Teksty » Nowa Biblia Gdańska » Ewangelia Mateusza » Rozdział 22
«  Ewangelia Mateusza 21 Ewangelia Mateusza 22 Ewangelia Mateusza 23  »
Kliknij na numerze wersetu, aby zobaczyć porównanie tłumaczeń
 
Pokaż oryg. numery wersetówUkryj numery wersetówKażdy werset od nowej linii
[1] »A Jezus wyodrębniając się, znowu powiedział im w podobieństwach, mówiąc: [2] »Królestwo Niebios zostało upodobnione do człowieka, króla, który sprawił gody swojemu synowi; [3] »i wysłał swoje sługi, aby zaprosili zaproszonych na gody, ale nie chcieli przyjść. [4] »Znowu wysłał inne sługi, mówiąc: Powiedzcie zaproszonym: Oto przygotowałem mój obiad, moje byki oraz co było tuczne zabito, i wszystko jest gotowe; chodźcie na gody. [5] »Ale oni to zlekceważyli i odeszli, jeden do swojej roli, a drugi do swego handlu; [6] »zaś inni pojmali jego sługi, zelżyli ich i zabili. [7] »A kiedy król to usłyszał rozgniewał się, posłał swoje wojska i wytracił owych morderców, a ich miasto spalił. [8] »Wtedy mówi swoim sługom: Gody wprawdzie są gotowe, lecz zaproszeni nie byli godni; [9] »zatem idźcie na drogi szlaków, a kogokolwiek znajdziecie, zaproście na gody. [10] »Wtedy owi słudzy wyszli na szlaki i zaciągnęli wszystkich, którychkolwiek znaleźli, złych oraz odpowiednich; więc gody zostały zapełnione leżącymi u stołu. [11] »A gdy król wszedł, aby obejrzeć leżących przy stole, zobaczył tam człowieka nieodzianego szatą godową; [12] »i mu mówi: Towarzyszu, jak tutaj wszedłeś nie mając szaty godowej? A on zamilknął. [13] »Wtedy król powiedział sługom: Zwiążcie jego nogi i ręce, weźcie go oraz wrzućcie do zewnętrznych ciemności; tam będzie płacz i zgrzytanie zębów. [14] »Bowiem wielu jest zaproszonych, ale mało wybranych. [15] »Wtedy faryzeusze odeszli i zawiązali spisek; taki, żeby go mogli usidlić w mowie. [16] »Więc wysyłają do niego swoich uczniów z herodianami, mówiąc: Nauczycielu, wiemy, że jesteś prawdziwy oraz w prawdzie nauczasz drogi Boga; nie zważasz na nikogo, gdyż nie oglądasz się na maskę ludzi. [17] »Zatem powiedz nam, jak ci się wydaje? Dozwolone jest dać czynsz cesarzowi, czy nie? [18] »Ale Jezus poznał ich niegodziwość i powiedział: Czemu mnie kusicie, obłudnicy? [19] »Pokażcie mi monetę czynszową. A oni podali mu denara. [20] »Więc im mówi: Czyj to wizerunek i napis? [21] »Mówią mu: Cesarza. Wtedy im mówi: Zatem oddawajcie, co cesarza cesarzowi; a co Boga Bogu. [22] »A kiedy to usłyszeli, zdziwili się, i opuściwszy go, odeszli. [23] »W owym dniu przyszli do niego sadyceusze, którzy mówią, że nie ma wzniesienia, i zapytali go, [24] »mówiąc: Nauczycielu, Mojżesz powiedział: Jeśli ktoś by umarł i nie miał dzieci, niech jego brat poślubi jego żonę prawem powinowactwa, i wzbudzi potomstwo swemu bratu. [25] »Było więc u nas siedmiu braci; i pierwszy pojąwszy żonę, umarł, a nie mając potomstwa, zostawił swoją żonę swojemu bratu. [26] »Podobnie też drugi oraz trzeci, aż do siódmego. [27] »A na koniec, po wszystkich, umarła i ta niewiasta. [28] »Zatem we wzniesieniu, którego z tych siedmiu będzie żoną? Bowiem wszyscy ją mieli. [29] »A Jezus odpowiadając, rzekł im: Błądzicie nie znając Pism, ani mocy Boga. [30] »Bo we wzniesieniu, ani się nie żenią, ani nie zostają poślubione, ale są jak aniołowie Boga w Niebie. [31] »A o wzniesieniu martwych czy nie czytaliście, co wam powiedziano od Boga mówiącego: [32] »Jam jest Bóg Abrahama i Bóg Izaaka, i Bóg Jakóba? Bóg nie jest Bogiem umarłych, ale żyjących. [33] »A usłyszawszy to, tłumy zostały zdumione nad jego nauką. [34] »Zaś kiedy faryzeusze usłyszeli, że zamknął usta sadyceuszom, zostali zebrani razem. [35] »I spytał go jeden z nich, znawca Prawa, kusząc go i mówiąc: [36] »Nauczycielu, które przykazanie w Prawie jest doniosłe? [37] »A Jezus mu powiedział: Będziesz miłował Pana, Boga twego, z całego twego serca i z całej twojej duszy, i z całej myśli twojej; [38] »to jest pierwsze oraz doniosłe przykazanie. [39] »A drugie mu podobne: Będziesz miłował twego bliźniego jak siebie samego. [40] »Na tych dwóch przykazaniach zawieszone jest całe Prawo i Prorocy. [41] »A gdy się zebrali faryzeusze, Jezus ich spytał, [42] »mówiąc: Co wam się wydaje o Chrystusie? Czyim jest synem? Mówią mu: Dawida. [43] »Mówi im: Jakże więc, Dawid nazywa go w Duchu Panem, mówiąc: [44] »Rzekł Pan Panu memu: Siądź po Mojej prawicy, aż uczynię twoich nieprzyjaciół podnóżkiem twoich nóg? [45] »Zatem, jeśli Dawid nazwa go Panem, jakże jest jego synem? [46] »I nikt mu nie mógł odpowiedzieć ani słowa, ani od owego dnia, nikt nie odważył się go więcej pytać. 
«  Ewangelia Mateusza 21 Ewangelia Mateusza 22 Ewangelia Mateusza 23  »


 Źródło tekstu: Śląskie Towarzystwo BiblijneOpis prezentowanego tekstu: Przekład opracowany przez Śląskie Towarzystwo Biblijne. Stary Testament opracowany na bazie hebrajsko - polskiego przekładu Tanach - dokonanego przez Izaaka Cylkowa, greckiego tekstu Septuaginty oraz Biblii Gdańskiej; zaś Nowy Testament tłumaczony ze zbioru greckich manuskryptów, znanych jako "Textus Receptus". Publikacja tekstu zgodnie z prawami zawartymi na stronie przekładu: "Prawa autorskie nie zastrzeżone. Powielanie, kopiowanie i propagowanie tekstu NBG jak najbardziej wskazane (bez żadnych dodatków w tekście, czy uzupełnień Pisma). "