Kliknij na numerze wersetu, aby zobaczyć porównanie tłumaczeń | Pokaż oryg. numery wersetówUkryj numery wersetówKażdy werset od nowej linii |
[1] »Skoro Rachela widziała, iż nie rodziła Jakóbowi, zazdrościła Rachela siostrze swojej i rzekła do Jakóba: „Dawaj mi dzieci, jeżeli nie, – zemrę”.
[2] »Jakób oburzył się na Rachelę i rzekł: „Czyż ja jestem miasto Boga, który odmówił ci potomstwa?”
[3] »A ona rzekła: „Oto służebnica moja Bilha! przystąp do niej, ona będzie rodzić na kolanach moich, więc będę miała też przez nią dzieci”.
[4] »Ona dała służebnicę swoją Bilhę mu za żonę i Jakób przystąpił do niej.
[5] »Bilha poczęła i urodziła Jakóbowi,
[6] »a Rachela rzekła: „Bóg mnie osądził [danani], wysłuchał głosu mojego i dał mi syna”; – dlatego nazwała go Danem.
[7] »Bilha, służebnica Racheli poczęła jeszcze raz i zrodziła Jakóbowi drugiego syna,
[8] »a Rachela rzekła: „Zawody Boskie wiodłam [niftalti] ze siostrą swoją i też zmogłam” – więc nazwała go Naftalim.
[9] »Skoro Lea widziała, iż zaprzestała rodzenia, wzięła służebnicę swoją Zylpę i dała Jakóbowi ją za żonę.
[10] »Zylpa, służebnica Lei, urodziła Jakóbowi syna.
[11] »Lea rzekła: „Przyszło szczęście” [bagad) i nazwała go Gadem.
[12] »Zylpa, służebnica Lei urodziła Jakóbowi drugiego syna,
[13] »a Lea rzekła: „Na szczęście moje [běoszri]! albowiem kobiety będą mienić mnie szczęśliwą”, i nazwała go Aszerem.
[14] »W czasie żniwa pszenicy wyszedł Rubin i znalazł w polu pokrzyki; on przyniósł je do matki swojej Lei, lecz Rachela rzekła do Lei: „Daj mi, proszę, trochę pokrzyków syna twojego”.
[15] »Ona zaś rzekła do niej: „Czy mało, iżeś zabrała męża mojego, że zabierzesz też i pokrzyki syna mójego?” Nato rzekła Rachela: „Dlatego będzie on leżał przy tobie tej nocy – za pokrzyki syna twojego”.
[16] »Gdy Jakób wracał z pola wieczorem, wyszła Lea na spotkanie jego i rzekła: „Do mnie wnijdziesz, gdyż nabyłam ciebie za pokrzyki syna mojego”. I on legł przy niej tej nocy.
[17] »Bóg wysłuchał Lei: ona poczęła, urodziła Jakóbowi syna piątego
[18] »i rzekła: „Bóg dał mi nagrodę [sěchari], iż dałam swoją służebnicę mężowi swemu”, – i nazwała go Isacharem [Jissachar].
[19] »Lea poczęła jeszcze raz, urodziła Jakóbowi syna szóstego
[20] »i rzekła: „Bóg obdarzył mnie [zěbadani] pięknym darem. Odtąd będzie mąż mój mieszkał u mnie, albowiem urodziłam jemu sześciu synów”, – i nazwała go Zěbulunem [Zěbulūn].
[21] »Potem urodziła córkę i nazwała ją Diną.
[22] »Ale Bóg wspomniał na Rachelę, Bóg wysłuchał jej i On otworzył żywot jej;
[23] »ona zaś poczęła, urodziła syna, rzekła: „Bóg zabrał hańbę moją”
[24] »i nazwała go Józefem [Josef], mówiąc niejako: „Niech Wiekuisty doda [josef] mi innego syna”.
[25] »Wówczas działo się, gdy Rachela urodziła Józefa, iż Jakób rzekł do Labana: „Odpraw mnie, a ja pójdę do miejscowości swojej, do mojego kraju.
[26] »Daj mi, proszę, żony moje i dzieci moje, za które ci służyłem”.
[27] »A Laban rzekł do niego: „Czyteż znalazłem łaskę u ciebie? Wróżyłem: „Wiekuisty błogosławił mi gwoli tobie!”,
[28] »i rzekł: „Oznacz wynagrodzenie swoje należne u mnie, a ja będę dawał”.
[29] »On zaś rzekł do niego: „Ty wiesz, jak służyłem tobie i czem stał się dobytek twój przy mnie,
[30] »albowiem nieliczne to, co przedemną posiadałeś, rozparło się i namnożyło; Bóg błogosławił tobie w ślad za mną – teraz zaś, kiedyż ja też będę działał dla mojego domu?”
[31] »Nato rzekł: „Cóż więc dam ci?” a Jakób powiedział: „Nic nie dawaj mi! Jeśli to uczynisz mi, będę pasł twą trzodę i strzegł jej:
[32] »Przejdę dziś poprzez wszystką trzodę twoją, ażeby usunąć stamtąd każdą owcę pstrą i nakrapianą, każdą owcę płową i kozy pstre i nakrapiane; takiem niech będzie wynagrodzenie moje.
[33] »Prawość moja da mi jutro świadectwo swe, skoro przystąpisz do wynagrodzenia mojego przed sobą: wszystko, co nie jest nakrapianem, lub pstrem pośród kóz, albo płowem pośród owiec, – będzie u mnie – jako skradzione”.
[34] »A Laban rzekł: „Dobrze! niech tak będzie, jako rzekłeś”,
[35] »i usunął owego dnia kozły pstre i pręgowate, wszystkie kozy pstre i nakrapiane, na których było cośkolwiek białego i wszystko, co płowe wśród owiec, i wręczył je synom swoim.
[36] »On ustanowił odległość trzech dni drogi między sobą, a Jakóbem, Jakób zaś pasł pozostałe owce Labana.
[37] »Jakób nabrał sobie zielonych prętów topolowych, migdałowych i jaworowych, wyciął na nich białe smugi, obnażając białość, będącą na prętach,
[38] »i ustawił pręty te, które ponacinał, u żłobów przy korytach wody, dokąd owce przychodzą pić, naprzeciwko owcom, ażeby rozgrzewały się, gdy przychodzą pić.
[39] »Owce rozgrzewały się przy prętach tych i owce rodziły pręgowate, nakrapiane i pstre.
[40] »Jakób oddzielił owce te i ustawił trzody twarzą ku pręgowatym i wszelkim płowym wśród trzód Labana, tworzył sobie osobno stada i nie dołączał ich do trzód Labana.
[41] »I stało się: ilekroć grzały się mocniejsze owce, ustawiał Jakób pręty te u żłobów przed oczyma owiec, ażeby je rozgrzewać zapomocą prętów tych,
[42] »ilekroć zaś bywały owce słabsze – nie stawiał, – tak więc przypadały słabsze Labanowi, zaś mocniejsze Jakóbowi.
[43] »Mąż ten rozparł się niezmiernie i posiadł liczne trzody, służebnice i służących, wielbłądy i osły.