Teksty » Mieses - Pięcioksiąg » 4 Księga Mojżeszowa » Rozdział 31
«  4 Księga Mojżeszowa 30 4 Księga Mojżeszowa 31 4 Księga Mojżeszowa 32  »
Kliknij na numerze wersetu, aby zobaczyć porównanie tłumaczeń
 
Pokaż oryg. numery wersetówUkryj numery wersetówKażdy werset od nowej linii
[1] »Wiekuisty rzekł do Mojżesza, mówiąc: [2] »„Wywrzej zemstę [za] Synów Izraela na Midjanitach, poczem przyłączysz się do ludu swego”. [3] »Potem rzekł Mojżesz do ludu, mówiąc: „Uzbrójcie z pośród siebie mężów na wyprawę, ażeby wystąpili przeciw Midjanowi, gwoli wywarciu pomsty Wiekuistego na Midjanie, [4] »[mianowicie] po tysiącu z każdego pokolenia, ze wszystkich pokoleń Izraela, wyprawicie na wyprawę”. [5] »Zaczem wydzielono z pośród rodów Izraela po tysiącu z każdego pokolenia, – dwanaście tysięcy uzbrojonych wojowników. [6] »Mojżesz wysłał ich po tysiącu z każdego pokolenia, jako hufiec na wyprawę, ich, oraz Piněchasa, syna kapłana Eleazara, – na wyprawę, – [który miał] przybory święte oraz surmy do trąbienia w ręku swojem [przy sobie]. [7] »Oni wyruszyli hufcem przeciwko Midjanowi, – tak, jak Wiekuisty przykazał Mojżeszowi, i wybili wszystkich mężczyzn, [8] »również królów Midjanejskich zabili też obok poległych ich [Midjanitów]: Awia [Awi], Rekema, Cūra, Chūra i Rebę [Reba], pięciu królów Midjanejskich, a i Bileama [Bil’aml, syna Běōra zabili mieczem. [9] »[Natomiast] wzięli Synowie Izraela do niewoli kobiety midjanejskie i dziatwę ich, też i wszystkie bydło ich, cały dobytek ich i całe mienie ich zabrali, jako łup, [10] »zaś wszystkie miasta ich w siedzibach ich i wszystkie ich zagrody spalili w ogniu. [11] »Oni zabrali wszystek łup i wszelaką zdobycz w ludziach i w bydle, [12] »i przywiedli do Mojżesza i do kapłana Eleazara i do Gminy Synów Izraela – jeńców, zdobycz i łup do Obozu na Stepy Moabskie, położone nad Jordanem pod Jerychem [Jěrēcho]. [13] »Nato wyszli Mojżesz i kapłan Eleazar, oraz wszyscy książęta Gminy na spotkanie ich za Obóz, [14] »i Mojżesz gniewał się na przywódców siły [zbrojnej]: na przełożonych nad tysięcami i na przełożonych nad setkami, którzy przybywali z wyprawy wojennej. [15] »Mojżesz [mianowicie] rzekł do nich: „Czy zostawiliście przy życiu cokolwiek jest żeńskiego? [16] »Czyż nie one były, oto! przeznaczone dla Synów Izraela za namową Bileama, ażeby spowodować sprzeniewierzenie względem Wiekuistego przez [Baala] Pěōr[skiego], zaczem klęska spadła na Gminę Wiekuistego. [17] »Teraz zatem zabijajcie wszystko, co jest męskiego pośród dziatwy, też i kobietę każdą, która poznała mężczyznę na łożu męskiem, zabijajcie, [18] »wszelką wszakże dziatwę żeńską, która nie poznała męskiego łoża, przy życiu pozostawiajcie sobie. [19] »Teraz wy obozujcie za Obozem przez dni siedem: każdy, kto osobę [ludzką] zabił na śmierć, jakoteż każdy, kto się dotknął poległego, – i będziecie rozgrzeszali się dnia trzeciego i dnia siódmego, wy, oraz jeńcy wasi. [20] »Też i sukno każde, skórzany przedmiot każdy, każdy wytwór z wełny koziej i każdy sprzęt drewniany poddacie obrzędowi rozgrzeszania [oczyszczania]”. [21] »Wówczas rzekł kapłan Eleazar do wojowników, wracających [z wyprawy] na wojnę: „To jest przepis zarządzenia, które Wiekuisty przykazał [nadto] Mojżeszowi: [22] »Wszakże złoto, srebro, miedź, żelazo, cynę, ołów, [23] »[wogóle] każdy przedmiot, który przechodzi przez ogień, przeprowadzicie przez ogień, a stanie się czystem, tylko że wodą pokropienia niech zostanie oczyszczone, wszystko zaś, cokolwiek przez ogień nie przechodzi, przeprowadzicie [tylko] przez wodę. [24] »Wypierzecie szaty swoje dnia siódmego, a staniecie się czystymi, poczem będziecie mieli wstęp do Obozu”. [25] »Wiekuisty rzekł do Mojżesza, mówiąc: [26] »„Zbierz ilość zdobyczy i jeńców w ludziach i w bydle, ty i kapłan Eleazar, oraz naczelnicy rodów Gminy, [27] »a rozdzielisz po połowie zdobycz tę pomiędzy biorących udział w bitwie, tych, którzy wyruszyli z hufcem na wyprawę, a pomiędzy całą [resztę] Gminy, –  [28] »i wydzielisz [wahărēmōta], jako podatek dla Wiekuistego, od wojowników, którzy wyruszyli z hufcem na wyprawę, po osobie jednej na pięćset z ludzi, rogacizny, osłów i trzody. [29] »Z połowy ich weźmiecie i oddasz to kapłanowi Eleazarowi, jako daninę [dla] Wiekuistego, [30] »zaś z połowy [należnej] Synom Izraela weźmiesz jednego z [każdych] pięćdziesięciu z ludzi, rogacizny, osłów i trzody, z bydła wszelakiego, i oddasz je Lewitom, pełniącym straż u Przybytku Wiekuistego”. [31] »Potem wykonał Mojżesz [to], oraz kapłan Eleazar, – tak, jak Wiekuisty przykazał Mojżeszowi. [32] »Zdobycz zaś, [a mianowicie] pozostałość łupów, które zagrabił lud hufca wojennego, wynosiła: trzody [drobnej] – sześćset siedemdziesiąt pięć tysięcy, [33] »rogacizny – siedemdziesiąt dwa tysięcy, [34] »osłów – sześćdziesiąt jeden tysięcy, [35] »zaś osób ludzkich płci żeńskiej, które nie poznały męskiego łoża, wszystkich osób [było] – trzydzieści dwa tysięcy, [36] »[zatem] połowa, [to jest] udział tych, którzy wyruszyli na wyprawę, wynosiła: ilość trzody – trzysta trzydzieści siedem tysięcy pięćset, [37] »więc wynosił podatek dla Wiekuistego z trzody [drobnej] – sześćset siedemdziesiąt pięć; [38] »[ilość] rogacizny – trzydzieści sześć tysięcy, a więc podatek z nich dla Wiekuistego – siedemdziesiąt dwa; [39] »[ilość] osłów – trzydzieści tysięcy pięćset, a więc podatek dla Wiekuistego – sześćdziesiąt jeden; [40] »zaś [ilość] osób ludzkich: szesnaście tysięcy, a więc podatek z nich dla Wiekuistego – trzydzieści dwoje osób. [41] »Mojżesz oddał podatek [ten, jako] daninę [těrūma] Wiekuistego kapłanowi Eleazarowi, – tak, jak Wiekuisty przykazał Mojżeszowi. [42] »A znów z połowy [należnej] Synom Izraela, którą Mojżesz oddzielił jako połowę [i zabrał] mężom owym, którzy należeli do hufca wojennego, [43] »a połowa ta [należna] Gminie wynosiła: z trzody – trzysta trzydzieści siedem tysięcy pięćset, [44] »rogacizny – sześćdziesiąt trzy tysięcy, [45] »osłów – trzydzieści tysięcy pięćset, [46] »zaś osób ludzkich – szesnaście tysięcy. [47] »Z połowy [tej] Synów Izraela wziął Mojżesz, jako wzięte po jednem na [każde] pięćdziesiąt, – z ludzi, jak i z bydła, i oddał je Lewitom, pełniącym straż w Przybytku Wiekuistego, – tak, jak Wiekuisty przykazał Mojżeszowi. [48] »Wówczas przystąpili do Mojżesza przełożeni, którzy [ustanowieni byli] nad hufcami tysiącznemi wojska: przywódcy tysięcy i przywódcy setek, [49] »i rzekli do Mojżesza: „Słudzy twoi zebrali ilość wojowników poruczonych nam, a nie zabrakło z pośród nich żadnego, [50] »więc przynieśliśmy w ofierze [korban] Wiekuistemu każdy, na co kogo stało, z przedmiotów złotych: łańcuszek, albo naramiennik, pierścień, zausznicę, czy naszyjnik, ażeby uzyskać dla osób naszych odpust przed Wiekuistym”. [51] »Mojżesz przyjął, oraz kapłan Eleazar, złoto to od nich, przedmioty wszelkie sporządzone, –  [52] »a wynosiło wszystko złoto z tej daniny, którą oni wydzielili, jako dań [hērimū] dla Wiekuistego: szesnaście tysięcy siedemset pięćdziesiąt sekli, – [mianowicie] od [samych] dowódców tysięcy i od dowódców setek; [53] »[albowiem] mężowie [,należący do] hufca wojennego[,] grabili każdy dla siebie. [54] »Mojżesz przyjął, oraz kapłan Eleazar, złoto to od dowódców tysięcy i od dowódców setek, i wnieśli je do Namiotu Obecności, gwoli przypominaniu dla Synów Izraela przed Wiekuistym. 
«  4 Księga Mojżeszowa 30 4 Księga Mojżeszowa 31 4 Księga Mojżeszowa 32  »


 Opis prezentowanego tekstu: Pięcioksiąg Mojżesza w języku hebrajskim z przekładem polskim rabina D-ra Józefa Miesesa, Naczelnego Rabina Wojsk Polskich. Przemyśl Wydawnictwo i Księgarnia Symcha Freund, 1931. Tekst opracowany przez Bibliepolskie.pl - na podstawie egzemplarza Biblioteki Narodowej w Warszawie.