Kliknij na numerze wersetu, aby zobaczyć porównanie tłumaczeń | Pokaż oryg. numery wersetówUkryj numery wersetówKażdy werset od nowej linii |
[1] »A w jednym z dni, gdy on nauczał lud w Świątyni i głosił Ewangelię, zdarzyło się, że zbliżyli się przedniejsi kapłani oraz uczeni w Piśmie ze starszymi,
[2] »i powiedzieli do niego: Powiedz nam, w jakiej mocy to czynisz, albo kim jest ten, który ci dał tę moc?
[3] »Ale odpowiadając, rzekł do nich: Spytam i ja was o jedną rzecz, a wy mi odpowiedzcie:
[4] »Chrzest Jana był z Nieba, czy z ludzi?
[5] »Zaś oni stosownie do siebie kalkulowali, mówiąc: Jeśli powiemy z Nieba, powie: Zatem, dlaczego mu nie wierzyliście?
[6] »A jeśli powiemy z ludzi, cały lud nas ukamienuje, ponieważ jest przekonany, że Jan był prorokiem.
[7] »Zatem odpowiedzieli, że nie wiedzą skąd.
[8] »A Jezus im powiedział: I ja wam nie mówię w jakiej mocy to czynię.
[9] »Ale zaczął mówić do ludu to podobieństwo: Pewien człowiek zasadził winnicę, wynajął ją hodowcom winorośli i odjechał na odpowiedni czas.
[10] »Stosowną też porą, wysłał sługę do tych hodowców winorośli, by mu dali z owocu winnicy. Ale hodowcy pobili go oraz odesłali bezowocnego.
[11] »Więc posłał drugiego sługę; ale oni także tego pobili, znieważyli oraz odesłali bezowocnego.
[12] »Nadto posłał trzeciego; a oni tego poranili i wyrzucili.
[13] »Zatem pan owej winnicy powiedział: Co uczynię? Poślę mego umiłowanego syna; prawdopodobnie gdy go zobaczą, poczują wstyd.
[14] »Ale hodowcy winorośli gdy go ujrzeli, rozważali wobec siebie, mówiąc: Ten jest dziedzicem; chodźcie, zabijmy go, aby nasze było dziedzictwo.
[15] »Więc wyrzucili go poza winnicę i zabili. Zatem, co im uczyni pan winnicy?
[16] »Przyjdzie i zniszczy owych hodowców winorośli, a winnicę odda innym. A kiedy to usłyszeli, powiedzieli: Oby się nie stało.
[17] »Zaś on, przypatrzył się im i powiedział: Zatem, czy jest to napisane: Kamień, który odrzucili budujący, ten stał się podstawą filaru?
[18] »Każdy, kto chybi względem tego kamienia zostanie roztrzaskany; a na kogo by upadł zmiażdży go.
[19] »Zatem przedniejsi kapłani oraz uczeni w Piśmie pragnęli przypaść do niego w tej godzinie, ale przestraszyli się ludu. Bo poznali, że przeciw nim wypowiedział to podobieństwo.
[20] »I czatując, wysłali szpiegów, co udawali, że sami są sprawiedliwymi, by uczepili się jego słowa, aż do wydania go zwierzchności oraz władzy namiestnika.
[21] »Więc go zapytali, mówiąc: Nauczycielu, wiemy, że prosto mówisz, uczysz, nie ujmujesz obliczem ale w prawdzie nauczasz drogi Boga.
[22] »Wolno nam dać podatek cesarzowi, czy nie?
[23] »A poznawszy ich podstępność, powiedział do nich: Czemu mnie kusicie?
[24] »Pokażcie mi denara; kogo ma wizerunek i napis? A odpowiadając, rzekli: Cesarza.
[25] »Zaś on im powiedział: Oddajcie więc, co cesarza cesarzowi, oraz co Boga Bogu.
[26] »Więc nie mogli się uczepić jego słowa wobec ludu, a zdziwieni jego odpowiedzią, zamilkli.
[27] »Ale jacyś z saduceuszów, gdy podeszli, przecząc, że nie ma wskrzeszenia, zapytali go,
[28] »mówiąc: Nauczycielu, Mojżesz nam napisał, że jeśli umrze kogoś brat, mając żonę a umarłby bez dzieci, aby jego brat pojął tę żonę oraz wzbudził potomstwo swojemu bratu.
[29] »Było zatem, siedmiu braci. I pierwszy, wziąwszy żonę, umarł bezdzietny.
[30] »Zatem drugi pojął tą żonę, i ten umarł bezdzietny.
[31] »Pojął ją trzeci, i podobnie. Siedmiu nie zostawiło dzieci i umarli.
[32] »Po wszystkich, umarła też i niewiasta.
[33] »Zatem w czasie wskrzeszenia, którego z nich staje się żoną?
[34] »A Jezus odpowiadając, rzekł im: Synowie tego porządku żenią się oraz za mąż wydają.
[35] »Ale uznani za godnych osiągnięcia tamtego porządku oraz wskrzeszenia z martwych, ani się nie żenią, ani też za mąż nie wydają.
[36] »Nie mogą już także umrzeć, gdyż podobni są do aniołów, oraz są dziećmi Boga, którzy są dziećmi wzniesienia.
[37] »Zaś, że umarli zmartwychwstają, ujawnił także Mojżesz przy krzaku jeżyny, gdy nazywa Pana Bogiem Abrahama, Bogiem Izaaka i Bogiem Jakóba.
[38] »A Bóg nie jest Bogiem umarłych ale żyjących, bo wszyscy w Nim żyją.
[39] »Zaś odpowiadając, pewni z uczonych w Piśmie powiedzieli: Nauczycielu, dobrze powiedziałeś.
[40] »Ale nie odważyli się go o nic pytać.
[41] »Nadto do nich powiedział: Jakże mówią o Chrystusie, że jest synem Dawida?
[42] »A sam Dawid mówi w Księdze Psalmów: Rzekł Pan memu Panu: Usiądź po mojej prawicy,
[43] »aż położę twoich nieprzyjaciół jako podnóżek twoich nóg.
[44] »Zatem Dawid nazywa go Panem; jak więc jest jego synem?
[45] »A gdy cały lud słuchał, powiedział swoim uczniom:
[46] »Wystrzegajcie się uczonych w Piśmie, którzy chcą chodzić w długich szatach, kochają pozdrowienia w miejscach zgromadzeń, pierwsze miejsca w domach modlitwy i pierwsze leżanki na wieczerzach;
[47] »którzy objadają domy wdów i dla pozoru długo się modlą. Ci otrzymają dodatkowy wyrok.