Kliknij na numerze wersetu, aby zobaczyć porównanie tłumaczeń | Pokaż oryg. numery wersetówUkryj numery wersetówKażdy werset od nowej linii |
[1] »Wiekuisty rzekł do Mojżesza, mówiąc:
[2] »„Spraw sobie dwie srebrne trąby, wykuwając zrobisz je, ażeby służyły tobie do zwoływania Gminy i do wprawiania Obozów w ruch.
[3] »Ilekroć będą dąć w nie [obie], zgromadzi się u ciebie cała Gmina u drzwi Namiotu Obecności.
[4] »Jeśli zaś w jedną [tylko] zadmą, zbiorą się u ciebie książęta, głowy rodów Izraela.
[5] »Gdy [znów] będziecie z hukiem dąć, ruszą Obozy, rozłożone ku wschodowi;
[6] »gdy zadmiecie z hukiem po raz wtóry, ruszą Obozy rozłożone na południu; – niech dmą z hukiem przy pochodach swoich,
[7] »zaś przy zwoływaniu Zgromadzenia będziecie [tylko] dąć, lecz nie róbcie huku.
[8] »Kapłanie, Synowie Arona będą dąć w te surmy. – Niech [te zarządzenia] będą u was przepisem wieczystym w pokoleniach waszych.
[9] »Gdy będziecie przystępować do walki w Kraju waszym przeciwko wrogowi, uciskającemu was, – zadmijcie z hukiem w trąby te, a przypomnicie się przed Bogiem waszym Wiekuistym i zostaniecie wybawieni z [przemocy] wrogów waszych.
[10] »Też i w dzień radości waszej, w uroczyste święta wasze i w nowie wasze zadmiecie w surmy te przy całopaleniach waszych i przy ofiarach waszych pokojowych, a one służyć będą wam ku pamięci przed Bogiem waszym. Ja jestem waszym Bogiem Wiekuistym.
[11] »W drugim roku, w drugim miesiącu, dwudziestego [dnia] miesiąca tego uniósł się obłok z nad Przybytku Świadectwa,
[12] »więc Synowie Izraela wyruszyli w pochody swoje z Pustyni Synaju, aż obłok ten zatrzymał się w Pustyni Paranskiej.
[13] »Oni wyruszyli po raz pierwszy [wówczas] wedle rozkazu Wiekuistego przez Mojżesza.
[14] »Chorągiew Synów Judy [Jěhūda] wyruszyła pierwsza z hufcami jego; nad hufcem jego [stał] Nachszon, syn Amminadaba,
[15] »nad hufcem pokolenia Isachara [Jissachar] [stał] Nataniel [Nětan’el], syn Cūara,
[16] »a nad hufcem pokolenia Synów Zěbuluna [stał] Eliab [Ěji’ab], syn Chēlona.
[17] »Rozłożono Przybytek, – i wyruszyli Synowie Gerszona [Gērěszōn] i Synowie Merarego [Měrari], niosący Przybytek.
[18] »[Następnie] wyruszyła chorągiew Rubina [Rěūbēn] z hufcami jego; nad hufcem jego [stał] Elicūr, syn Szědēūra.
[19] »nad hufcem pokolenia Synów Szymona [Šim’ōn] [stał| Szělūmiēl syn Curiszaddaja,
[20] »a nad hufcem pokolenia Synów Gada [stał] Eljasaf, syn Děūēla.
[21] »Następnie wyruszyli Kehatejczycy [Synowie Kěhata], niosący Świątynię, Przybytek zaś ustawiano przed przybyciem ich.
[22] »Potem wyruszyła chorągiew Obozu Synów Efraima [Efrajim] z hufcami jego; nad hufcem jego [stał] Eliszama, syn Ammihūda,
[23] »nad hufcem pokolenia Menasego [Měnaszsze] [stał] Gamaliel [Gamli’ēl], syn Pědacura,
[24] »a nad hufcem pokolenia Benjamina [Binjamin] [stał] Ăbidan, syn Gideoniego [Gid’oni].
[25] »[Nakoniec] wyruszyła chorągiew Obozu Synów Dana, zamykającego wszystkie Obozy, z hufcami jego; nad hufcem jego [stał] Achiezer, syn Ammiszaddaja,
[26] »nad hufcem pokolenia Aszera [stał] Pagiel [Pag’iēl], syn Ochrana,
[27] »a nad hufcem pokolenia Naftalego [Naftali] [stał] Achira, syn Ēnana.
[28] »To są oto pochody Synów Izraela wedle hufców ich: tak oni ciągnęli.
[29] »Wówczas rzekł Mojżesz do Chobaba, syna Midjanity Rěūēla, teścia Mojżesza: „My wyruszamy do owej miejscowości, o której Wiekuisty rzekł: „Oddam ją wam!”, – chodź z nami, a będziem dobrze czynić tobie, albowiem Wiekuisty zapowiedział dobro dla Izraela”.
[30] »Ale on powiedział doń: „Nie pójdę! – Zaiste! tylko do mojego kraju, do rodziny mojej pójdę”.
[31] »On [Mojżesz zaś] rzekł: „Ależ nie opuszczaj nas! Zaiste! wszak ty znasz obozowanie nasze w pustyni, więc będziesz przewodnikiem nam.
[32] »Zaczem będzie, [iż,] skoro pójdziesz z nami, – z owego dobrego, które wyświadczy Wiekuisty nam, my będziemy świadczyć tobie”.
[33] »Z Góry Wiekuistego ciągnęli po drodze [wymagającej] trzech dni, a arka Przymierza Wiekuistego ciągnęła przed nimi [przez całą tę] drogę [wymagającą] trzech dni, ażeby upatrzeć dla nich miejsce odpoczynku, –
[34] »zaś obłok Wiekuistego [unosił się] nad nimi za dnia, gdy wyruszyli z obozu.
[35] »Gdy arka wyruszyła, działo się, iż Mojżesz rzekł: „Powstań, o Wiekuisty! a rozprószą się wrogowie Twoi, i pierzchną przed Tobą ci, którzy nienawidzą Ciebie”,
[36] »a gdy spoczęła [arka] rzekł: „Wróćże, Wiekuisty! między krocie tysięcy Izraela”.