Kliknij na numerze wersetu, aby zobaczyć porównanie tłumaczeń | Pokaż oryg. numery wersetówUkryj numery wersetówKażdy werset od nowej linii |
[1] »Uwielbiaj WIEKUISTEGO moja duszo! WIEKUISTY, mój Boże, Ty jesteś bardzo wielki, przyodziałeś się majestatem i wspaniałością.
[2] »Odziewasz się światłem jak szatą, rozpościerasz niebiosa jak zasłonę.
[3] »Twoje górne sklepienia pokrywasz wodami, Twym wozem czynisz obłoki i unosisz się na skrzydłach wiatru.
[4] »Wichry czynisz Twoimi posłańcami, a Twoimi sługami gorejące płomienie.
[5] »Utwierdziłeś ziemię na jej podstawach nie zachwieje się na wieki wieków.
[6] »Otchłań zakryła się jak szatą, wody stanęły nad górami.
[7] »Na Twoją groźbę uciekły i na Twój piorunujący głos pomknęły.
[8] »Wzniosły się ponad góry, a doliny zstąpiły do miejsca, które im ustanowiłeś.
[9] »Ty wytyczyłeś granicę, by jej nie przekroczyły; by nie wróciły, aby pokryć ziemię.
[10] »Ty rozprowadzasz źródła po dolinach, więc się toczą między górami.
[11] »Dają napój wszystkim dzikim zwierzętom, z nich leśne osły gaszą swe pragnienie.
[12] »Ponad nimi mieszka ptactwo nieba i z gałęzi wydaje głos.
[13] »Z Twoich sklepień zraszasz góry a ziemia nasyca się owocem Twoich dzieł.
[14] »Wyprowadzasz trawę dla bydła i rośliny na użytek człowieka, aby z ziemi wydobył chleb.
[15] »I by wino rozweselało serca ludzi, ich oblicze jaśniało od oliwy, a chleb posilał wnętrze człowieka.
[16] »Napojone są drzewa WIEKUISTEGO, cedry Libanu, które zasadził.
[17] »Na nich gnieżdżą się ptaki; bocian, którego domem są cyprysy.
[18] »Wysokie góry dla kozic, skały schronienia dla królików.
[19] »Ustanowił księżyc na pewne czasy, a słońcu wyznaczył jego zachód.
[20] »Ty sprawiasz ciemność i nastaje noc, w niej poruszają się wszelkie dzikie zwierzęta lasu.
[21] »Lwięta ryczą o żer, od Boga żądając swojego pożywienia.
[22] »Kiedy zajaśnieje słońce ustępują i zalegają w swoich kniejach.
[23] »A człowiek wychodzi do swej pracy, do swojej roboty do wieczora.
[24] »Jak liczne są Twoje dzieła, WIEKUISTY, wszystkie urządziłeś w mądrości, ziemia jest pełną Twych własności.
[25] »To wielkie morze, rozległe na wszystkie strony; gdzie są płazy bez liczby, zwierzęta duże i małe.
[26] »Tam krążą okręty oraz potwór, którego Ty stworzyłeś, aby się w nim rozkoszował.
[27] »Wszystko to spogląda ku Tobie, byś im na czas udzielił strawy.
[28] »Gdy im dajesz zbierają; otwierasz Twoją dłoń a nasycają się dostatkiem.
[29] »Ukrywasz Twoje oblicze a ogarnia je trwoga; odbierasz im ducha umierają oraz wracają do swego prochu.
[30] »Wioniesz Twym tchnieniem i się odradzają, odnawiasz oblicze ziemi.
[31] »Niech WIEKUISTEMU będzie chwała na wieki, niech BÓG raduje się Swoimi stworzeniami.
[32] »Kiedy spojrzy na ziemię ona zadrży; dotknie się gór a zadymią.
[33] »Póki życia będą śpiewał WIEKUISTEMU oraz wysławiał Boga dopóki istnieję.
[34] »Oby Mu miłą była moja mowa, a ja będę się cieszył przy WIEKUISTYM.
[35] »Oby grzesznicy zniknęli z ziemi i niegodziwych już nie było. Wielbij moja duszo WIEKUISTEGO. Halleluja!