Kliknij na numerze wersetu, aby zobaczyć porównanie tłumaczeń | Pokaż oryg. numery wersetówUkryj numery wersetówKażdy werset od nowej linii |
[1] »Wiekuisty rzekł do Mojżesza i Arona, mówiąc:
[2] »„Człowiek, gdy wystąpi na skórze jego ciała nabrzmiałość, przyrzut, albo plama, i będzie się wydawać na skórze ciała jego plagą trądu, niech zostanie przywiedziony do kapłana Arona, albo do jednego z kapłanów, Synów jego.
[3] »Kapłan będzie oglądał tę plagę na skórze ciała, a oto włos na pladze zbielał i z wyglądu plaga głębszą jest od skóry ciała jego, – to jest plaga trądu; kapłan obejrzy go i uzna go nieczystym.
[4] »Jeżeli zaś ta jasna plama białą będzie na skórze ciała jego, – która z wyglądu nie będzie głębszą od skóry, a której włos nie zbielał, – niech tedy kapłan każe zamknąć [mającego] plagę tę przez dni siedem.
[5] »Gdy dnia siódmego będzie kapłan go oglądał, a oto plaga pozostała przy wyglądzie swoim, nie szerzyła się ta plaga po skórze, niech [mającego] ją kapłan każe zamknąć po raz wtóry przez dni siedem.
[6] »Gdy go po raz wtóry będzie oglądał kapłan dnia siódmego, a oto plaga zbladła i plaga nie rozszerzyła się po skórze, niech go kapłan uzna czystym, – to jest przyrzut; – on zaś wypierze szaty swoje i będzie czystym.
[7] »Jeżeli zaś przyrzut ten rozszerzył się po skórze bardzo, po tem, gdy został okazany kapłanowi dla oczyszczenia go, – niech zostanie okazany kapłanowi ponownie;
[8] »kapłan będzie oglądał, a oto rozszerzył się ten przyrzut po skórze, – niech kapłan uzna go nieczystym, – to jest trąd.
[9] »Plaga trądu, gdy wystąpi na człowieku, niech on zostanie przywiedziony do kapłana.
[10] »Kapłan będzie oglądał, a oto biała nabrzmiałość na skórze, która pobieliła włos, albo wybujałość mięsa dzikiego w nabrzmiałości tej, –
[11] »zastarzały to jest trąd w skórze ciała jego, – niech kapłan uzna go nieczystym, ale niechaj go nie każe zamknąć, gdyż on jest nieczystym.
[12] »Atoli jeżeli trąd ten rozwinął się po skórze bardzo i trąd ten pokrył całą skórę porażoną plagą tą, od głowy aż do stóp, dokądkolwiek sięga wzrok kapłana, –
[13] »kapłan będzie oglądał, a oto trąd ten pokrył całe ciało jego, – niech tę plagę uzna czystą; skoro wszystka pobielała, czystą jest.
[14] »Gdy zaś ukaże się mięso dzikie na niej, stanie się nieczystą:
[15] »skoro kapłan ujrzy dzikie mięso to, niech je uzna za nieczyste; gdyż to mięso dzikie jest nieczystem, jest trądem.
[16] »Wszakże, jeżeli dzikie mięso to ustąpi i zamieni się na białe, niechaj przyjdzie do kapłana:
[17] »jeśli kapłan będzie je oglądał, a oto plaga zamieniła się na białą, niechaj kapłan uzna plagę tę za czystą, albowiem ona jest czystą.
[18] »Ciało, gdy wystąpi na niem, na skórze jego wrzód i zagoi się,
[19] »ale na miejscu tego wrzodu wystąpi nabrzmiałość biała, albo biała czerwonawa jasna plama, niech zostanie okazaną kapłanowi:
[20] »kapłan będzie oglądał, a oto z wyglądu niższą ona jest od skóry i włos jej zbielał, – niech ją kapłan uzna za nieczystą; plaga to jest trądu, która rozwinęła się na wrzodzie.
[21] »Gdy zaś kapłan będzie ją oglądał, a oto na niej białego niema włosu, a ona sama nie jest niższą, aniżeli skóra i stała się bledszą, – niech [mającego] ją kapłan każe zamknąć przez dni siedem.
[22] »Atoli jeżeli [w międzyczasie] będzie się szerzyła bardziej po skórze, niech ją kapłan uzna za nieczystą, [albowiem] to jest plaga.
[23] »Jeśli zaś ta jasna plama pozostała na swem miejscu, nie rozszerzy się, – zapalenie to jest wrzodu, niech je kapłan uzna czystem.
[24] »Znowuż ciało, gdy wystąpi na skórze jego oparzelizna od ognia, a wybujałość tej oparzelizny zamieni się w jasną plamę białą czerwonawą, albo [tylko] białą,
[25] »kapłan będzie ją oglądał, a oto włos na jasnej plamie zamienił się na biały i z wyglądu ona nie jest głębszą, aniżeli skóra, – to jest trąd, który rozwinął się na oparzeliźnie, niech ją kapłan uzna za nieczystą, – plaga to jest trądu
[26] »Gdy zaś kapłan będzie ją oglądał, a oto na tej jasnej plamie białego nie ma włosu, a ona sama nie jest niższą, aniżeli skóra, i stała się bledszą, – niech [mającego] ją kapłan każe zamknąć przez dni siedem.
[27] »Kapłan oglądnie ją dnia siódmego: jeżeli [w międzyczasie] będzie się szerzyła bardziej po skórze, niech ją kapłan uzna za nieczystą, – [albowiem] to jest plaga trądu.
[28] »Jeśli zaś ta jasna plama pozostała na swem miejscu, nie rozszerzyła się po skórze i stała się bledszą, – nabrzmiałość to oparzelizny, – niech kapłan uzna ją za czystą, gdyż to zapalenie oparzelizny.
[29] »Jeśli u mężczyzny albo u kobiety wystąpi plaga na głowie, lub na brodzie,
[30] »kapłan będzie oglądał plagę tę, a ona oto jest z wyglądu głębszą, aniżeli skóra, a na niej włos pożółkły cienki, niech ją kapłan uzna za nieczystą; [albowiem] to jest strup, to jest trąd głowy albo brody.
[31] »Jeżeli zaś kapłan oglądał będzie plagę tę strupa, a oto z wyglądu ona głębszą nie jest, aniżeli skóra, ale czarnego na niej niema włosu, – niech kapłan każe zamknąć [mającego] plagę tę strupa na dni siedem.
[32] »Gdy dnia siódmego kapłan obejrzy plagę tę, a oto strup się nie rozszerzył, włos pożółkły nie wystąpił na nim i z wyglądu strup ten nie jest głębszym, aniżeli skóra, –
[33] »niech się ostrzyże, wszakże strupa niechaj nie ostrzyże, i niech kapłan każe zamknąć [mającego] strup ten po raz wtóry na dni siedem.
[34] »Kapłan oglądnie strup ten dnia siódmego, a oto strup ten nie rozszerzył się po skórze, i z wyglądu swego nie jest głębszym, aniżeli skóra, – niech go kapłan uzna za czystego, on zaś wypierze szaty swoje i będzie czystym.
[35] »Jeżeli atoli strup ten będzie się rozszerzał bardziej [w międzyczasie] po skórze, po tem iż się stanie czystym, –
[36] »kapłan go oglądnie, a oto strup rozszerzył się po skórze, niech kapłan nie bada za pożółkłym włosem, [gdyż] on jest nieczystym;
[37] »wszakże jeżeli strup ten pozostał przy wyglądzie swoim i włos czarny wyrósł na nim: strup zagoił się, jest czystym, – niech go kapłan uzna czystym.
[38] »Jeśli u mężczyzny, albo u kobiety, wystąpią jasne plamy na skórze ich ciała, jasne plamy białe,
[39] »kapłan [je] oglądnie, a oto na skórze ich ciała jasne plamy zbladłe, białe, – liszaj to jest, który rozkwitł na skórze, – on jest czystym.
[40] »Jeżeli komukolwiek wypadną włosy z głowy jego, – on jest łysy, on jest czystym,
[41] »jeśli zaś od strony twarzy wypadną mu z głowy jego, – on jest wyłysiały, – on jest czystym.
[42] »Atoli jeżeli wystąpi na łysinie tej, albo na tem wyłysieniu plaga biała czewonawa, – trąd to jest rozkwitły na łysinie jego, lub na jego wyłysieniu.
[43] »Kapłan będzie go oglądał, a oto nabrzmiałość plagi biała czerwonawa na łysinie jego, lub na jego wyłysieniu, o wyglądzie trądu na skórze ciała, –
[44] »człowiek to jest trędowaty, on jest nieczystym, kapłan uzna go nieczystym; albowiem na jego głowie plaga jego.
[45] »Trędowaty zaś, na którym jest ta plaga, – niech rozdarte będą szaty jego, niech odkrytą będzie głowa jego, niech po wargi się okrywa i niech on woła: „nieczysty! nieczysty!”
[46] »Przez dnie wszystkie, póki na nim jest ta plaga, będzie on nieczystym, [gdyż] on jest nieczystym, – on będzie przebywał samotnie, poza obozem siedziba jego.
[47] »Jeśli plaga trądu wystąpi na suknie, na suknie z wełny, lub na suknie z lnu,
[48] »na osnowie, lub na wątku – ze lnu, lub też z wełny, albo na skórze, albo na wszelkim wyrobie z skóry,
[49] »a plaga ta będzie zielonawą albo czerwonawą, na tem suknie, na tej skórze, na tej osnowie, na tym wątku, albo na wszelkim przedmiocie ze skóry; – plaga to jest trądu, niech zostanie okazaną kapłanowi.
[50] »Gdy kapłan ujrzy tę plagę, niech tę plagę [mającego] każe zamknąć przez dni siedem.
[51] »Skoro będzie oglądał tę plagę dnia siódmego [i stwierdzi], iż ta plaga rozszerzyła się na tej szacie, na tej osnowie, na tym wątku, albo też na skórze tej, na wszystkiem, do czego używa się do wyrobu skóry, – plaga ta jest jadowitym trądem, ona jest nieczystą.
[52] »Niech spali sukno to, osnowę tę, lub ten wątek z wełny, albo ze lnu, lub też każdy przedmiot z skóry, na którym jest ta plaga, gdyż to trąd jest jadowity, – niech się tedy spali w ogniu.
[53] »Wszakże, jeżeli kapłan oglądnie, a oto plaga ta nie rozszerzyła się na tej szacie, na osnowie tej, na tym wątku, albo na przedmiocie wszelkim z skóry, –
[54] »niech kapłan poleci, ażeby wyprali to, na czem jest ta plaga i niech je [mającego] każe zamknąć na dni siedem po raz wtóry.
[55] »Kapłan będzie oglądał po wypraniu plagi, a oto plaga wyglądu nie zmieniła swego, ani się nie rozszerzyła plaga ta, – ona jest nieczystą, w ogniu spalisz ją; [gdyż] to jest zniszczenie na łysinie jego, lub na wyłysieniu jego.
[56] »Wszakże, jeżeli kapłan oglądnie, a oto ta plaga stała się bledszą po wypraniu jej, niech ją wydrze z sukna, z skóry, z osnowy, albo z wątku.
[57] »Jeśli i potem ukaże się na suknie – na osnowie, czy na wątku, lub na przedmiocie wszelkim z skóry, rozkwitający to jest trąd; – spalisz w ogniu to, na czem jest ta plaga.
[58] »Sukno atoli, osnowę, lub wątek, albo wszelaki przedmiot z skóry, które wypierzesz, a plaga ta od nich odejdzie, niech się wypierze po raz wtóry, a będzie czystem.
[59] »To jest zarządzenie [tora] o pladze trądu na suknie z wełny, lub ze lnu, na osnowie, lub na wątku, albo na wszelkim przedmiocie z skóry, odnośnie uznawania jej za czystą albo za nieczystą”.