Kliknij na numerze wersetu, aby zobaczyć porównanie tłumaczeń | Pokaż oryg. numery wersetówUkryj numery wersetówKażdy werset od nowej linii |
[1] »Wiekuisty rzekł do Abrama: „Wynijdź z kraju twojego, z ojczyzny twojej, z domu ojca twojego – do onego kraju, który wskażę tobie.
[2] »Uczynię cię narodem wielkim, będę błogosławił tobie i wywyższę imię twoje, iż staniesz się błogosławieństwem:
[3] »będę błogosławił błogosławiącym tobie, a przeklinających cię – przeklnę; wszystkie plemiona ziemi będą się błogosławić tobą”,
[4] »Abram wyruszył, jak Wiekuisty rzekł do niego, i Lot poszedł z nim, a był Abram w wieku lat siedemdziesięciu i pięciu, gdy wyszedł z Charanu.
[5] »Abram zabrał żonę swoją Saraj i bratanka swego Lota, wraz z całym dobytkiem swoim, który nabyli, oraz wszystkiemi osobami, które pozyskali w Charanie, i wyruszyli, ażeby udać się do Kraju Kanaanejskiego i przybyli do Kraju Kanaanejskiego.
[6] »Abram szedł po Kraju, aż do miejscowości Sichem [Szěchem], aż do Elon [Gaju] More; naonczas byli Kanaanejczycy w Kraju.
[7] »Wiekuisty objawił się Abramowi i rzekł: „Potomstwu twojemu dam ten Kraj”, a on wzniósł ołtarz Wiekuistemu, który objawił się jemu.
[8] »Stamtąd przeniósł się ku wzgórzu na wschód od Betelu [Bet-El] i rozbił namiot swój, mając Betel od zachodu, a od wschodu Aj. Tam zbudował ołtarz Wiekuistemu i wzywał Imienia Wiekuistego.
[9] »Następnie wyruszył Abram, wędrując coraz dalej ku Negebowi (Południowi Kraju Kanaanu).
[10] »Wtem nastał głód w Kraju i Abram zestąpił do Egiptu, ażeby tam pobyć, ponieważ ciężkim był głód w Kraju.
[11] »Wówczas działo się, gdy przybył blisko Egiptu [Micrajim], iż rzekł do żony swojej Saraj: „Oto wiem, iż jesteś kobietą piękną z wejrzenia,
[12] »i stanie się, iż, skoro Egipcjanie ujrzą cię, powiedzą: żoną ona jego, – oni mnie zabiją, a ciebie zachowają przy życiu:
[13] »mawiaj więc, iżeś siostrą moją, ażeby działo mi się dobrze dzięki tobie i ażebym pozostał przy życiu gwoli tobie”.
[14] »Gdy Abram przybywał do Egiptu i działo się, iż rzeczywiście Egipcjanie widzieli tę kobietę, iż ona była bardzo piękną,
[15] »i książęta Faraona oglądali ją i wychwalali ją przed Faraonem, – zabrano kobietę tę do domu Faraona [Par’o].
[16] »Abramowi czyniono dobrze gwoli niej i miał owce, woły, osły, niewolników, niewolnice, oślice i wielbłądy.
[17] »Lecz Wiekuisty uraził Faraona i dom jego wielkiemi plagami z powodu Saraj, żony Abrama.
[18] »Faraon wezwał Abrama i rzekł: „Cóżto uczyniłeś mi? Czemuż nie powiedziałeś mi, iż żoną ona twoją?
[19] »Czemuż mawiałeś: „siostrą ona moją?” – więc wziąłem sobie ją za żonę. Teraz zaś oto żona twoja – zabierz i pójdź”.
[20] »I Faraon wyznaczył dlań ludzi, którzy odprawili go wraz z żoną jego i ze wszystkiem, co posiadał.