Kliknij na numerze wersetu, aby zobaczyć porównanie tłumaczeń | Pokaż oryg. numery wersetówUkryj numery wersetówKażdy werset od nowej linii |
[1] »Wiekuisty rzekł do Mojżesza: „Patrz! Ustanowiłem cię [niejako] Bogiem wobec Faraona, a brat twój Aron będzie ci prorokiem.
[2] »Ty będziesz mówił wszystko, co ci będę zlecał, a brat twój Aron przemawiał będzie do Faraona, ażeby odprawił Synów Izraela ze swojego kraju.
[3] »Ale Ja uczynię zatwardziałem serce Faraona i Ja licznych będę dokonywał znaków Moich i cudów Moich w Kraju Egipskim.
[4] »Faraon wszakże nie będzie słuchał was, więc Ja położę rękę Mą na Egipt i wywiodę [sc. na wolność] hufce Moje, lud Mój, Synów Izraela, z Kraju Egipskiego wśród wyroków wielkich.
[5] »Wówczas poznają Egipcjanie, iż Ja jestem Wiekuistym, przez to, że wyciągnę rękę Mą na Egipt i wywiodę [sc. na wolność] Synów Izraela z pośród nich”.
[6] »To wykonał Mojżesz i Aron; – jak im Bóg przykazał, tak oni uczynili.
[7] »Mojżesz miał lat osiemdziesiąt trzy, gdy przemawiali do Faraona.
[8] »Wówczas rzekł Wiekuisty do Mojżesza i Arona, mówiąc:
[9] »„Jeśli Faraon rzeknie do was, mówiąc: „Dokażcie cudu [świadczącego] wam”, rzekniesz wtedy do Arona: „Weź twą laskę i rzuć ją wobec Faraona; – a niech się ona stanie wężem”.
[10] »Potem wszedł Mojżesz i Aron do Faraona, i oni uczynili tak, jak Wiekuisty przykazał. Tam rzucił Aron laskę swoją, wobec Faraona i wobec sług jego, a stała się wężem.
[11] »Lecz Faraon zawezwał też mędrców i czarowników, a oni, wróżbici Egipscy, dokazali również tego samego za pomocą guseł swoich.
[12] »Oni rzucili każdy laskę swoją, a one stawały się wężami, atoli laska Arona pochłonęła laski ich.
[13] »Pomimo to serce Faraona pozostało twardem i on nie usłuchał ich, – tak, jak to Wiekuisty przepowiedział.
[14] »Potem rzekł Wiekuisty do Mojżesza: „Opornem jest serce Faraona: on wzbrania się zwolnić lud ten.
[15] »Pójdź więc do Faraona rankiem, gdy oto będzie wychodził ku wodzie, ustawisz się na spotkanie jego u brzegu Rzeki, a laskę, która zamieniła się we węża, weźmiesz w rękę swoją,
[16] »i rzekniesz do niego: „Bóg Hebrejczyków, Wiekuisty, posłał mnie do ciebie, mówiąc: „Zwolnij lud Mój! ażeby służyli Mi w pustyni, lecz ty oto nie usłuchałeś dotąd”.
[17] »Tak rzekł Wiekuisty: „Po tem poznasz, iż Ja jestem Wiekuistym: Oto Ja uderzę laską, która w ręku mojem, wodę, która jest w Rzece, a ona obróci się w krew,
[18] »ryby znajdujące się w Rzece wyginą i Rzeka zatęchnieje, iż Egipcjanie nie będą mogli wody pić ze Rzeki”.
[19] »Następnie rzekł Wiekuisty do Mojżesza: „Rzeknij Aronowi: „Weź laskę swoją i skieruj ręką swoją na wody Egipcjan, na strumienie ich, na rzeki ich, na jeziora ich i na wszystkie ich zbiorniki wód, a one staną się krwią, [sc. ona zaś] będzie w całym Kraju Egipskim, nawet w naczyniach z drzewa, lub kamienia”.
[20] »Mojżesz i Aron uczynili tak, jak Wiekuisty przykazał On podniósł laskę i uderzył we wodę, która była w Rzece, wobec Faraona i wobec jego sług, a wszystka woda, która znajdowała się w Rzece, obróciła się w krew,
[21] »ryby, które były w Rzece, wyginęły i Rzeka zatęchła, iż Egipcjanie nie mogli wody pić ze Rzeki; – krew zaś była ta w całym Kraju Egipskim.
[22] »Ale wróżbici Egipscy dokazali tego samego zapomocą guseł swoich, więc serce Faraona stało się zatwardziałem i on nie usłuchał ich, – tak, jak Wiekuisty powiedział.
[23] »Potem Faraon odwrócił się i poszedł do domu swojego i nie zwracał uwagi też i na to.
[24] »Wszyscy Egipcjanie kopali dookoła Rzeki za wodą do picia, ponieważ pić nie mogli wody z Rzeki.
[25] »Tak upłynęło siedem dni po porażeniu Rzeki przez Wiekuistego.