Kliknij na numerze wersetu, aby zobaczyć porównanie tłumaczeń | Pokaż oryg. numery wersetówUkryj numery wersetówKażdy werset od nowej linii |
[1] »Gdy lud widział, iż Mojżesz omieszkiwał schodzić z Góry, skupił się lud przeciwko Aronowi i rzekli do niego: „Wstań i zrób bożyszcze nam, które będzie nam przewodzić, albowiem, człowiek, Mojżesz, który wywiódł nas z Kraju Egipskiego, – my nie wiemy, co się stało z nim”.
[2] »Nato rzekł Aron do nich: „Pozdejmujcie nausznice złote, które [tkwią] w uszach waszych żon, córek waszych i synów waszych i poznoście do mnie”.
[3] »Wszystek lud pozdejmował nausznice złote, które były na uszach ich, i poznosili do Arona;
[4] »a on przyjął je od nich, kształtował je we formie i zrobił zeń cielca odlanego, oni zaś rzekli: „Oto! twe bożyszcze Izraelu, które wywiodło ciebie z Kraju Egipskiego”.
[5] »Gdy to Aron ujrzał, zbudował ołtarz przed niem i Aron zawołał i rzekł: „Jutro święto przed Wiekuistym”.
[6] »Nazajutrz wstali wczesnym rankiem, składali całopalenia i przynosili ofiary pokojowe, poczem lud zasiadł, ażeby jeść i pić, a następnie wstali do zabawy.
[7] »Wtem rzekł Wiekuisty do Mojżesza: „Pójdź, zejdź, albowiem skaził się twój lud, który wywiodłeś z Kraju Egipskiego:
[8] »Oni ustąpili rychło z drogi, którą przykazałem im, oni sporządzili sobie cielca odlanego, bili mu pokłony, ofiarowali mu i rzekli: „Oto! twe bożyszcze Izraelu, które wywiodło ciebie z Kraju Egipskiego”, –
[9] »i Wiekuisty rzekł do Mojżesza: „Przejrzałem lud ten, a on oto ludem jest o twardym karku,
[10] »więc teraz puść Mnie, a gniew Mój zawrze na nich i Ja zgładzę ich, ciebie zaś uczynię narodem wielkim”.
[11] »Wówczas błagał Mojżesz Boga swego Wiekuistego i rzekł: „Nacóż, o Wiekuisty! będzie wrzał Twój gniew na lud Twój, który wywiodłeś [na wolność] z Kraju Egipskiego siłą wielką i potężną mocą?
[12] »Nacóż będą mawiać Egipcjanie, mówiąc: „Na nieszczęście wywiódł [na wolność] On ich, ażeby pozabijać ich w górach, ażeby ich wytępić z powierzchni ziemi? Odwróć się od zapalczywości gniewu Twego i pożałuj nieszczęścia Twojego ludu.
[13] »Wspomnij na sługi Twoje Abrahama, Izaka i Izraela, którym przysięgałeś na Siebie i rzekłeś do nich: „Potomstwo Ja rozmnożę wasze, jak gwiazdy na niebie, a i cały Kraj ten, o którym Ja mówiłem, dam potomstwu waszemu, a oni nabędą go na zawsze”.
[14] »Bóg pożałował nieszczęścia, o którem rzekł, iż sprowadzi je na lud Swój.
[15] »Potem odwrócił się Mojżesz i zstąpił z Góry, mając obie Tablice Świadectwa w ręku swojem, tablice zapisane z obu stron – z tej i z tamtej strony one zapisane,
[16] »a tablice te dziełem one Boga, a pismo to – pismem ono Boga, wyryte na tablicach tych.
[17] »Wtem usłyszał Jozue [Jěhōszūa] huczne głosy ludu i rzekł do Możesza: „Odgłos bitwy w obozie”.
[18] »On zaś odpowiedział: „Nie jest to odgłos okrzyku zwycięstwa, ani to odgłos krzyku porażki, ja słyszę odgłos śpiewu na przemiany”.
[19] »Wówczas stało się, iż, – skoro zbliżył się do obozu i ujrzał cielca i tańce, – zawrzał gniew Mojżesza i on zrzucił z rąk swych te tablice i rozbił je u stóp Góry.
[20] »Następnie zabrał cielca, który sporządzili, spalił go w ogniu, starł go na miał i rozsypał po wodzie, którą kazał pić Synom Izraela.
[21] »Mojżesz rzekł do Arona: „Co uczynił tobie lud ten, iż na niego sprowadziłeś przewinienie wielkie?”
[22] »Nato rzekł Aron: „Niech nie zawrze gniew pana mego, wszak ty znasz lud ten, iż do złego skłonny”.
[23] »Oni rzekli do mnie: „Zrób bożyszcze nam, które będzie nam przewodzić, albowiem on, człowiek, Mojżesz, który wywiódł nas z Kraju Egipskiego, – nie wiemy, co się stało z nim”.
[24] »Gdy ja rzekłem do nich: „Kto ma złoto?”, – pozdejmowali ze siebie i dali mi, ja rzuciłem je na ogień, a oto wyszedł cielec ten.
[25] »Mojżesz widział lud, iż jest wyuzdany, gdyż go Aron przywiódł do wyuzdania na hańbę u przeciwników ich,
[26] »więc Mojżesz stanął w bramie obozu i rzekł: „Kto za Wiekuistym – do mnie”. Nato zebrali się przy nim wszyscy Synowie Lewiego,
[27] »a on rzekł do nich: „Tak rzekł Bóg Izraela Wiekuisty: „Przypaszcie sobie każdy miecz swój do biodra swego i przejdźcie tam i z powrotem – od bramy do bramy przez obóz i zabijajcie każdy krewnego swego, czy druha swego, czy też przyjaciela swego”.
[28] »Synowie Lewiego postąpili wedle słów Mojżesza i z ludu padło dnia owego około trzech tysięcy ludzi.
[29] »Wówczas Mojżesz rzekł: „Upełnomocnijcie siebie dziś przed Wiekuistym zaprawdę! każdy [choćby nawet] własnym synem, albo własnym bratem, – ażeby udzielono dzisiaj nam błogosławieństwa”.
[30] »Nazajutrz działo się, iż Mojżesz rzekł do ludu: „Popełniliście grzech wielki, więc ja teraz wyjdę do Wiekuistego, może przejednam [Go] za przewinienie wasze”.
[31] »Mojżesz zatem zwrócił się do Wiekuistego i rzekł: „O! lud ten popełnił wielki grzech: oni sporządzili sobie bożyszcze ze złota!
[32] »A teraz [zaklinam Cię] odpuść grzech ich, a jeżeli nie, – wymażże mnie z księgi Twojej, którą zapisałeś”.
[33] »Nato rzekł Wiekuisty do Mojżesza: „Tego, który zgrzeszył przede Mną, – wymażę z księgi Mojej.
[34] »A teraz pójdź, prowadź lud ten, dokąd rzekłem tobie. Oto! będzie anioł Mój przewodził tobie. W dniu nawiedzenia Mego nawiedzę na nich grzech ich”.
[35] »Wówczas Wiekuisty poraził lud, ponieważ sporządzili cielca, którego Aron wykonał.