Kliknij na numerze wersetu, aby zobaczyć porównanie tłumaczeń | Pokaż oryg. numery wersetówUkryj numery wersetówKażdy werset od nowej linii |
[1] »Oto zarządzenie [tora] o ofierze pokutnej: ona jest czemś przenajświętszem.
[2] »Na miejscu, w którem zarzynają ofiarę całopalną, niech zarzynają ofiarę pokutną; krwią jej niech pokropi ołtarz dookoła:
[3] »wszystek tłuszcz jej niech w ofierze z niej przyniesie: ogon, tłuszcz okrywający trzewia,
[4] »obie nerki wraz z łojem, znajdującym się przy nich, który przy polędwicach, – a co do przepony, która przy wątrobie, niech ją oddzieli wraz z nerkami.
[5] »Niech to kapłan puści z dymem na ołtarzu, jako ofiarę ogniową dla Wiekuistego: ofiara to pokutna.
[6] »Każdy mężczyzna wśród kapłanów będzie ją spożywał, na świętem miejscu niech będzie spożywana, gdyż ona jest czemś przenajświętszem.
[7] »Jak ofiara zagrzeszna, tak ofiara pokutna – jedno dla nich zarządzenie [tora]: kapłanowi, który będzie nią rozgrzeszał, będzie przynależeć.
[8] »Też i kapłan, który ofiarę składa całopalną czyjąkolwiek, – skóra całopalnej tej ofiary, którą złożył, kapłanowi temu, jemu [tylko] będzie przynależeć.
[9] »A ofiara śniedna każda, która wypiekana będzie w piecu i każda przyrządzana w rondlu, albo w panwi, – kapłanowi temu, który ją w ofierze składa, jemu [tylko] będzie przynależeć.
[10] »Natomiast śniedna ofiara wszelaka, zaczyniona oliwą, czy też sucha, wszystkim Synom Arona będzie przynależeć, wszystkim na równi.
[11] »A to jest zarządzenie [tora] o ofierze pokojowej, którą zechce [ktoś] składać dla Wiekuistego.
[12] »Jeśli z dziękczynieniem będzie składał ją, niech w ofierze on przynosi – przy ofierze tej dziękczynnej – placki przaśne, zaczynione w oliwie, opłatki przaśne pomazane oliwą i ze smażonej mąki przedniej kołacze, zaczynione w oliwie; –
[13] »wraz z plackami z kiszonego chleba niech on tę ofiarę składa swoją, – przy dziękczynnej swej ofierze pokojowej.
[14] »Niech w ofierze on przynosi z tego jedno z ofiary każdej, jako dań dla Wiekuistego, – kapłanowi, który kropił krwią tej ofiary pokojowej, jemu [tylko] będzie przynależeć.
[15] »A mięso dziękczynnej ofiary jego pokojowej w dniu ofiarowania niech będzie spożywane, niech nic z niego nie pozostanie aż do rana.
[16] »Atoli jeśli ślubem, albo darem dobrowolnym ofiara będzie jego, niech będzie spożywana w dniu, gdy składa swą ofiarę, też i nazajutrz, co zeń pozostanie, będzie jeszcze spożywane;
[17] »co zaś z mięsa tej ofiary pozostanie [jeszcze dłużej], – dnia trzeciego w ogniu niech się [je] spali.
[18] »Lecz jeżeli będzie się jadło cokolwiek z mięsa ofiary jego pokojowej dnia trzeciego, – nie będzie przyjęta łaskawie; kto przynosi ją w ofierze, temu nie będzie zaliczona, – obrzydliwością będzie, osoba zaś, która jadła zeń, ściągnie na siebie [karę za] przewinienie swoje.
[19] »Mięso zaś to, o ile dotknie się czegokolwiek nieczystego, nie będzie spożywane, w ogniu niech się spali [zresztą] mięso to, – zaś mięso [inne] – każdy czysty niech spożywa mięso.
[20] »Osoba, która będzie spożywała mięso z ofiary pokojowej, złożonej dla Wiekuistego, mając nieczystość swą na sobie, wytraconą będzie ta osoba z pośród ludu swego.
[21] »Osoba, która dotknie się czegokolwiek nieczystego: nieczystości ludzkiej, zwierzęcia nieczystego, bądź jakiegokolwiek gadu nieczystego, a będzie spożywać z mięsa ofiary pokojowej, złożonej dla Wiekuistego, wytraconą będzie ta osoba z pośród ludu swego”.
[22] »Wiekuisty rzekł do Mojżesza, mówiąc:
[23] »„Rzeknij do Synów Izraela, mówiąc: „Żadnego łoju wołu, owcy lub kozy nie spożywajcie.
[24] »Łój padliny i rozszarpanego, łój bydlęcia może być użyty do roboty każdej, ale nijak nie spożywajcie go,
[25] »gdyż ktokolwiek spożywa łój z bydlęcia, z którego składa się ofiarę ogniową dla Wiekuistego, wytraconą będzie ta osoba, któraby [to] jadła, – z pośród ludu swego.
[26] »Żadnej krwi nie spożywajcie we wszystkich siedzibach waszych – z ptactwa czy z bydła.
[27] »Osoba każdakolwiek, która spożyje jakąkolwiek krew, – wytraconą będzie ta osoba z pośród ludu swego”.
[28] »Wiekuisty rzekł do Mojżesza, mówiąc:
[29] »„Rzeknij do Synów Izraela, mówiąc: „Kto zechce składać pokojową swą ofiarę dla Wiekuistego, niech przyniesie jako ofiarę swoją dla Wiekuistego z ofiary pokojowej swojej,
[30] »ręce jego własne niech przyniosą ofiary ogniowe Wiekuistego: łój wraz z mostkiem niech przyniesie, – mostek, ażeby nim dokonać obrotu przed Wiekuistym,
[31] »łój zaś niech kapłan puści z dymem na ołtarzu. Mostek będzie przynależeć Aronowi i jego Synom.
[32] »Łopatkę prawą dacie też – jako daninę – kapłanowi z waszych ofiar pokojowych.
[33] »Kto w ofierze krew przynosi ofiar pokojowych i ten łój, z pośród Synów Arona, temu będzie przynależeć prawa ta łopatka jako udział.
[34] »Albowiem mostek obrotu i łopatkę daninną przyjąłem od Synów Izraela z pokojowych ofiar ich, a oddałem je kapłanowi Aronowi i jego Synom, jako wieczystą należytość od Synów Izraela.
[35] »To jest pomazanne Arona i pomazanne Synów jego z ofiar ogniowych Wiekuistego [przyznane] z dniem, w którym dozwolono im przystąpić do pełnienia służby kapłańskiej przed Wiekuistym,
[36] »co Wiekuisty przykazał dawać im, gdy pomazano ich z pośród Synów Izraela przepisem wieczystym w pokoleniach ich.
[37] »Oto jest zarządzenie [tora] o całopaleniu, o ofierze śniednej, o ofierze zagrzesznej, o ofierze pokutnej, o ofierze upełnomocnienia i o ofierze pokojowej,
[38] »które Wiekuisty polecił Mojżeszowi na Górze Synaju, gdy przykazał Synom Izraela składać ofiary swoje dla Wiekuistego, – w Pustyni Synaju”.