Kliknij na numerze wersetu, aby zobaczyć porównanie tłumaczeń | Pokaż oryg. numery wersetówUkryj numery wersetówKażdy werset od nowej linii |
[1] »Dziękujcie WIEKUISTEMU, bo jest dobry, bowiem na wieki Jego łaska.
[2] »Niech to powiedzą wyswobodzeni przez BOGA, których wyzwolił z ręki ciemięzcy,
[3] »i zgromadził ich z ziem, od Wschodu i Zachodu, od Północy oraz od morza.
[4] »Błąkali się po pustyni, po stepie bezdrożnym, a miasta do osiedlenia nie znaleźli.
[5] »Byli głodni, spragnieni, aż dusza w nich omdlewała.
[6] »Więc w swej niedoli wołali do BOGA, zatem wybawił ich z utrapień.
[7] »I poprowadził ich prostą drogą, aby doszli do miasta osiedlenia.
[8] »Niech sławią przed WIEKUISTYM Jego łaskę i Jego cuda względem synów Adama.
[9] »Bo nasycił spragnioną duszę oraz duszę zgłodniałą napełnił dobrem.
[10] »Tych, co przebywali w mroku, w cieniu śmierci, więzionych w nędzy i w żelazie.
[11] »Gdyż byli przekorni słowom Boga i urągali radom Najwyższego.
[12] »Dlatego ich serce zgnębił biedą; upadli, a nie było wybawcy.
[13] »Lecz wołali do WIEKUISTEGO w swej niedoli, a wybawił ich z ich utrapień.
[14] »Wyprowadził ich z mroku, z cienia śmierci, a więzy ich porozrywał.
[15] »Niech sławią przed WIEKUISTYM Jego łaskę i Jego cuda względem synów Adama.
[16] »Bo skruszył spiżowe bramy, a żelazne zawory połamał.
[17] »Niebaczni cierpieli za swoją grzeszną drogę oraz za swe występki.
[18] »Ich dusza gardziła wszelką strawą i doszli do bram śmierci.
[19] »Lecz wołali do WIEKUISTEGO w swej niedoli, zatem wybawił ich z utrapień.
[20] »Zesłał też Swoje Słowo i ich wyleczył, ocalił ich od zguby.
[21] »Niech sławią przed BOGIEM Jego łaskę i Jego cuda względem synów Adama.
[22] »Niech składają dziękczynne ofiary i w radości opowiadają Jego dzieła.
[23] »Ci, co są na okrętach oraz schodzą do morza, ci co pracują na szerokich wodach,
[24] »oni widzieli sprawy BOGA i Jego cuda w głębinie.
[25] »Więc powiedział i wzniecił gwałtowny wicher, który podniósł jego bałwany;
[26] »piętrzą się ku niebu, zstępują w głębiny; tak w niebezpieczeństwie mięknie ich dusza.
[27] »Zataczają się, chwieją się jak pijany, a cała ich umiejętność zostaje zniweczona.
[28] »Lecz wołali do BOGA w swej niedoli, a wyprowadził ich z utrapień.
[29] »Zamienił burzę na ciszę i uśmierzyły się fale.
[30] »Więc ucieszyli się, że zamilkły, i doprowadził ich do celu ich pragnień.
[31] »Niech sławią przed BOGIEM Jego łaskę i Jego cuda względem synów Adama.
[32] »Niechaj Go wywyższają w zborze ludu i niech Go chwalą na radzie starszych.
[33] »Obrócił rzeki w pustynie, a źródła wód w suszę.
[34] »Płodną ziemię zamienił w solną glebę, z powodu niegodziwości jej mieszkańców.
[35] »On zamienia pustynie w jeziora, a suchą ziemię w źródła wód.
[36] »Osadza tam zgłodniałych, by założyli miasto zamieszkania.
[37] »Zatem obsiali pola i nasadzili winnice, więc przyniosły im owoc plon coroczny.
[38] »Także im błogosławił, więc bardzo się rozmnożyli, a ich dobytku nie umniejszał.
[39] »Ale zmaleli i byli pognębieni od udręczenia, nędzy i troski.
[40] »Wylał hańbę na dostojników, zbłąkał ich pośród bezdrożnego stepu.
[41] »A żebrzącego wyniósł z nędzy i rozmnożył jak trzodę rodziny.
[42] »Widzą to prawi i się cieszą, a wszelkie bezprawie zamyka swoje usta.
[43] »Kto mądry zachowa to wszystko oraz rozważy łaski WIEKUISTEGO.