Kliknij na numerze wersetu, aby zobaczyć porównanie tłumaczeń | Pokaż oryg. numery wersetówUkryj numery wersetówKażdy werset od nowej linii |
[1] »Bóg rzekł do Jakóba: „Wstań, wyjdź do Betelu, osiądź tam i wznieś tam ołtarz Bogu, który objawił się tobie, gdy uchodziłeś przed bratem twym Ezawem”.
[2] »Wtedy rzekł Jakób do domowników swoich i do wszystkich, którzy byli z nim: „Usuńcie bogi obce, które znajdują się wśród was, oczyśćcie się i odmieńcie szaty swoje;
[3] »następnie wstaniem i wyjdziem do Betelu, a ja tam wzniosę ołtarz Bogu, który odpowiedział mi w dniu utrapienia mego i był zemną na drodze, którą chodziłem”.
[4] »Nato oddali oni Jakóbowi wszystkie bogi obce, które posiadali, oraz kolczyki, które nosili w uszach swoich, a Jakób zakopał je pod dębem, który znajdował się pod Sychemem [Szěchem].
[5] »Potem wyruszyli i postrach Boży spadł na miasta, które znajdowały się dookoła nich, iż one nie ścigały synów Jakóba.
[6] »Jakób przybył do Luzu, który leży w Kraju Kanaanejskim, – to jest Betel –, on i wszystek lud, który przy nim był,
[7] »wzniósł tam ołtarz i nazwał miejscowość tę: „Bóg Betelu”, albowiem Bóg objawił mu się tam, gdy on uchodził przed swoim bratem.
[8] »Tam zmarła Děbora, karmicielka Rebeki i została pochowaną poniżej Betelu, pod owym dębem, który nazwano Dębem Płaczu [Allōn Bāchūt].
[9] »Bóg objawił się ponownie Jakóbowi, gdy wracał z Paddanaramu, błogosławił mu
[10] »i Bóg rzekł do niego: „Imię twoje: „Jakób”, ale odtąd nie będziesz się nazywał więcej: „Jakób”, lecz będziesz zwał się: „Izrael”’ [Jisrāēl] i nazwał go Izraelem.
[11] »Bóg rzekł też: „Ja jestem Bogiem Wszechmocnym. Rozradzaj i rozmnażaj się. Naród, mnóstwo plemion będzie pochodzić z ciebie. Królowie będą wychodzić z bioder twoich.
[12] »Kraj, który dałem Abrahamowi i Izakowi, – tobie dam go, a i potomstwu twojemu po tobie dam ten Kraj”.
[13] »Potem uniósł się Bóg nad nim z miejsca [(uświęconego) makom], w którem rozmawiał z nim,
[14] »a Jakób wzniósł pomnik na miejscu, w którem On rozmawiał z nim, pomnik z kamienia, – wylał nań zalewkę i polał go oliwą.
[15] »Jakób nazwał miejsce [makom] to, w którem Bóg rozmawiał z nim, „Betel”.
[16] »Gdy wyruszyli z Betelu i jeszcze kawał ziemi był, ażeby dojść do Efratu, rodziła Rachela, ale miała ciężki poród.
[17] »A gdy rodziła ciężko, działo się, iż rzekła do niej położna: „Nie trwóż się, albowiem masz też oto chłopca”.
[18] »Wszakże ona, gdy uchodziła dusza jej, ponieważ umierała nazwała go: „Benōni” [Ben-ōni, =syn cierpienia mojego], ojciec zaś nazwał go „Benjaminem” [Ben-jāmin =syn wieku, starości].
[19] »Rachela umarła i została pochowaną na drodze do Efratu, to jest Betleemu [Bēt-Lechem].
[20] »Jakób wzniósł pomnik nad jej grobem, to jest Pomnik Grobu Racheli do dnia dzisiejszego.
[21] »Izrāēl wyruszył i rozbił namiot swój zdala za Migdal’ēderem.
[22] »Gdy Izrael przebywał w owej krainie, działo się, iż Rubin poszedł i legł z Bilhą, nałożnicą ojca swego. Izrael dowiedział się o tem... Synów Jakóba było dwunastu:
[23] »synowie Lei: Rubin, pierworodny Jakóba, Szymon, Lewi, Juda, Isachar i Zěbūlūn;
[24] »synowie Racheli: Józef i Benjamin;
[25] »synowie Bilhy, służebnicy Racheli: Dan i Naftali;
[26] »oraz synowie Zylpy, służebnicy Lei: Gad i Aszer. Ci to byli synowie Jakóba, którzy narodzili mu się w Paddanaramie.
[27] »Jakób przybył do ojca swojego do Mamrē Kirjatarba, to jest Chebronu, gdzie przebywali Abraham i Izak.
[28] »Dnie Izaka wynosiły lat sto osiemdziesiąt.
[29] »Izak skończył i umarł i został przyjęty do ludu swojego stary i syt życia; – synowie jego Ezaw i Jakób pochowali go.