Kliknij na numerze wersetu, aby zobaczyć porównanie tłumaczeń | Pokaż oryg. numery wersetówUkryj numery wersetówKażdy werset od nowej linii |
[1] »Wówczas rozkazał on przełożonemu nad domem swoim, mówiąc: „Napełnij wory tych ludzi żywnością, ile tylko zdołają udźwignąć i włóż pieniądze każdego na wierzch wora jego;
[2] »puhar zaś mój, puhar srebrny włożysz na wierzch wora najmłodszego, wraz z pieniądzmi, którymi on dokonał zakupu!” On zaś uczynił wedle słów Józefa, które wyrzekł.
[3] »Gdy zaświtał ranek, zostali wyprawieni mężowie owi, oni, oraz osły ich.
[4] »Lecz zaledwie oni wyszli z miasta, jeszcze nie byli oddalili się, wtem rzekł Józef do przełożonego nad domem swoim: „Wstań i popędź za tymi mężami, a – skoro dosięgniesz ich – powiesz im”: „Dlaczego zapłaciliście złem za dobre?
[5] »Izali nie jest to [puhar] ten, z którego pan mój pije, ten, z którego on wróży? Postąpiliście źle, iżeście uczynili to!”
[6] »On dopędził ich i rzekł do nich słowa te.
[7] »Lecz oni rzekli do niego: „Dlaczego mówi pan mój takie słowa? Byłoby niegodnem twoich sług uczynić coś podobnego!
[8] »Wszak pieniądze, które znaleźliśmy u wierzchu worów naszych, przywieźliśmy do ciebie z powrotem z Kraju Kanaanejskiego, jakżeż skradlibyśmy więc z domu pana twego srebro, albo złoto?
[9] »U kogo znajdzie się ze sług twoich, – ten niechaj zemrze, a my też staniem się robami pana!”
[10] »On zaś rzekł: „Wedle słów waszych! – słusznem byłoby też teraz tak, – wszelako u kogokolwiek [sc: puhar] znajdzie się, – robem będzie moim, wy zaś będziecie wolni od kary.
[11] »Oni pośpieszyli się, zdjęli każdy wór swój na ziemię i rozwiązali każdy wór swój,
[12] »a on szukał: Zaczął od najstarszego a skończył na najmłodszym – i puhar znalazł się we worze Benjamina.
[13] »Nato rozdarli oni szaty swoje, każdy naładował na osła swojego i zawrócili do miasta.
[14] »[Tam] wszedł Juda, oraz bracia jego do domu Józefa, który znajdował się jeszcze tamże, – i padli na ziemię przed nim.
[15] »A Józef rzekł do nich: „Cóż to za uczynek, który wyście popełnili? Izali nie wiedzieliście, iż dobrze wróżyć umie człowiek taki, jak ja?”.
[16] »Juda zaś odrzekł: „Cóż powiemy panu, co rzekniem i czem będziem usprawiedliwiać się? – Bóg znalazł grzech sług twoich! Otośmy robami pana: tak my, jak i ten, u którego znaleziono puhar ten”.
[17] »Lecz on rzekł: „Byłoby niegodnem mnie, uczynić to. – Człowiek, u którego znaleziono puhar ten, – on mi będzie robem, wy zaś wyjdźcie w pokoju do waszego ojca”.
[18] »Wówczas przystąpił Juda do niego i rzekł: „O panie! Niechaj rzeknie sługa twój słowo wobec pana swego, a gniew twój niech nie zapłonie ku twojemu słudze, albowiem tyś jest, jak Faraon.
[19] »Pan mój pytał swoich sług, mówiąc: „Czy macie ojca, lub brata?”
[20] »A my rzekliśmy do pana: „Ojca mamy starego i młode dziecko starości, którego brat zmarł, iż on pozostał sam przy matce, a ojciec jego pokochał go”.
[21] »„Ty zaś rzekłeś do sług twoich: „Sprowadźcie go do mnie, a ja zwrócę oko moje nań”.
[22] »Nato rzekliśmy: „Nie może ten chłopiec opuścić ojca swojego, albowiem skoro opuści ojca swego, – [ojciec] umrze”.
[23] »Ale ty powiedziałeś do sług twoich: „Jeśli brat wasz najmłodszy nie znijdzie z wami, nie oglądajcie więcej oblicza mojego”.
[24] »Lecz skoro wyszliśmy do twego sługi, ojca mojego, i opowiedzieliśmy mu słowa pana,
[25] »rzekł ojciec nasz: „Wróćcie i nabądźcie dla nas trochę żywności.”
[26] »My zaś rzekliśmy: „Nie możemy znijść; – zaś jeżeli będzie z nami brat najmłodszy nasz, – zejdziemy. Albowiem nie możem oglądać oblicza męża owego, gdy brat najmłodszy nasz nie będzie z nami”.
[27] »Nato rzekł do nas sługa twój, mój ojciec: „Wy wiecie, iż dwóch zrodziła mi ma żona.
[28] »Jeden odszedł odemnie i ja rzekłem: „Zapewne został rozszarpany!” – i nie widziałem też go dotąd.
[29] »Jeśli zabierzecie tego także odemnie i spotka go nieszczęście, – wtrącicie siwiznę moją w nieszczęściu do grobu.
[30] »Teraz więc, skoro przyjdę do twego sługi, ojca mojego, a nie będzie przy nas chłopca, którego dusza związana z duszą jego,
[31] »stanie się, iż skoro ujrzy, że nie ma chłopca, – on zemrze i słudzy twoi wtrącą siwiznę sługi twego, naszego ojca, w żałości do grobu.
[32] »Ponieważ zaś sługa twój poręczył za chłopca u ojca swojego, mówiąc: „Jeżeli nie przywiodę go do ciebie, będę grzeszny względem ojca mego po dnie wszystkie!”
[33] »„Niech teraz sługa twój osiądzie miasto tego chłopca, będąc robem pana mego, zaś ten chłopiec niechaj wyjdzie ze swoimi braćmi.
[34] »Albowiem jakżesz wyjdę do mojego ojca, gdy niemasz chłopca przy mnie, wszak mógłbym widzieć nieszczęście, które spotka ojca mego?”