Kliknij na numerze wersetu, aby zobaczyć porównanie tłumaczeń | Pokaż oryg. numery wersetówUkryj numery wersetówKażdy werset od nowej linii |
[1] »Jetro [Jitro], kapłan Midjanu, teść Mojżesza słyszał o wszystkiem, co Wiekuisty zdziałał dla Mojżesza i dla ludu Swego Izraela, iż Wiekuisty wywiódł [na wolność] Izraela z Egiptu.
[2] »Wówczas zabrał teść Mojżesza Jetro żonę Mojżesza, Cyporę, po tem, iż ją tenże był odprawił,
[3] »oraz obu synów jej, z których jednemu na imię było Gerszon [Gērěszōm], gdyż powiedział: „Byłem tułaczem [gēr] w obcym kraju”,
[4] »drugiemu zaś na imię było Eliezer [Ěliēzer], albowiem: „Wiekuisty, Bóg ojca mojego przyszedł mi z pomocą i ocalił mnie od miecza Faraona”.
[5] »Jetro, teść Mojżesza, przybył do Mojżesza wraz z synami jego i żoną jego, – do pustyni, w której on obozował u Góry Bożej
[6] »i zapowiedział Mojżeszowi: „Ja, teść twój, Jetro przybywam do ciebie, oraz żona twoja, a z nią obaj jej synowie”.
[7] »Nato wyszedł Mojżesz na spotkanie teścia swojego, bił mu pokłon i ucałował go; potem pozdrowili się nawzajem [spytali się nawzajem o pomyślność] i weszli do namiotu.
[8] »Mojżesz opowiadał teściowi swojemu o wszystkiem, co Wiekuisty uczynił Faraonowi i Egipcjanom gwoli Izraelowi, oraz o wszelkich trudach, jakie spotkały ich w drodze, a jednak Wiekuisty ocalił ich.
[9] »Jetro radował się z powodu tych wszystkich dobrodziejstw, których Wiekuisty dokonał dla Izraela, gdy ocalił go z przemocy Egipcjan,
[10] »i Jetro rzekł: „Niech będzie pochwalony Wiekuisty, Który ocalił was z przemocy Faraona i z przemocy Egipcjan, Który ocalił lud ten z pod przewagi Egipcjan.
[11] »Teraz dowiedziałem się, iż Wiekuisty jest możny nad wszystkie bogi, gdyż to działo się za karę, iż popełniali zbrodnie na nich”.
[12] »Potem wziął Jetro, teść Mojżesza, całopalenie i ofiary [i złożył je] Bogu, Aron zaś i wszyscy starsi Izraela przyszli też, ażeby spożywać biesiadę z teściem Mojżesza przed Bogiem.
[13] »Nazajutrz działo się, iż Mojżesz zasiadł do sądzenia ludu, a lud stał przy Mojżeszu od rana aż do wieczora.
[14] »Teść Mojżesza widział wszystko, jak on postępuje z ludem i rzekł: „Cóżto jest, jak ty postępujesz z ludem? Czemuż siedzisz ty sam jeden, zaś lud stoi cały przy tobie od rana do wieczora?”.
[15] »Nato rzekł Mojżesz do teścia swojego: „Wszak lud przychodzi do mnie pytać się o [wolę] Boga.
[16] »Gdy oni mają jakąś sprawę, przychodzi ona do mnie, – a ja rozsądzam między jednym a pomiędzy bliźnim jego i oznajmiam przepisy Boga i nauki Jego.
[17] »Lecz teść Mojżesza rzekł do niego: „Nie jest to dobre, co ty czynisz.
[18] »Ty znużysz się zupełnie, ty sam, zarówno jak i lud ten, albowiem to zanadto trudne jest dla ciebie, nie zdołasz dokonać go ty sam jeden.
[19] »Teraz usłuchaj głosu mojego, udzielę rady tobie, a Bóg niech będzie z tobą: bądź [pomocny] ty ludowi wobec Boga i przedkładaj sprawy Bogu.
[20] »Przestrzeż ich wedle przepisów i nauk, – i wskaż im drogę, którą mają kroczyć, – czyny, które oni winni spełniać.
[21] »A ty upatruj z pośród całego ludu mężów dzielnych, bogobojnych, rzetelnych, nienawidzących zysku i ustanawiaj ich przełożonymi nad tysiącami, nad setkami, nad pięćdziesiątkami i nad dziesiątkami.
[22] »Oni niech sądzą lud ten każdocześnie i będzie tak, iż każdą sprawę większą przedstawiać będą tobie, zaś każdą mniejszą sprawę będą sądzić sami. Tak ulżysz sobie, a oni z tobą będą [brzemię] nosić razem.
[23] »Jeżeli to uczynisz, a Bóg ci tak przykaże, zdołasz ostać się i też lud ten cały będzie wracał w pokoju do swych siedzib”.
[24] »Mojżesz usłuchał głosu teścia swego i wykonał wszystko, co on powiedział:
[25] »Mojżesz wybrał dzielnych mężów z całego Izraela i ustanowił naczelnikami nad ludem, przełożonymi nad tysiącami, nad setkami, nad pięćdziesiątkami i nad dziesiątkami,
[26] »ażeby sądzili lud każdocześnie: Sprawę trudną przedstawiali Mojżeszowi, zaś pomniejszą sprawę każdą sądzili oni sami.
[27] »Następnie odprawił Mojżesz teścia swego, który poszedł sobie do swojego kraju.