Kliknij na numerze wersetu, aby zobaczyć porównanie tłumaczeń | Pokaż oryg. numery wersetówUkryj numery wersetówKażdy werset od nowej linii |
[1] »Po tych wypadkach działo się, iż Bóg doświadczył Abrahama i rzekł do niego: „Abrahamie!”, a on rzekł: „Otóż jestem”.
[2] »I On powiedział: „Nuże! weź syna swego, jedynaka swego, którego ukochałeś, Izaka, i udaj się do krainy Moriji i złóż go tam jako całopalenie na jednej z gór, którą ci wskażę”.
[3] »Wczesnymi rankiemi osiodłał Abraham osła swego i zabrał ze sobą dwóch chłopców swoich, oraz syna swego Izaka, narąbał drwa dla całopalenia, wstał i wyruszył do tej miejscowości, którą Bóg mu wskazał.
[4] »Na trzeci dzień podniósł Abraham swe oczy i ujrzał to miejsce z daleka,
[5] »i Abraham rzekł do chłopców swoich: „Siedźcie sobie z tym osłem, ja zaś i chłopiec pójdziem aż tam, pokłonimy się i powrócim do was”.
[6] »Abraham wziął drwa dla całopalenia i włożył na syna swego Izaka, własną zaś ręką wziął ogień i topór, – i obaj, poszli razem.
[7] »Wtem rzekł Izak do ojca swego Abrahama i powiedział: „Ojcze mój!”, – a on rzekł: „Otóż jestem synu mój!” – i rzekł: „Oto ogień jest i drzewo, a gdzie jest jagnię ofiarne?”
[8] »I Abraham rzekł: „Bóg upatrzy sobie – synu mój! – jagnię to ofiarne”, – i obaj szli razem.
[9] »Skoro przybyli do tego miejsca, które im wskazał Bóg, zbudował Abraham tam ołtarz, ułożył drwa, związał syna swego Izaka, i złożył go na drwach na ołtarzu.
[10] »i Abraham wyciągnął rękę swoją i dobył toporu, ażeby zarżnąć syna swojego.
[11] »Wtem zawołał na niego anioł Wiekuistego z nieba i rzekł: „Abrahamie! Abrahamie!”, – a on rzekł: „Otóż jestem!”
[12] »i on powiedział: „Nie wyciągaj ręki swojej ku temu chłopcu, nie czyń mu nic, albowiem poznałem teraz, iż jesteś bogobojny, toteż nie oszczędzałeś dla Mnie swojego syna, jedynaka swojego”.
[13] »Abraham podniósł oczy swe i ujrzał, iż oto baran niebawem uwiązł rogami swoimi w gęstwinie; Abraham poszedł, wziął barana i złożył go jako całopalenie miasto syna swego.
[14] »Abraham nazwał to miejsce: „Wiekuisty objawia”, stąd też mówi się dzisiaj: „Na Górze Wiekuistego objawił się On”.
[15] »Wtem zawołał anioł Wiekuistego na Abrahama z nieba poraz wtóry
[16] »i powiedział: „Przysięgam na Siebie, – słowo Wiekuistego, – iż ponieważ wykonałeś to i nie oszczędzałeś syna swojego, jedynaka swojego,
[17] »zaiste będę błogosławił tobie, będę twoje rozmnażał potomstwo, jak gwiazdy na niebie i jako ten piasek na brzegu morza; potomstwo twoje posiądzie bramy swych wrogów.
[18] »Wszystkie narody ziemi będą potomstwem twojem błogosławić sobie – w nagrodę, iżeś usłuchał głosu Mojego”.
[19] »Potem wrócił Abraham do swoich chłopców, wstali i poszli razem do Bersaby i Abraham osiadł w Bersabie.
[20] »Po tych wypadkach działo się, iż opowiedziano Abrahamowi, mianowicie: „Oto Milka urodziła, ona też, synów bratu twojemu Nachorowi:
[21] »pierworodnego jego Uca i brata jego Buza i Kěmūēla, praojca Aramejczyków,
[22] »Keseda, Ghăzōa, Pildasza, Jidlafa i Bětuela”.
[23] »Betuelowi urodziła się Rebeka [Ribka]. Ośmioro ich urodziła Milka Nachorowi, bratu Abrahama.
[24] »Nałożnica zaś jego, której na imię Rěūma, ona urodziła również: Tebacha, Gachama, Tachasza i Maăchę.