Teksty » Mieses - Pięcioksiąg » 1 Księga Mojżeszowa » Rozdział 38
«  1 Księga Mojżeszowa 37 1 Księga Mojżeszowa 38 1 Księga Mojżeszowa 39  »
Kliknij na numerze wersetu, aby zobaczyć porównanie tłumaczeń
 
Pokaż oryg. numery wersetówUkryj numery wersetówKażdy werset od nowej linii
[1] »Owego czasu działo się, iż Juda odszedł od braci swoich i zaszedł do pewnego Ădullamejczyka, który nazywał się Chira. [2] »Juda widział tam córkę pewnego Kanaanejczyka, który nazywał się Szūa, pojął ją i przystąpił do niej. [3] »Ona poczęła i urodziła syna, on zaś nazwał jego: Er. [4] »Ona poczęła ponownie, urodziła syna i nazwała jego: Ōnam. [5] »Ona znów poczęła, urodziła syna i nadała jemu imię: Szēla, on zaś znajdował się w Kězybie, gdy go urodziła. [6] »Juda wziął żonę dla pierworodnego swego Era, która nazywała się Tamara [Tamar]. [7] »Ale Er, pierworodny Judy, nie podobał się Wiekuistemu, więc uśmiercił go Wiekuisty. [8] »Wtedy rzekł Juda do Onana: „Przystąp do żony brata swojego, spowinować się z nią i ustanów ród dla brata swojego”. [9] »Onan wiedział, iż nie do niego należeć będzie to potomstwo, więc działo się, iż, gdy przystępował do żony brata swojego, marnował na ziemię, ażeby nie dawać potomstwa brata swojemu. [10] »Nie podobało się to Wiekuistemu i Wiekuisty uśmiercił go. [11] »Wtedy rzekł Juda do synowej swojej Tamary: „Mieszkaj, jako wdowa, w domu ojca swego, aż podrośnie syn mój Szela”, ponieważ myślał, a nuż! zemrze i on, jak bracia jego. Tamara poszła i zamieszkała w domu ojca swego. [12] »Dłuższy czas upłynął, a zmarła córka Szui, żona Judy. Gdy Juda pocieszył się, wyszedł do postrzygaczy owiec swoich, on i przyjaciel jego Adullamejczyk Chira, – do Timny. [13] »O tem doniesiono Tamarze, a mianowicie: „Teść twój oto udaje się do Timny, ażeby strzyc owce swoje’’. [14] »Nato ona zdjęła ze siebie szaty swoje wdowie, okryła się zasłoną i zasłoniła się i usiadła na rozdrożu pod Enaim [Enajim], które było przy drodze do Timny, albowiem widziała, że Szēla podrósł, a jej nie dano mu za żonę. [15] »Gdy Juda ujrzał ją, uważał ją za nierządnicę, gdyż zasłoniła swe oblicze; [16] »więc zboczył do niej ku drodze i rzekł: „Pozwól, niech przystąpię do ciebie”, albowiem nie wiedział, iż ona jest synową jego. A ona rzekła: „Cóż dasz mi, jeśli przystąpisz do mnie?” [17] »On rzekł: „Poślę z trzody koźlątko”. A ona odrzekła: „Jeżeli dasz zastaw, aż przyślesz”. [18] »On zaś rzekł: „Jaki zastaw mam dać tobie?” Ona odrzekła: „Pieczęć twoją, chustkę twoją i laskę twoją, która w ręku twojem”. On dał jej i przystąpił do niej, a ona poczęła od niego. [19] »Następnie wstała i odeszła, – zdjęła zasłonę swą ze siebie i wdziała wdowie szaty swoje. [20] »Juda posłał koźlę przez przyjaciela swego Ădullamejczyka, ażeby odebrać zastaw od kobiety tej, ale on nie znalazł jej. [21] »Pytał się ludzi miejscowości tej: „Gdzież jest ta kědēsza [nierządnica], która znajdowała się w Ēnajim przy drodze?”; lecz ci odrzekli: „Nie było tu kědēszy”. [22] »On więc wrócił do Judy i rzekł: „Nie odnalazłem jej, a też mieszkańcy miejscowości tej mówili: „Nie było tu kědēszy”. [23] »Nato rzekł Juda: „Niech zabierze sobie! – ażebyśmy się nie stali pośmiewiskiem. Oto ja posłałem koźlę, a ty nie odnalazłeś jej”. [24] »Po około trzech miesiącach działo się, iż doniesiono Judzie, a mianowicie: „Synowa twa Tamara dopuściła się nierządu i ona oto też poczęła z nierządu”. Juda zaś rzekł: „Wywiedźcie ją, – niech ona zostanie spaloną”. [25] »Już wyprowadzano ją, gdy wtem posłała do swojego teścia [zastaw] gwoli zaznaczeniu: „Od męża, do którego to należy, brzemienną jestem”, i ona powiedziała: „Poznaj, proszę, czyją jest ta pieczęć, chusta ta i laska ta”. [26] »Juda poznał i rzekł: „Ona sprawiedliwszą jest odemnie, ponieważ nie wydałem jej za syna mego Szelę”. Odtąd więcej nie znał jej. [27] »W czasie porodu jej okazało się, iż oto są bliźnięta w łonie jej. [28] »Gdy rodziła, wysunął rękę. Położna wzięła nić purpury i uwiązała u ręki jego, gwoli zaznaczeniu, iż ten wyszedł wpierw. [29] »Atoli działo się, iż – skoro wciągnął rękę swoją – wyszedł jego brat, a ona rzekła: „Czemu rozparłeś [paracta] się tak bardzo?” Więc nazwano jego: „Perec”. [30] »Potem wyszedł brat jego, na którego ręku [była] nić ta purpurowa; – więc nazwano jego: „Zerach”. 
«  1 Księga Mojżeszowa 37 1 Księga Mojżeszowa 38 1 Księga Mojżeszowa 39  »


 Opis prezentowanego tekstu: Pięcioksiąg Mojżesza w języku hebrajskim z przekładem polskim rabina D-ra Józefa Miesesa, Naczelnego Rabina Wojsk Polskich. Przemyśl Wydawnictwo i Księgarnia Symcha Freund, 1931. Tekst opracowany przez Bibliepolskie.pl - na podstawie egzemplarza Biblioteki Narodowej w Warszawie.