Kliknij na numerze wersetu, aby zobaczyć porównanie tłumaczeń | Pokaż oryg. numery wersetówUkryj numery wersetówKażdy werset od nowej linii |
[1] »Mój synu! Jeżeli poręczyłeś za swojego bliźniego, jeśli dla innego podałeś twoją rękę,
[2] »jeśli się uwikłałeś słowami twoich ust, zaplątałeś mowami twych ust –
[3] »uczyń to jedno, Mój synu, abyś się ocalił, bo popadłeś w moc swojego bliźniego: Idź, rzuć się przed nim i usilnie nalegaj na swojego bliźniego.
[4] »Nie użyczaj twym oczom snu, ani drzemki twoim powiekom.
[5] »Ocal się, niby sarna z rąk myśliwego i jak ptak z mocy ptasznika.
[6] »Leniwcze, idź do mrówki, przypatruj się jej drogom, abyś nabrał mądrości.
[7] »Aczkolwiek nie ma przywódcy, ani dozorcy, ani władzy,
[8] »jednak w lecie przygotowuje swój pokarm, a podczas żniwa gromadzi swoją żywność.
[9] »Leniwcze! Jak długo będziesz się wylegiwał? Kiedy się podniesiesz ze twego snu?
[10] »Jeszcze trochę się przespać, trochę podrzemać, złożyć ręce do wypoczynku.
[11] »Ale twoje ubóstwo nadchodzi jak włóczęga oraz twój niedostatek jak gdyby zbrojny w tarczę.
[12] »Nikczemnym jest człowiekiem, niecnym człowiekiem ten, co chodzi w matactwie ust;
[13] »który mruga swoimi oczyma, szura nogami i swymi palcami daje znaki;
[14] »w którego sercu jest przewrotność i ustawicznie knuje zło oraz rozsiewa swary.
[15] »Dlatego niespodzianie przypadnie na niego klęska; nagle zostanie skruszony i nie będzie lekarstwa.
[16] »Tych sześciu rzeczy nienawidzi WIEKUISTY, i jest siedem będących ohydą dla Jego Osoby:
[17] »Wyniosłych oczu, kłamliwego języka; rąk, które wylewają niewinną krew;
[18] »serca, co knuje zgubne zamysły; rączych nóg, by zdążać do złego;
[19] »tego, który wygłasza kłamstwa, jako fałszywy świadek oraz tego, kto rozsiewa swary pomiędzy braćmi.
[20] »Mój synu! Zachowaj przykazanie twojego ojca i nie zaniechaj wskazówki twojej matki.
[21] »Na stałe przywiąż je do twojego serca i obwiąż wokoło twojej szyi.
[22] »Gdy będziesz chodził – niechaj ci przewodniczy, gdy się położysz – niechaj nad tobą czuwa, a kiedy się obudzisz – niechaj do ciebie przemówi.
[23] »Bo przykazanie jest pochodnią, Prawo – światłem, a pouczające przestrogi drogą do życia.
[24] »By cię uchować od niecnej kobiety, od gładkiego języka cudzej.
[25] »Nie pożądaj jej piękności w swoim sercu i niech cię nie ujmie swoimi rzęsami.
[26] »Gdyż przez nierządną kobietę schodzi się aż do bochenka chleba; a wiarołomna kobieta usidla i cenne życie.
[27] »Czy jeśli ktoś nabierze ognia do swojego zanadrza, jego szaty się nie popalą?
[28] »Albo gdy ktoś będzie stąpał po rozpalonych węglach nie oparzą się jego nogi?
[29] »Tak bywa z każdym, kto się zbliża do żony bliźniego; nie wychodzi bezkarnie, ktokolwiek się jej dotyka.
[30] »Pogardza się złodziejem, jeśli kradnie, nawet by się nasycić, gdy jest głodny.
[31] »A kiedy zostaje złapany – płaci siedmiokrotnie; może oddać całą majętność swego domu.
[32] »Ale kto cudzołoży z kobietą jest głupcem; czyni to tylko ten, który chce się sam zgubić.
[33] »Pozyska razy i wstyd, i nie będzie zatartą jego hańba.
[34] »Bowiem zazdrość to męska zaciekłość, co nie oszczędza w dzień pomsty.
[35] »Nie uwzględni żadnego okupu oraz się nie ukoi, choćbyś składał i liczne dary.