Kliknij na numerze wersetu, aby zobaczyć porównanie tłumaczeń | Pokaż oryg. numery wersetówUkryj numery wersetówKażdy werset od nowej linii |
[1] »Wiekuisty rzekł do Mojżesza, mówiąc:
[2] »„Osoba, gdy uchybi i dopuści się sprzeniewierzenia względem Wiekuistego, iż popełni fałsz względem bliźniego swojego odnośnie rzeczy powierzonej sobie, lub wręczonej, albo przez rabunek, albo że ograbił bliźniego swego,
[3] »albo też znalazł zgubę i wyparł się jej, albo wogóle złożył fałszywą przysięgę, – za każdy z uczynków, które człowiek popełni, grzesząc nimi,
[4] »gdy uchybi i popadnie w winę, niech zwróci zdzierstwo, które wydarł, lub grabież, którą zagrabił, depozyt, który został powierzony mu, zgubę, którą znalazł,
[5] »wogóle wszystko, o co przysięgał fałszywie, niech je zapłaci samo wpierw, a ponadto niech dołoży jedną piątą; – czyją to własnością, temu niech to odda w dniu, gdy przystąpi do pokuty;
[6] »ofiarę zaś pokutną swoją niech przyniesie dla Wiekuistego: barana bez skazy z trzody, wedle oszacowania twojego, jako ofiarę pokutną, – do kapłana,
[7] »kapłan zaś rozgrzeszy go tem przed Wiekuistym, – a wina będzie jemu odpuszczona, za każdy z uczynków, które popełnił, popadając w winę przez nie”.
[8] »Rozkaż Aronowi i Synom jego, mówiąc:
[9] »„Oto zarządzenie [tora] o całopaleniu: całopalenie to pozostaje na ognisku na ołtarzu przez noc całą aż do rana, gdy ogień ołtarza będzie płonąć na nim.
[10] »Kapłan wdzieje szatę swoją lnianą, też i spodnie lniane wdzieje na swe ciało, usunie popiół, na który spali całopalną tę ofiarę ogień na ołtarzu, i umieści go obok tego ołtarza.
[11] »Następnie niech zdejmie szaty swoje, a wdzieje szaty inne, – poczem wyniesie popiół ten poza obóz na czyste miejsce.
[12] »Ogień zaś będący na ołtarzu niech płonie na nim, a nie zagasa, – niech na nim kapłan zapala drwa każdego poranku, układa na nich ofiarę całopalną i puści z dymem na nim sztuki tłuszczu ofiar pokojowych.
[13] »Niech ogień płonie ustawicznie na ołtarzu, a nie zagasa.
[14] »A oto zarządzenie [tora] o ofierze śniednej: winni ją w ofierze składać Synowie Arona przed Wiekuistym na przedniej stronie ołtarza.
[15] »Niech zdejmie z niej garścią swoją z mąki przedniej ofiary śniednej, z oliwy jej wraz ze wszystkiem kadzidłem, znajdującem się przy tej ofierze śniednej, – i niech to puści z dymem na ołtarzu ku woni miłej, jako ofiarny znak jej przypomnienia – dla Wiekuistego.
[16] »A co pozostanie z niej, niech spożyją Aron i Synowie jego: jako przaśniki niech będzie spożywane na świętem miejscu, w przedsionku Namiotu Obecności będą je spożywać; –
[17] »niech nie będzie wypiekane na kiszonem, – jako udział ich oddałem to z ogniowych ofiar Moich; jest to czemś przenajświętszem, jak ofiara zagrzeszna i jak ofiara pokutna.
[18] »Każdy mężczyzna z Synów Arona będzie to spożywał, – przepis to wieczysty w pokoleniach waszych – z ogniowych ofiar Wiekuistego, cokolwiek dotknie się ich, – będzie poświęconem”.
[19] »Wiekuisty rzekł do Mojżesza, mówiąc:
[20] »„Oto ofiara Arona i Synów jego, którą będą składać dla Wiekuistego w dniu pomazania swego: jedną dziesiątą efy mąki przedniej, jako ofiarę śniedną ustawiczną, połowę jej rano, a połowę jej o zmierzchu.
[21] »Niech zostanie przyrządzona na oliwie w panwi, przyniesiesz ją smażoną, – wypieczoną dobrze ofiarę śniedną, rozdrobnioną, złożysz ku woni miłej dla Wiekuistego.
[22] »Kapłan pomazaniec, w miejsce jego z pośród Synów jego, będzie ją sporządzał – przepis to wieczysty – przed Wiekuistym, całkowicie puszczona będzie z dymem.
[23] »Każda ofiara śniedna kapłana niech będzie całkowitą, a nie będzie spożywaną”.
[24] »Wiekuisty rzekł do Mojżesza, mówiąc:
[25] »„Rzeknij do Arona i do synów jego, mówiąc: „Oto zarządzenie [tora] o ofierze zagrzesznej: w miejscu, na którem zarzyna się ofiarę całopalną, niech będzie zarzynana ofiara zagrzeszna przed Wiekuistym, gdyż ona jest czemś przenajświętszem.
[26] »Kapłan, składający oną ofiarę zagrzeszną, niech spożywa ją na świętem miejscu, niech będzie spożywana w przedsionku Namiotu Obecności.
[27] »Cokolwiek dotknie się mięsa jej, – poświęconem będzie, a jeśli bryzgnie nieco krwi jej na szatę, to, na co bryzgnie, – wypierzesz na świętem miejscu.
[28] »Naczynie gliniane, w którem będzie się gotować, niech się stłucze, zaś jeżeli gotowała się w naczyniu miedzianem, niech zostanie wytarte i wypłukane wodą.
[29] »Każdy [tylko] mężczyzna z kapłanów będzie ją spożywał, gdyż – ona jest czemś przenajświętszem.
[30] »Zaś ofiara wszelka zagrzeszna, z której wnosi się krew do Namiotu Obecności dla rozgrzeszania Świątyni, nie będzie spożywana, – niech zostanie spalona w ogniu.