naszej,
[17] »a my wyruszymy śpiesznie przed Synami Izraela, aż ich nie wprowadzim do miejscowości ich. [Wszakże] dziatwa nasza niech pozostanie we warownych miastach [z obawy] przed mieszkańcami Kraju,
[18] »my zaś [sami] nie będziemy wracać do domów naszych, dopóki nie nabędą Synowie Izraela każdy posiadłości swej dziedzicznej.
[19] »Gdyż, zaiste! nie będziemy nabywali na dziedzictwo posiadałości po [tamtej, =zachodniej] stronie Jordanu, skoro nam przypadła dziedziczna własność nasza po tej stronie Jordanu ku wschodowi”.
[20] »Mojżesz odrzekł im: „Jeżeli wykonacie to, jeśli [mianowicie] wyruszycie zbrojno przed Wiekuistym w bój
[21] »i z pośród was każdy uzbrojony przeprawi się przez Jordan przed Wiekuistym, dopóki On nie wydziedziczy [wypędzi] wrogów swych z przed Siebie
[22] »i [dopóki] kraj nie zostanie ujarzmiony przed Wiekuistym, a [dopiero] potem wy będziecie wracać, – będziecie czyści [z winy] przed Wiekuistym i przed Izraelem, i Kraina ta przypadnie wam na własność przed Wiekuistym.
[23] »Jeśli zaś nie uczynicie tak, zgrzeszylibyście przed Wiekuistym, – a poznawajcie [karę za] grzech swój, która spotka was.
[24] »Zatem wybudujcie sobie miasta dla dziatwy swojej i zagrody dla trzód waszych, a wszystko, co zaś wyszło z waszych ust, – wykonywujcie”.
[25] »Nato rzekli Synowie Gada i Synowie Rubina i rzekli, mówiąc: „Słudzy twoi wykonają, – tak, jak pan! rozkazujesz:
[26] »Dziatwa nasza i żony nasze, stada nasze i wszystko bydło nasze pozostaną tam w miastach Gileadu,
[27] »natomiast słudzy twoi przeprawią się [przez Jordan] – każdy uzbrojony, występujący z hufcem przed Wiekuistym do walki, – tak, jak pan! rzekłeś”.
[28] »Zaczem Mojżesz polecił kapłanowi Eleazarowi i Jozuemu, synowi Nuna, oraz naczelnikom rodów Synów Izraela, –
[29] »i Mojżesz rzekł do nich: „Jeżeli przeprawią się przez Jordan z wami Synowie Gada i Synowie Rubina, ktokolwiek [u nich] uzbrojony, na wojnę przed Wiekuistym, i Kraj zostanie zdobyty przed wami, – oddacie im Krainę Gileadu w posiadanie.
[30] »Jeśli wszakże nie przeprawią się uzbrojeni z wami, niech otrzymają własność [swoją] wśród was w Kraju Kanaanejskim”.
[31] »Synowie Gada i Synowie Rubina odrzekli, mówiąc: „To, co Wiekuisty rzekł do sług twoich, tak my [to] wykonamy:
[32] »Przeprawimy się uzbrojeni przed Wiekuistym do Kraju Kanaanejskiego, ale [zato] przy nas pozostanie własność dziedzicznej posiadłości naszej po tej [wschodniej] stronie Jordanu”.
[33] »[Wówczas] oddał im Mojżesz: Synom Gada i Synom Rubina i połowie pokolenia Menasego [Měnaszsze], syna Józefa, – królestwo króla Emorejskiego Sychona i królestwo króla Basańskiego [Baszan] Oga: Kraj wedle miast jego w obrębie granic [jego], miasta Kraju dookoła.
[34] »Synowie Gada [od]budowali Dibon, Ătarot i Ărōēr,
[35] »Atrotszofan, Jazer i Jogběhę [Jogběha],
[36] »Betnimrę i Betharan, – miasta warowne i zagrody dla trzód.
[37] »Synowie Rubina [od]budowali: Cheszbon, Eleale [El’alē] i Kirjatajim,
[38] »Něbō i Baalměōn o zmienionych nazwach, oraz Sybmę [Sibma]; – i oni nadali imiona miastom, które [od]budowali.
[39] »Synowie Machira, syna Menasego, udali się do Gileadu, zdobyli go i wydziedziczyli [wypędzili] Emorejczyka, który tam przebywał.
[40] »Mojżesz oddał Gilead Machirowi, synowi Menasego, który osiadł tam.
[41] »Jair, zaś syn Menasego, udał się i zdobył sioła ich, i nazwał je Chawwot-Jair [=Sioła Jaira];
[42] »Nobach [znów] poszedł, zdobył Kěhat i przyległości [córy, = filje] jego, i nazwał go Nobach wedle imienia swojego.