Kliknij na numerze wersetu, aby zobaczyć porównanie tłumaczeń | Pokaż oryg. numery wersetówUkryj numery wersetówKażdy werset od nowej linii |
[1] »Józef udał się i oznajmił Faraonowi i rzekł: „Ojciec mój i bracia moi wraz z trzodą swoją, bydłem swojem i wszystkiem, co należy do nich, przybyli z Kraju Kanaanejskiego i oni oto są w krainie Goszenu”.
[2] »On wziął pięciu mężów z pośród braci swoich i przedstawił ich Faraonowi.
[3] »Faraon zaś rzekł do braci jego: „Jakie zatrudnienie wasze?” Nato rzekli oni do Faraona: „Pasterzami trzód są słudzy twoi: tak my, jak i ojcowie nasi”.
[4] »Ponadto rzekli Faraonowi: „Przybyliśmy, ażeby pobyć w kraju tym, albowiem brak paszy dla trzód, które słudzy twoi posiadają, ponieważ wzmógł się głód w Kraju Kanaanejskim, a teraz niech osiądą słudzy twoi w krainie Goszenu”.
[5] »Faraon odrzekł do Józefa, mówiąc: „Ojciec twój i bracia twoi przybyli do ciebie.
[6] »Kraj Egipski oto przed tobą: W najlepszej części kraju osadź ojca swego i braci swoich, niech osiądą w krainie Goszenu, a jeżeli wiesz, iż są pomiędzy nimi mężowie dzielni, ustanów ich nadzorcami bydła, które posiadam”.
[7] »Józef wprowadził ojca swojego Jakóba i postawił go przed Faraonem, a Jakób pobłogosławił Faraona.
[8] »Faraon rzekł do Jakóba: „Ile dni lat żywota twego?”.
[9] »A Jakób rzekł do Faraona: „Dnie lat tułaczki mojej: sto trzydzieści lat! Złe i nieliczne były dnie lat mojego życia – one nie dosięgły dni lat żywotów ojców moich w dniach tułaczki ich”.
[10] »Jakób pobłogosławił Faraona i wyszedł od Faraona.
[11] »Józef osadził ojca swojego i braci swoich i nadał im posiadłość w Kraju Egipskim, w najlepszej części kraju, w krainie Rāměsēsu [Ra’měsēs] – tak, jak Faraon rozkazał.
[12] »Józef zaopatrzył ojca swojego, braci swoich i cały dom ojca swojego – w chleb, stosownie do [potrzeb] dziatwy.
[13] »Chleba zaś nie było na całej ziemi, albowiem głód zaciążył bardzo, iż Kraj Egipski i Kraj Kanaanejski mdlały skutkiem głodu.
[14] »Józef pozbierał wszystkie pieniądze, które znajdowały się w Kraju Egipskim i w Kraju Kanaanejskim – za zboże, które [sc. mieszkańcy ich] nabywali i Józef wnosił pieniądze te do domu Faraona.
[15] »Skoro pieniądze wyczerpały się w Kraju Egipskim i w Kraju Kanaanejskim, przybyli wszyscy Egipcjanie do Józefa, mówiąc: „Dawaj nam chleba! Dlaczego bowiem mamy zemrzeć przed tobą, gdyż pieniądze wyszły?”
[16] »A Józef rzekł: „Dawajcie bydło swoje, a ja będę dawał wam za bydło wasze, skoro pieniądze wyszły”.
[17] »Oni więc przyprowadzili bydło swoje do Józefa, a Józef dawał im chleba za konie, za stada owiec, za stada wołów i za osły i żywił ich chlebem – w zamian za wszystkie bydło ich – przez ten rok.
[18] »Skoro rok upłynął ów, przybyli doń na drugi rok i rzekli doń: „Nie zataimy przed panem, iż zaprawdę wyszły pieniądze, oraz stada bydła – do pana; nie zostało wobec pana nic, chyba tylko ciała nasze i ziemia nasza.
[19] »Dlaczego mamy zamierać w obecności twojej, tak my jak i ziemia nasza. Nabądź nas i ziemię naszą za chleb, a my i ziemia nasza będziem służyć Faraonowi, tylko dawaj nasienia, a zostaniem przy życiu i nie zemrzemy i ziemia nie opustoszeje”!
[20] »Wówczas nabył Józef całą ziemię Egiptu dla Faraona, albowiem Egipcjanie posprzedawali każdy pole swoje, ponieważ zmógł ich głód; – ziemia więc stała się własnością Faraona,
[21] »lud zaś poprzenosił do miast, od jednego końca Egiptu do drugiego końca.
[22] »Jedynie ziemi kapłanów nie nabył, albowiem kapłanie mieli udział wyznaczony przez Faraona; oni spożywali udział swój, który Faraon im dawał, – dlatego nie sprzedawali ziemi swojej.
[23] »Wówczas rzekł Józef do ludu: „Owóż nabyłem was dzisiaj, oraz ziemię waszą dla Faraona. Oto macie ziarno, zasiewajcie ziemię!
[24] »Przy sprzęcie zbóż będzie tak: Będziecie dawać jedną piątą Faraonowi, zaś cztery części zostaną wam na zasiew pola i na pożywienie wasze i domowników waszych i na pożywienie dla dziatwy waszej”.
[25] »Nato rzekli oni: „Zachowałeś nas przy życiu. Znajdziem łaskę u pana i staniem się sługami Faraona”.
[26] »Józef nałożył to, jako należytość do dnia dzisiejszego, – na ziemię w Egipcie: dla Faraona jedna piąta. Jedynie ziemia kapłanów samych nie przeszła na własność Faraona.
[27] »Izrael osiadł w Kraju Egipskim w krainie Goszenu, – nabywali w niej posiadłości, rozradzali się i rozmnażali bardzo.
[28] »Jakób żył w Kraju Egipskim siedemnaście lat; zaś dnie Jakóba, lata życia jego wynosiły siedem lat i sto czterdzieści.
[29] »Gdy żywot Izraela zbliżał się do zgonu, zawezwał on syna swojego Józefa i rzekł do niego: „Jeśli znalazłem łaskę u ciebie, połóż twą rękę pod biodro moje, – tem wyświadczysz miłosierdzie względem mnie i wierność, – iż nie pochowasz mnie w Egipcie,
[30] »iż, – gdy legnę przy ojcach moich, – wyniesiesz mnie z Egiptu i pochowasz mnie w grobowcu ich”; on zaś odrzekł: „Ja uczynię, jako rzekłeś”.
[31] »[Nato] on [Jakób] powiedział: „Poprzysięgnij mi!” – On [Józef] poprzysiągł mu, a Izrael złożył pokłon u głów łoża.