Teksty » Nowa Biblia Gdańska » Księga Przysłów » Rozdział 19
«  Księga Przysłów 18 Księga Przysłów 19 Księga Przysłów 20  »
Kliknij na numerze wersetu, aby zobaczyć porównanie tłumaczeń
 
Pokaż oryg. numery wersetówUkryj numery wersetówKażdy werset od nowej linii
[1] »Lepszy biedny, co postępuje w swej prostocie niż taki, co ma przewrotne usta i jest głupcem. [2] »Bezrozumnej duszy jest niedobrze; a kto jest rączych nóg – chybi celu. [3] »Głupota człowieka skrzywia jego drogę, a jego serce narzeka na WIEKUISTEGO. [4] »Bogactwo przysparza coraz więcej przyjaciół; a od ubogiego odłącza się i jego towarzysz. [5] »Fałszywy świadek nie ujdzie bezkarnie; nie ocali się ten, co wygłasza kłamstwa. [6] »Wielu głaszcze oblicze hojnego i każdy jest przyjacielem szczodrobliwego męża. [7] »Wszyscy, nawet bracia ubogiego go nienawidzą; o ileż bardziej usuwają się od niego jego towarzysze. A on goni za ich przyrzeczeniami, ale ich nie ma. [8] »Swoje życie miłuje ten, co nabiera rozumu; a kto zachowuje rozwagę, ten znajdzie szczęście. [9] »Fałszywy świadek nie ujdzie bezkarnie; a kto wygłasza kłamstwa – zginie. [10] »Głupcowi nie przystoi rozkoszne życie; a tym mniej niewolnikom rządzić panami. [11] »Rozum człowieka hamuje jego porywczość i jest dla niego chwałą, kiedy przebaczy uchybienie. [12] »Gniew króla jest jak ryk lwa, a jego łaska jak rosa na roślinności. [13] »Nieszczęściem dla ojca jest głupi syn, a swarliwość kobiety jak stale cieknąca rynna. [14] »Dom i mienie jest spuścizną po ojcach; a darem WIEKUISTEGO jest rozumna żona. [15] »Lenistwo pogrąża w głęboki sen, więc dusza gnuśnego musi łaknąć. [16] »Kto zachowuje przykazanie – zachowuje swe życie; a kto nie zwraca uwagi na swoje drogi – zginie. [17] »Kto się lituje nad biednym – pożycza WIEKUISTEMU; On mu wynagrodzi jego zasługę. [18] »Karć syna dopóki jeszcze nadzieja, i nie zwracaj uwagi na jego krzyki. [19] »Kto się unosi gniewem – musi odpuścić karę; bo zamiast ocalić, uczynisz go jeszcze gorszym. [20] »Słuchaj rady i przyjmuj napomnienie, abyś w swojej przyszłości nabrał mądrości. [21] »Liczne są zamysły w sercu człowieka – ale postanowienie WIEKUISTEGO, tylko ono się utrzyma. [22] »Rozkoszą człowieka jest miłość, którą świadczy; lepszy ubogi człowiek niż kłamliwy. [23] »Bojaźń przed WIEKUISTYM prowadzi do życia; kto ją posiada – spocznie syty i nie będzie nawiedzony przez nieszczęście. [24] »Gdy leniwy włoży rękę do misy – nawet wtedy nie poprowadzi jej do ust. [25] »Kiedy uderzysz szydercę – prostak nabierze rozumu; a gdy przyganisz rozsądnemu – on pojmie, co należy wiedzieć. [26] »Kto ograbia ojca oraz wypędza matkę – jest synem, który hańbi oraz przynosi wstyd. [27] »Mój synu, nie słuchaj takich nauk, które chcą odwieść od rozumnych przestróg. [28] »Nikczemny świadek urąga sprawiedliwości, a usta niegodziwych chciwie pochłaniają złość. [29] »Kary są przygotowane dla szyderców, a razy na grzbiet kpiarzy. 
«  Księga Przysłów 18 Księga Przysłów 19 Księga Przysłów 20  »


 Źródło tekstu: Śląskie Towarzystwo BiblijneOpis prezentowanego tekstu: Przekład opracowany przez Śląskie Towarzystwo Biblijne. Stary Testament opracowany na bazie hebrajsko - polskiego przekładu Tanach - dokonanego przez Izaaka Cylkowa, greckiego tekstu Septuaginty oraz Biblii Gdańskiej; zaś Nowy Testament tłumaczony ze zbioru greckich manuskryptów, znanych jako "Textus Receptus". Publikacja tekstu zgodnie z prawami zawartymi na stronie przekładu: "Prawa autorskie nie zastrzeżone. Powielanie, kopiowanie i propagowanie tekstu NBG jak najbardziej wskazane (bez żadnych dodatków w tekście, czy uzupełnień Pisma). "