Kliknij na numerze wersetu, aby zobaczyć porównanie tłumaczeń | Pokaż oryg. numery wersetówUkryj numery wersetówKażdy werset od nowej linii |
[1] »Wówczas odłączył się Korach, syn Jicěhara [Jic’har], syn Kěhata, syn Lewiego [Lewi], oraz Datan i Abiram, synowie Elijaba [Ěli’ab] i On, syn Peleta, synowie Rubina [Reu’ben].
[2] »Oni stanęli przed Mojżeszem, oraz dwustu pięćdziesięciu mężów z pośród Synów Izraela, naczelników Gminy, powoływanych [do ofiar] na zebranie we święta, mężów znamienitych.
[3] »Skupiwszy się przeciwko Mojżeszowi i przeciwko Aronowi, rzekli oni do nich: „Dość wam! gdyż ta Gmina cała, oni wszyscy święci, i wśród nich Wiekuisty, czemuż więc panoszycie się nad Zgromadzeniem Wiekuistego?”
[4] »Skoro Mojżesz to usłyszał, padł on na oblicze swoje
[5] »i rzekł do Koracha i do całego gminu jego, mówiąc: „[Jutro] rano da Wiekuisty poznać, kto należy doń, kto jest świętym, i zbliży go do Siebie; tego mianowicie, kogo On wybierze, przybliży On do Siebie.
[6] »Wy zaś czyńcie to: Weźcie sobie kadzielnice, Korachu i wszystek jego gmin,
[7] »włóżcie do nich ogień [rozżarzony węgiel] i nałóżcie nań kadzidła przed Wiekuistym nazajutrz, – i niech będzie [tak]: „Mąż, którego wybierze Wiekuisty, ten jest uznany, jako święty. Dość wam, Synowie Lewiego!”.
[8] »Następnie rzekł Mojżesz do Koracha: „Słuchajcież, Synowie Lewiego:
[9] »„Czyż wam to za mało, iż Bóg Izraela wyróżnił was z pośród Gminy Izraela, przybliżając was do Siebie, ażebyście pełnili służbę przy Przybytku Wiekuistego, ażeby stać przed Gminą, usługując im, –
[10] »iż On przybliżył ciebie, oraz wszystkich braci twoich Synów Lewiego z tobą, – że wy żądacie nadto i kapłaństwa?
[11] »Zatem ty i twój wszystek gmin skupiliście się przeciwko Wiekuistemu! – albowiem Aron, cóż on [winien], iż skarżycie się na niego”?
[12] »Mojżesz posłał, ażeby wezwać Datana i Abirama, synów Ěliāba, lecz oni rzekli: „Nie pójdziem!
[13] »Czyż to jest za mało, iż wywiodłeś nas z kraju, opływającego mlekiem i miodem, ażeby pozabijać nas w pustyni tej, ażeby nas wymorzyć, – że panoszysz się nad nami, panosząc się aż nadto? –
[14] »Też nie wprowadziłeś nas do kraju, opływającego mlekiem i miodem, iżbyś dał nam na dziedzictwo pola i winnice. Choćbyś nawet oczy mężów tych wyłupił, – nie pójdziemy!”.
[15] »Rozgniewało to Mojżesza bardzo, więc rzekł do Wiekuistego: „Nie zwracaj się ku ofierze ich. Ani jednemu z nich nie zabrałem osła, ani nie skrzywdziłem kogokolwiek z nich”.
[16] »Wówczas rzekł Mojżesz do Koracha: „Ty i wszystek gmin twój – stawajcie przed Wiekuistym, ty i oni, oraz Aron, jutro.
[17] »Weźcie każdy kadzielnicę swoją, nałóżcie kadzidła, – i przyniesiecie przed Wiekuistego każdy kadzielnicę swoją: dwieście pięćdziesiąt kadzielnic, również ty i Aron, każdy kadzielnicę swoją”.
[18] »Oni wzięli każdy kadzielnicę swoją, włożyli do nich ogień i nałożyli na nie kadzidła, poczem stanęli u drzwi Namiotu Obecności, oraz Mojżesz i Aron,
[19] »przeciwko którym Korach zgromadził całą Gminę u drzwi Namiotu Obecności. Wtem ukazał się Majestat Wiekuistego całej Gminie
[20] »i Wiekuisty rzekł do Mojżesza i Arona, mówiąc:
[21] »„Odłączcie się z pośród Gminy tej, a Ja zrobię z nimi koniec w jednej chwili”.
[22] »Lecz oni padli na oblicze swoje i rzekli: „Wszechmocny Boże duchów wszelakiego ciała! Jeśli zgrzeszy jeden mąż, będziesz Ty się na całą Gminę gniewał”?.
[23] »Nato rzekł Wiekuisty do Mojżesza, mówiąc:
[24] »„Rzeknij do Gminy, mówiąc: „Oddalcie się od otoczenia siedziby Koracha, Datana i Abirama”.
[25] »Mojżesz wstał więc i poszedł do Datana i Ăbirama, a za nim poszli starsi Izraela, –
[26] »i on rzekł do Gminy, mówiąc: „Usuńcież się od namiotów ludzi tych [uznanych za] winowajców, ani nie tykajcie się czegokolwiek, co należy do nich, ażebyście nie zginęli skutkiem wszystkich grzechów ich”.
[27] »Oni zatem oddalili się od siedziby Koracha, Datana i Abirama z dookoła, zaś Datan i Abiram wyszli i stanęli u drzwi namiotów swoich, oraz żony ich i dzieci [dorosłe], oraz dziatwa.
[28] »Wówczas rzekł Mojżesz: „Po tem poznacie, iż Wiekuisty posłał mnie dla dokonania wszystkich tych czynności, iż nie [pochodziło to] z myśli mojej:
[29] »Jeśli śmiercią ludzkości całej zemrą ci i przeznaczenie wszystkich ludzi spełni się względem nich, – [wierzcie wówczas, iż] nie Wiekuisty posłał mnie;
[30] »wszakże, jeżeli Wiekuisty stworzy coś [nowego]: ziemia rozewrze paszczę swoją i pochłonie wszystko, co należy do nich, iż zejdą żywcem do podziemi, – poznacie [wówczas, iż] mężowie ci rozgniewali Wiekuistego”.
[31] »Skoro tylko skończył wymówić wszystkie słowa te, działo się, iż rozstąpiła się ziemia [,która była] pod nimi,
[32] »i ziemia rozwarła paszczę swoją i pochłonęła ich i domy ich, wszystkich ludzi należących do Koracha i dobytek cały,
[33] »[tak, iż] oni zstąpili, oraz wszystko, co należało do nich, żywcem do podziemi, ziemia pokryła ich i oni wyginęli z pośród Zgromadzenia.
[34] »Wszyscy [Synowie] Izrael[a], którzy [znajdowali się] dookoła nich, pierzchli na krzyk ich, albowiem powiedzieli sobie: „A nuż! ziemia nas pochłonie”.
[35] »Wówczas wyszedł ogień od Wiekuistego i pochłonął owych dwustu pięćdziesięciu mężów, którzy przynosili [w ofierze] [maqribē] kadzidło.
[36] »(17:1) Wiekuisty rzekł do Mojżesza, mówiąc:
[37] »(17:2) „Rzeknij do Eleazara [El’azar], syna kapłana Arona [Aharon], ażeby usunął kadzielnice z pośród zgorzałych; – ogień zaś odrzuć precz, – albowiem zostały poświęcone,
[38] »(17:3) [mianowicie] kadzielnice wynowajców tych [,którzy zato przypłacili] życiem, – a niech z nich zrobią kute blachy na pokrycie dla ołtarza, – skoro [owi] bowiem je przynieśli [hiqribūm] przed Wiekuistego, zostały one poświęcone, a one niechaj, [odtąd] będą znakiem [cudownym] dla Synów Izraela”.
[39] »(17:4) Kapłan Eleazar wziął tedy owe kadzielnice z miedzi, które zgorzali przynieśli [hiqribū] byli, i wykuto je na pokrycie dla ołtarza
[40] »(17:5) na pamiątkę dla Synów Izraela, ażeby nie przystępował [jiqrab| [do ołtarza] postronny żaden, który nie jest z potomków Arona, dla puszczania z dymem kadzidła przed Wiekuistym, – ażeby nie stał się podobnym do Koracha i do gminu jego – tak, jak Wiekuisty przepowiedział jemu przez Mojżesza.
[41] »(17:6) Nazajutrz szemrała cała Gmina Synów Izraela przeciw Mojżeszowi i przeciwko Aronowi, mówiąc: „Wy zabiliście lud Wiekuistego”.
[42] »(17:7) Gdy Gmina skupiła się przeciwko Mojżeszowi i przeciwko Aronowi, działo się, iż oni zwrócili się ku Namiotowi Obecności, a oto okrył go Obłok i ukazał się Majestat Wiekuistego,
[43] »(17:8) [poczem] Mojżesz przystąpił, a [z nim] Aron ku przedniej stronie Namiotu Obecności
[44] »(17:9) i Wiekuisty rzekł do Mojżesza, mówiąc:
[45] »(17:10) „Usuńcie się z pośród Gminy tej, a Ja zrobię z nimi koniec w jednej chwili”. [Nato] oni padli na oblicza swoje,
[46] »(17:11) a Mojżesz rzekł do Arona: „Weź kadzielnicę [twoją], włóż do niej ogień z ołtarza, nałóż kadzidła, i zanieś rychło do Gminy i rozgrzeszaj ich, albowiem [już] wyruszył gniew z przed Wiekuistego, [już] się rozpoczęła klęska”.
[47] »(17:12) Aron wziął, jak Mojżesz rzekł, i pobiegł w środek Zgromadzenia, gdy się [właśnie], oto! klęska rozpoczęła w ludzie, – nałożył kadzidła i rozgrzeszał lud:
[48] »(17:13) on stanął pomiędzy martwymi a żywymi, i zaraza została powstrzymana.
[49] »(17:14) A było zmarłych od zarazy tej – czternaście tysięcy siedemset, oprócz zmarłych gwoli Korachowi.
[50] »(17:15) Aron wrócił do Mojżesza, do drzwi Namiotu Obecności, gdy zaraza [była już] została powstrzymana.