Kliknij na numerze wersetu, aby zobaczyć porównanie tłumaczeń | Pokaż oryg. numery wersetówUkryj numery wersetówKażdy werset od nowej linii |
[1] »Oto są przepisy prawne, które im wyłożysz:
[2] »Gdy kupisz niewolnika Hebrejczyka, niech on sześć lat służy, roku zaś siódmego niech na wolność wyjdzie darmo.
[3] »Jeżeli przyjdzie sam, niech on sam wychodzi, – jeżeli zaś on jest żonaty, niech żona jego wyjdzie z nim.
[4] »Gdy pan jego da mu żonę, a żona zrodzi jemu synów, albo córki, niechaj tedy ta kobieta oraz dzieci jej pozostaną u jej pana, on zaś [na wolność] wyjdzie sam.
[5] »W razie, gdyby rzekł niewolnik: „Pokochałem pana mego, żonę moją, dzieci moje, – nie chcę wyjść na wolność!” –
[6] »niech go tedy jego pan przyprowadzi do sędziego i przybliży do drzwi, lub do oddrzwi, tu pan jego niechaj mu przekole ucho jego szydłem, on zaś jemu będzie odtąd służył zawsze.
[7] »Jeżeli sprzeda kto córkę swą na służebnicę, niech ona nie wychodzi [na wolność], jak wychodzą niewolnicy.
[8] »Jeżeli wyda się niedobrą panu swemu, iż jej nie przeznaczy sobie, tedy niech jej daje wykup, ale nie jest władny sprzedać ją, ponieważ ją porzucił.
[9] »Jeśli ją przeznaczy dla swojego syna, niech on tedy z nią postąpi wedle prawa dziewcząt.
[10] »A jeżeli pojmie inną sobie, niech on nie umniejsza pożywienia jej, odzieży jej, ani też pożycia jej.
[11] »Jeżeli zaś tych obowiązków trzech nie dopełni jej, – wyjdzie [na wolność] ona darmo bez okupu.
[12] »Jeżeli kto kogo będzie bił, iż tamten umrze, – musi zostać uśmiercony.
[13] »Lecz kto nie czyhał, ale Bóg nadarzył jemu to, – Ja wyznaczę tobie miejsce, dokąd będzie mógł uchodzić.
[14] »Jeśli zaś kto uknuł zbrodnię na bliźniego swego, aby zabić go podstępnie, – od ołtarza Mego zabierz ty go na śmierć.
[15] »Kto uderzy ojca swego, albo matkę swoją, – musi zostać uśmiercony.
[16] »Kto ukradnie człowieka i sprzeda go, lub też znajdzie się w mocy jego, – musi zostać uśmiercony.
[17] »Kto złorzeczy ojcu swemu, albo matce swojej, – musi zostać uśmiercony.
[18] »Jeśli będą ludzie mieli spór i jeden urazi drugiego kamieniem, albo pięścią, a nie umrze tenże, lecz zapadnie na łoże, –
[19] »następnie zaś podniesie się i będzie przechadzał się na dworze o lasce swojej, – niechaj tedy, kto uderzył, będzie wolny od kary, wszakże niech on za bezczynność tegoż świadczy i niech daje go wyleczyć.
[20] »Jeśli będzie ktoś niewolnika bił swojego, albo służebnicę swoją – kijem, iż umrze mu pod ręką, – niech zostanie on pomszczony.
[21] »Jednak, jeśli dzień albo dwa dni pozostanie, tedy nie należy mu się pomsta, gdyż własnością jego on.
[22] »Gdy ludzie będą wiedli spór, a potrącą kobietę brzemienną i wyjdzie płód, ale nie będzie nieszczęścia, niech on będzie ukarany grzywną, jak nań mąż nałoży tej kobiety, alboteż on będzie dawał wedle wyroku.
[23] »Jeżeli zaś nieszczęście zajdzie, – wówczas dasz osobę za osobę,
[24] »oko za oko, ząb za ząb, rękę za rękę, nogę za nogę,
[25] »poparzenie za poparzenie, ranę za ranę, siniec za siniec.
[26] »Jeżeli kto uderzy w oko niewolnika swego, albo w oko służebnicę swoją, i uszkodzi je, – niech na wolność go odprawi za oko jego; –
[27] »lub jeżeli ząb wybije niewolnika swego, albo niewolnicy swojej – niech na wolność go odprawi za ząb jego.
[28] »Jeżeli wół ubodzie mężczyznę, lub kobietę, iż umrze, – musi się ukamienować wołu, lecz nie wolno jadać mięsa jego, zaś właściciel wołu wolny jest od kary.
[29] »Jeśli wół to jest bodliwy od wczoraj lub przedwczoraj i ostrzeżono właściciela jego, a on nie strzegł go, – i zabije mężczyznę, lub kobietę, – należy ukamienować wołu, i też właściciel jego winien zostać uśmiercony.
[30] »Skoro zaś nałożono nań pokutę – niech on da za siebie okup, ilekolwiek nań nałożą.
[31] »Jeśli zabodzie chłopca, czy też dziewczynę – należy z nim postąpić również wedle tegoż prawa.
[32] »A jeżeli wół ten zabodzie niewolnika, albo służebnicę, – niech on tedy panu jego da trzydzieści seklów [srebra], zaś wołu należy ukamienować.
[33] »Jeśli kto otworzy studnię, albo jeśli kto wykopie studnię, i nie nakryje jej, a wpadnie wół tam, albo osioł,
[34] »– niech właściciel studni płaci, niech pieniądze zwróci panu jego, padlina zaś należy doń.
[35] »Jeżeli wół czyjś potrąci wołu sąsiada, iż padnie, – niech sprzedadzą wołu żywego i przepołowią wartość jego, a padlinę niechaj też połowią.
[36] »Ale jeśli stało się wiadomem, iż wół to jest bodliwy od wczoraj i przedwczoraj, a właściciel jego nie uważał nań, – niech za wołu płaci wołem, padlina zaś należy doń.