Teksty » Nowa Biblia Gdańska » Księga Przysłów » Rozdział 17
«  Księga Przysłów 16 Księga Przysłów 17 Księga Przysłów 18  »
Kliknij na numerze wersetu, aby zobaczyć porównanie tłumaczeń
 
Pokaż oryg. numery wersetówUkryj numery wersetówKażdy werset od nowej linii
[1] »Lepszy suchy kęs, a przy nim spokój; niż dom pełen mięsa i kłótnie. [2] »Rozumny sługa zapanuje nad gnuśnym synem i weźmie udział w dziedzictwie pośród braci. [3] »Tygiel dla srebra, piec dla złota; lecz serca próbuje WIEKUISTY. [4] »Niecny zważa na nieprawe usta; kłamca przysłuchuje się złowieszczej mowie. [5] »Kto urąga ubogiemu – bluźni jego Stwórcy; kto cieszy się z nieszczęścia – nie ujdzie bezkarnie. [6] »Koroną starców są wnuki, a ozdobą dzieci ich rodzice. [7] »Nikczemnemu nie przystoi szczytna mowa; o ileż mniej mowa kłamliwa zacnemu. [8] »Wdzięcznym kamieniem jest łapówka w oczach tego, kto ją odbiera; gdzie się z nią zwrócisz – znajdziesz powodzenie. [9] »Kto osłabia uchybienie – szuka miłości; a kto wznawia sprawę – rozłącza przyjaciół. [10] »Nagana głębiej wnika u rozumnego, niż sto plag u kpiarza. [11] »Wichrzyciel tylko szuka nieszczęścia; lecz będzie posłany przeciw niemu okrutny wysłannik. [12] »Lepiej człowiekowi spotkać niedźwiedzicę, która jest pozbawiona szczeniąt – niż głupca w jego głupocie. [13] »Kto dobro odpłaca złem – z tego domu zło nie odejdzie. [14] »Kiedy wszczyna się kłótnia, to jakby ktoś rozpętał fale; więc zaniechaj jej zanim wybuchnie zwada. [15] »Uniewinniający złoczyńcę, albo potępiający sprawiedliwego – obydwaj są ohydą dla WIEKUISTEGO. [16] »Co po pieniądzach w ręku głupca? Czy są do kupna mądrości? Nie wystarcza mu do tego rozumu. [17] »Prawdziwy przyjaciel miłuje w każdy czas i jak brat stawia się on w nieszczęściu. [18] »Ten, kto poręcza – jest bezmyślnym człowiekiem, bo daje rękojmię za drugiego. [19] »Kto miłuje kłótnię – miłuje występek; a kto podwyższa swe drzwi – szuka ruiny. [20] »Przewrotne serce nie znajdzie szczęścia; a kto zmienia swój język – popadnie w niedolę. [21] »Kto spłodził głupca – spłodził go na swoje utrapienie; ojciec nikczemnika nie będzie się cieszył. [22] »Rozradowane serce przyspiesza uzdrowienie; a duch zgnębiony wysusza kości. [23] »Niegodziwy bierze z zanadrza łapówkę, by skrzywić ścieżki prawa. [24] »Rozumny ma mądrość przed sobą; a oczy głupca przebywają na krańcu ziemi. [25] »Strapieniem dla ojca jest głupi syn i gorzką troską dla swojej rodzicielki. [26] »Karać grzywną sprawiedliwego to jest niedobra sprawa; a bić szlachetnych – to urąga wszelkiej słuszności. [27] »Kto w swoich słowach jest powściągliwy – zna rozum; a kto zachowuje zimną krew – jest roztropnym człowiekiem. [28] »I głupi kiedy milczy, gdy wobec rozumnego zamyka swoje usta, może uchodzić za mędrca. 
«  Księga Przysłów 16 Księga Przysłów 17 Księga Przysłów 18  »


 Źródło tekstu: Śląskie Towarzystwo BiblijneOpis prezentowanego tekstu: Przekład opracowany przez Śląskie Towarzystwo Biblijne. Stary Testament opracowany na bazie hebrajsko - polskiego przekładu Tanach - dokonanego przez Izaaka Cylkowa, greckiego tekstu Septuaginty oraz Biblii Gdańskiej; zaś Nowy Testament tłumaczony ze zbioru greckich manuskryptów, znanych jako "Textus Receptus". Publikacja tekstu zgodnie z prawami zawartymi na stronie przekładu: "Prawa autorskie nie zastrzeżone. Powielanie, kopiowanie i propagowanie tekstu NBG jak najbardziej wskazane (bez żadnych dodatków w tekście, czy uzupełnień Pisma). "