Teksty » Mieses - Pięcioksiąg » 3 Księga Mojżeszowa » Rozdział 27
«  3 Księga Mojżeszowa 26 3 Księga Mojżeszowa 27 4 Księga Mojżeszowa 1  »
Kliknij na numerze wersetu, aby zobaczyć porównanie tłumaczeń
 
Pokaż oryg. numery wersetówUkryj numery wersetówKażdy werset od nowej linii
[1] »Wiekuisty rzekł do Mojżesza, mówiąc: [2] »„Rzeknij do Synów Izraela i przemów do nich: „Jeżeli ktokolwiek wyrzeknie ślubowanie wyróżnione, – wedle twego oszacunku osób niech da okup dla Wiekuistego: [3] »Niech twój oszacunek będzie u mężczyzny – od liczącego lat dwadzieścia, aż do liczącego lat sześćdziesiąt – niech twój oszacunek będzie: pięćdziesiąt seklów srebra wedle sekla Świątyni, [4] »a jeżeli będzie to kobieta, niech jej oszacunek będzie: trzydzieści seklów. [5] »Jeżeli od liczącego pięć lat, aż do liczącego lat dwadzieścia, niech twój oszacunek będzie u mężczyzny dwadzieścia seklów, a u kobiety dziesięć seklów. [6] »Jeżeli od liczącego jeden miesiąc, aż do liczącego lat pięć, niech twój oszacunek będzie: u mężczyzny pięć seklów srebra, a u kobiety oszacunek twój: trzy sekle srebra. [7] »Jeżeli od liczącego lat sześćdziesiąt wzwyż: jeśli to mężczyzna, niech twój oszacunek będzie: piętnaście seklów, a u kobiety: dziesięć seklów. [8] »Jeżeli on za biedny dla oszacunku twego, niech go stawi przed kapłana, a kapłan niech go oszacuje: wedle tego, jak dalece ślubującego sięga możność, niech go kapłan oszacuje. [9] »Jeżeli to jest bydło, z którego składa się ofiary Wiekuistemu, – cokolwiek z niego odda Wiekuistemu, pozostanie poświęconem. [10] »Niech go nie zamienia, ani go nie zastępuje: wyśmienite lichem, albo liche wyśmienitem; jeśli jednak by zastąpił bydło bydlęciem: niechaj pozostanie ono, i to, co miało je zastąpić, niech pozostanie [również] poświęconem. [11] »Jeśli zaś to wszelakie bydlę nieczyste, z którego nie składa się ofiary Wiekuistemu, niech ustawi bydlę to przed kapłana, [12] »a kapłan oszacuje je, bądź że ono wyśmienite, bądź też ono liche, – wedle oszacunku twego, o kapłanie, tak niech będzie. [13] »Jeśli zechce wykonywać okup, tedy niech on doda jedną piątą do twojego oszacunku. [14] »Jeżeli ktoś poświęci dom swój, jako poświęcone Wiekuistemu, niech go kapłan oszacuje, bądź że dobry, bądź też lichy, – jak go kapłan oszacuje, tak niech będzie. [15] »Jeżeli ten, co poświęcił, zechce wykupić dom swój, tedy niech on doda jedną piątą pieniędzy oszacunku twego doń, a przejdzie [znów] na własność jego. [16] »Jeżeli ktoś poświęci Wiekuistemu cokolwiek z pola własności swojej, – tedy niech będzie oszacunek twój wedle wysiewu jego: wysiew omeru jęczmienia za pięćdziesiąt seklów srebra. [17] »Jeżeli z upływem roku jubileuszowego poświęci pole swoje, – tedy niech będzie wedle oszacunku twego. [18] »Wszelako, jeżeli po jubileuszowym roku poświęci pole swoje, – tedy niech mu kapłan obliczy pieniądze wedle lat pozostałych [jeszcze, aż] do roku jubileuszowego, a resztę potrąci się od oszacunku twego. [19] »Jeśli zechce wykonywać okup pola ten, co je poświęcił, tedy niech on doda jedną piątą pieniędzy oszacunku twego doń, a przejdzie [znów] na własność jego. [20] »Jeżeli zaś nie wykupi pola tego, to, – jeżeli sprzedano pole to komu innemu, – nie będzie można więcej go wykupić. [21] »Pole to, gdy „wyjdzie” w roku jubileuszowym [z posiadania nabywcy], będzie poświęcone Wiekuistemu, [i] tak, jak pole zaklęte [cheremowe], na kapłana przejdzie własność jego. [22] »A jeżeli ktoś ze swego pola nabytego, które nie należy do pola [dziedzicznej] własności jego, poświęci coś Wiekuistemu, –  [23] »niech mu kapłan obliczy cenę oszacunku twego, aż do roku jubileuszowego, a on niech da ten oszacunek twój owego dnia, jako poświęcony Wiekuistemu; –  [24] »w roku jubileuszowym wróci to pole do tego, od którego je nabył, mianowicie do kogo należy prawo własności do tej ziemi. [25] »Każdy oszacunek twój niech będzie w seklach Świątyni: dwadzieścia ger [gēra] na sekel. [26] »Wszelako pierworodnego, które jako pierworodne należy się Wiekuistemu z bydła, niech go nie poświęca nikt, – czy to wół, czy owca, należy do Wiekuistego. [27] »A jeżeli ono z nieczystego bydła i będzie chciał je wykupywać wedle oszacunku twego, tedy niech on doda jedną piątą doń; jeżeli zaś nie wykupi się, tedy niech się sprzeda je wedle oszacunku twego. [28] »Wszelako każdekolwiek zaklęcie [chērem], które człowiek zaklnie Wiekuistemu ze wszystkiego, co posiada: z ludzi, czy bydła, czy też pola własności swojej, – nie może być sprzedanem, ni też wykupionem; każde bowiem zaklęcie [cherem] jest czemś przenajświętszem dla Wiekuistego. [29] »Każde [również] zaklęcie [cherem], pod które podpadnie człowiek, nie może być wykupionem: – on musi zostać uśmiercony. [30] »Każda dziesięcina z ziemi, czy z zasiewu ziemi, czy z owoców drzew, należy do Wiekuistego, [jako] poświęcone Wiekuistemu. [31] »Jeśli zechce kto wykupić coś z dziesięciny swojej, niech doda do niej jedną piątą część jej. [32] »Również każda dziesięcina z rogacizny, albo z trzody, mianowicie każde, które przejdzie pod laską [pasterza], jako dziesiąte z rzędu, – pozostanie poświęconem Wiekuistemu. [33] »Niechaj nie przebiera pomiędzy wyśmienitem, a lichem i niech nie zastępuje go; – jeśli jednak by zastąpił je, – niech pozostanie ono, i to, co miało je zastąpić, niech pozostanie również poświęconem: nie można go wykupić”. [34] »Oto są przykazania, które Wiekuisty polecił Mojżeszowi dla Synów Izraela na Górze Synaju. 
«  3 Księga Mojżeszowa 26 3 Księga Mojżeszowa 27 4 Księga Mojżeszowa 1  »


 Opis prezentowanego tekstu: Pięcioksiąg Mojżesza w języku hebrajskim z przekładem polskim rabina D-ra Józefa Miesesa, Naczelnego Rabina Wojsk Polskich. Przemyśl Wydawnictwo i Księgarnia Symcha Freund, 1931. Tekst opracowany przez Bibliepolskie.pl - na podstawie egzemplarza Biblioteki Narodowej w Warszawie.