Kliknij na numerze wersetu, aby zobaczyć porównanie tłumaczeń | Pokaż oryg. numery wersetówUkryj numery wersetówKażdy werset od nowej linii |
[1] »W tym czasie - rzecze Bóg: wyciągną z ich grobów: kości królów Judy, i kości ich książąt, i kości ich kapłanów, i kości ich proroków, i kości mieszkańców Jeruzalem.
[2] »I stanie się jawnem przed słońcem i księżycem, i przed całym zastępem niebios, co oni kochali i komu służyli, za kim chodzili, kogo szukali i komu się kłaniali; nie będą one zebrane i pogrzebane, staną się nawozem na powierzchni ziemi.
[3] »Śmierć będzie wybierana ponad życie przez wszystkich pozostałych, co ocaleją z tego plemienia złego na wszystkich miejscach ocalonych, na które ich wygnam, - rzecze Bóg zastępów.
[4] »Powiedz im: Tak rzecze Bóg: Czy nie powstaje ten, kto upada? Czy nie powraca ten, kto zbłądzi?
[5] »Dlaczegoż ten lud jerozolimski błądzi w błądzeniu bez końca? Chwytają się silnie kłamstwa - odmawiają powrotu!
[6] »Zwróciłem uwagę i słuchałem: nie mówią, jak należy, nikt nie ubolewa nad swoją złością, mówiąc: "Cóż takiego uczyniłem?" Wszyscy wracają do swoich ścieżek, jak koń cwałujący na wojnie.
[7] »Nawet bocian w przestworzach swój czas poznaje; i synogarlica i jaskółka i żóraw baczą na czas powrotu; lecz naród mój nie zna prawa Bożego.
[8] »Jakoż powiecie: Jesteśmy mądrymi, i prawo Boże z nami? Czyż oto pióro popełnia kłamstwo, gdy pisarze są kłamliwi?
[9] »Zawstydzili się mędrcy, zatrwożyli i zaplątali; oto pogardzili słowem Bożem, i nacóż przyda im się mądrość?
[10] »Dlatego dam żony ich innym, pola ich innym posiadaczom, albowiem od małego do wielkiego - wszyscy dopuszczają się krzywdy; od proroka do kapłana - wszyscy popełniają kłamstwo.
[11] »Traktują sobie lekko ruinę córki ludu mego, mówiąc: "Pokój, Pokój!" a niemasz pokoju.
[12] »Będą zawstydzeni, ponieważ uczynili obrzydliwość. Ale wstydząc, nie zawstydzą się, bo nie uznają wstydu. Dlatego upadną z tymi, co upadają: zabłąkają się w dniu, którego ich nawiedzę, - rzecze Bóg.
[13] »Chcę ich zebrać - wyrocznia Boża. Niema winogron w winnicy, ani fig w ogrodzie figowym, i liść opadł. I sprawiłem; że ich najadą.
[14] »Pocóż my siedzimy? Zgromadźcie się i pójdźmy do miast ufortyfikowanych i tam poginiemy! Ponieważ Bóg, Pan nasz, zgubi nas, i sprawia, że pijemy wodę zatrutą, ponieważ zgrzeszyliśmy przeciwko Bogu!...
[15] »Oczekujemy pokoju, a niema nic dobrego - czasu uleczenia, a oto zgroza!
[16] »Od Dan słychać chrap koni; od głośnego okrzyku jego rycerzy drży cała ziemia; przybywają i pożerają ziemię i obfitość jej - miasto i mieszkańców jego.
[17] »Albowiem oto wysyłam na was węże, żmije, przeciwko którym niemasz zażegnania, i pożrą was - rzecze Bóg.
[18] »Moja pociecha w bólu; serce moje ustaje we mnie.
[19] »Oto krzyk zgrozy córki ludu mego z ziemi dalekiej: "Czyż Bóg nie jest na Sjonie? Czyż jego król nie jest na nim?" Dlaczegoż obraziliście mnie przez wasze bałwany - przez nicość obcą?
[20] »"Przeszły żniwa, zbiór się skończył, a my nie jesteśmy wybawieni!"
[21] »Jestem złamany klęską ludu mego; jestem w żałobie, uświadamiając sobie to spustoszenie.
[22] »Czy niema już balsamu w Galaad, czy niemasz tam lekarza? Dlaczego nie ułożono bandaża córce ludu mego?