Teksty » Kruszyński - Przekłady Starego Testamentu » 2 Księga Mojżeszowa » Rozdział 16
«  2 Księga Mojżeszowa 15 2 Księga Mojżeszowa 16 2 Księga Mojżeszowa 17  »
Kliknij na numerze wersetu, aby zobaczyć porównanie tłumaczeń
 
Pokaż oryg. numery wersetówUkryj numery wersetówKażdy werset od nowej linii
[1] »Wyruszyli z Elim i całe zgromadzenie synów Izraela przybyło na pustynię Sin, która jest pomiędzy Elim a Synajem, piętnastego dnia, miesiąca drugiego od wyjścia ich z Egiptu. [2] »Całe zgromadzenie synów Izraelowych szemrało na pustyni przeciwko Mojżeszowi i Aaronowi. [3] »Synowie Izraela mówili do nich: "Czyż nie danem nam było z ręki Bożej umrzeć w ziemi egipskiej, gdyśmy siedzieli nad kotłem mięsa, gdyśmy jedli chleb do sytości? Tyś nas jednak wyprowadził na tę pustynię, aby całe to zgromadzenie z głodu wymarło". [4] »Rzekł Bóg do Mojżesza: "Oto sprawię, że jako deszcz spadnie wam chleb z nieba. Wyjdzie naród i nazbiera pożywienia z dnia na dzień, abym mógł go doświadczyć, czy będzie postępował według prawa mojego, czy też nie. [5] »A dnia szóstego niech przygotują z tego, co przyniosą i niech będzie podwójnie tyle, co zbierają codziennie". [6] »Mojżesz i Aaron rzekli do wszystkich synów Izraela: "Wieczorem przekonacie się, że Bóg wyprowadził was z ziemi egipskiej; [7] »a rano ujrzycie chwałę Bożą, bo usłyszał on szemrania wasze przeciwko Bogu; a my czemże jesteśmy, że przeciwko nam szemrzecie?". [8] »Rzekł Mojżesz: "Otóż tego wieczoru da wam Bóg mięso na pokarm, a rano chleb do sytości; słyszał bowiem Bóg wasze szemrania, jakiemiście sarkali przeciwko niemu. My czemże jesteśmy? Nie przeciwko nam są wasze szemrania, lecz przeciwko Bogu". [9] »Rzekł Mojżesz do do Aarona: "Przemów do całego zgromadzenia synów Izraelowych: Zbliżcie się przed Bogiem, ponieważ usłyszał szemrania wasze". [10] »Gdy Aaron przemawiał do całego zgromadzenia synów Izraelowych, odwrócili się ku pustyni, a oto chwała Boża ukazała się w obłoku. [11] »I przemówił Bóg do Mojżesza w tych słowach: [12] »"Słyszałem szemrania synów Izraelowych. Powiedz im w ten sposób: Pod wieczór będziecie jedli mięso, a rano nasycicie się chlebem i przekonacie się, żem ja Jahwe, Bogiem waszym". [13] »Wieczorem podniosły się przepiórki i okryły obóz, a rano była warstwa rosy naokoło obozu. [14] »Gdy legła warstwa rosy, a oto na powierzchni pustyni coś cienkiego, chropowatego, delikatnego jakby szron na ziemi. [15] »Gdy Izraelici ujrzeli, mówili jeden do drugiego: "Co to jest?" ponieważ nie wiedzieli co to było. Mojżesz rzekł do nich: "Jest to chleb, który wam Bóg dał na pokarm. [16] »Oto zarządzenie, jakie Bóg wydał: Niechaj każdy z was zbiera co potrzeba na wyżywienie jednego, gomer na głowę wedle liczby dusz; każdy weźnie dla tych, co są w swoim namiocie". [17] »I czynili tak Izraelici, zbierając jedni więcej, drudzy mniej. [18] »Mierzyli gomerem i tym, co zebrali więcej, nie dodawano, a tym, co mniej, nie brakowało; każdy zbierał stosownie do spożycia. [19] »Rzekł Mojżesz do nich: "Niechaj nikt nie pozostawia z tego na ranek jutrzejszy". [20] »Nie usłuchali Mojżesza i pozostawiali ludzie na ranek następny, lecz powstały robaki i zniszczyły. I Mojżesz gniewał się na nich. [21] »I zbierali mannę każdego rana, każdy stosownie do spożycia przez siebie, a potem gorąco słońca rozpuszczało mannę. [22] »Dnia szóstego zbierali chleb w podwójnej ilości, dwa gomery na jednego. Wszyscy zwierzchnicy zgromadzenia przybyli i zapytywali Mojżesza. [23] »Ten mówił im: "Tak rozporządził Bóg: Jutro jest dzień odpoczynku, szabat Bogu poświęcony: to, co macie wypiekajcie, co macie ugotować, gotujcie, wszystko, co pozostanie, przechowajcie sobie do rana". [24] »I pozostawili to do rana następnego, stosownie jak zarządził Mojżesz i nie zepsuło się, ani robactwo się na nie nie rzuciło. [25] »Rzekł Mojżesz: "Jedzcie to dzisiaj, ponieważ jest szabat, dzień Boży, dzisiaj nie znajdziecie tego na polu. [26] »Przez sześć dni będziecie to zbierali, a w dniu siódmym, w szabat wcale nie będzie". [27] »Dnia siódmego niektórzy z ludu wyszli, aby zbierać, lecz nie znaleźli, [28] »Tedy rzekł Bóg do Mojżesza: "Dokądże będziecie odmawiać spełniania przykazań moich i praw moich? [29] »Patrzcież, że Bóg dał wam szabat, dlatego dał wam dnia szóstego chleb na dwa dni. Dnia siódmego niech każdy pozostanie na swem miejscu i niechaj nikt nie opuszcza miejsca swego". [30] »I odpoczywał lud dnia siódmego. [31] »Dom Izraelowy nazwał to manną; była ona jako nasienie korjandru, biała i o smaku ciastek z miodem. [32] »Rzekł Mojżesz: "To jest zarządzenie, jakie wydał Bóg: Napełnijcie tem jeden gomer, aby przechować dla następnych pokoleń, iżby widzieli chleb, jakim Bóg was karmił na pustyni, gdy was wyprowadził z ziemi egipskiej". [33] »I rzekł Mojżesz do Aarona: "Weź jeden koszyczek i wsyp tam pełny gomer manny i postaw ją przed Bogiem, aby przechować dla waszych pokoleń". [34] »Jak Bóg rozkazał Mojżeszowi, Aaron złożył przed Świadectwem na przechowanie. [35] »Synowie Izraela spożywali mannę przez lat czterdzieści, aż do przybycia ich do ziemi zamieszkania; spożywali mannę aż do przyjścia do granic ziemi Kanaan. [36] »Gomer jest dziesiątą częścią efy. 
«  2 Księga Mojżeszowa 15 2 Księga Mojżeszowa 16 2 Księga Mojżeszowa 17  »


 Źródło tekstu: Tekst opracował an.eswordOpis prezentowanego tekstu: Przekłady księdza Józefa Kruszyńskiego, profesora KUL, wydane w latach 1935-1939 w Lublinie. Prezentowane teksty zawierają przekłady od księgi Rodzaju do księgi Psalmów oraz księgę Jeremiasza, Lamentacje Jeremiasza i Nahuma (wyd. z 1926). Tekst udostępniony za zgodą autora opracowania. Tekst księgi Nahuma opracowany przez BibliePolskie.pl.