Kliknij na numerze wersetu, aby zobaczyć porównanie tłumaczeń | Pokaż oryg. numery wersetówUkryj numery wersetówKażdy werset od nowej linii |
[1] »Pieśń pouczająca Asafa. Posłuchaj ludu mój zakonu mego, nakłońcie swe uszy na słowa ust moich.
[2] »Otworzę w przypowieści usta moje, będę opowiadał wyrocznie z czasów dawnych:
[3] »cośmy słyszeli i poznali - i ojcowie nasi nam opowiadali.
[4] »Nie zataimy przed synami ich: następnym pokoleniom opowiadać będziemy chwały Pańskie i moc Jego, i cuda Jego, które uczynił.
[5] »Bo wzbudził świadectwo w Jakóbie, i prawo ustalił w Izraelu, które rozkazał ojcom naszym, aby synom swoim opowiadali.
[6] »Aby poznało pokolenie późniejsze; synowie, którzy się. narodzą, powstaną i opowiedzą synom swoim.
[7] »I położą w Bogu nadzieję swą, i nie zapomną o dziełach Bożych, a przykazań Jego strzec będą.
[8] »Aby nie byli, jako ojcowie ich, pokoleniem opornem i buntowniczem - narodem, który nie wykształcił serca swego, i niewierny był Bogu duch jego;
[9] »synami Efraima uzbrojonymi, strzelającymi z łuku, którzy w dniu wojny tył podali.
[10] »Nie strzegli przymierza Bożego, i według zakonu Jego wzbraniali się chodzić.
[11] »I zapomnieli o sprawach Jego i o cudach Jego, które im pokazał.
[12] »Wobec ojców ich uczynił cud w ziemi Egipskiej - na polu Coan.
[13] »Przerwał morze i pochłonął ich; wody jako stóg stanęły.
[14] »I prowadził ich w obłoku we dnie, a każdej nocy w świetle ognia.
[15] »Rozsadził skały na pustyni i napoił ich jako z przepaści obfitych.
[16] »I wywiódł strumienie ze skały, i sprawił, że płynęły wody jako rzeki.
[17] »A jeszcze nie ustawali grzeszyć przeciwko Niemu, pobudzając do gniewu Najwyższego na puszczy.
[18] »I kusili Boga w sercach swych, żądając pokarmu według swych zachceń.
[19] »I powtarzali przeciwko Bogu, mówiąc: "Czy może Bóg nagotować stół na puszczy"?
[20] »Oto uderzył skałę i popłynęły wody i rzeki wezbrały. Czyż może dać chleb, albo przygotować mięso ludowi swemu?
[21] »Dlatego usłyszał Pan i gniewem się uniósł; i ogień zapalił się przeciwko Jakóbowi, a także powstał gniew przeciwko Izraelowi.
[22] »Albowiem nie wierzyli w Boga, i nie mieli nadziei w zbawieniu Jego.
[23] »I rozkazał obłokom w górze i podwoje niebios otworzył,
[24] »i spuścił im mannę do jedzenia i zboże niebieskie dał im.
[25] »Chleb mocarzów jadł człowiek; zesłał im pokarmów do sytości.
[26] »Odwrócił wiatr wschodni na niebiosach, a przywiódł mocą swoją wiatr południowy.
[27] »I zesłał na nich mięso jako pył, i ptactwo skrzydlate jako piasek morski.
[28] »I spuścił wpośród namiotu ich - naokoło ich mieszkań.
[29] »A jedli i nasycili się poddostatkiem, i udzielił im, czego żądali.
[30] »Jeszcze nie wypełnili pożądań swych, jeszcze pokarm był w ich ustach,
[31] »a gniew Boży przypadł na nich, a pobił tłustych ich i wybranych Izraela poraził.
[32] »W tem wszystkiem jeszcze grzeszyli i nie wierzyli cudom Jego.
[33] »I dlatego marnie dokonali dni swoich i lat swoich w strachu.
[34] »Gdy ich bił, szukali Go, i z rana nawracali się do Boga.
[35] »I przypomnieli sobie, że Bóg skałą ich, i Bóg Najwyższy Wybawcą ich.
[36] »I pochlebiali Mu ustami swemi, a językiem swym kłamali Mu.
[37] »Serce ich nie było nakłonione ku Niemu i nie pokładali wiary w przymierzu Jego
[38] »A On miłosierny odpuszczał grzech, i nie zatracał ich, ale częstokroć odwracał gniew swój i nie pobudzał wszystkiego zagniewania swego.
[39] »Bo pamiętał, że ciałem są, wiatrem przechodzącym, który nie wraca.
[40] »Jakże drażnili Go na puszczy, i do bólu przywodzili na pustyni!
[41] »I nawracali się i kusili Boga - i Świętemu Izraela granice stawiali.
[42] »Nie pamiętali na rękę Jego - na dzień, którego wybawił ich od strapienia,
[43] »gdy czynił w Egipcie znaki swoje i cuda swoje na polu Coan.
[44] »I obrócił w krew rzeki ich, i strumienie ich, aby nie pili.
[45] »Zesłał na nich muchy jadowite, aby ich kąsały, i żaby, aby ich wygubiły.
[46] »I dał chrząszczom urodzaj ich, a pracę ich - szarańczy.
[47] »I zbił gradem ich szczepy winne, a figi ich leśne szronem.
[48] »I podał gradom bydło ich, a majętność ich węglu ognistemu.
[49] »Zesłał na nich gniew zawziętości swej - popędliwość i rozgniewanie, i utrapienie, przypuściwszy aniołów złych.
[50] »Wyprostował ścieżkę gniewowi swemu. nie uchronił od śmierci ich duszy, a na bydło ich dopuścił zarazę.
[51] »I pobił wszelkie pierworodne w Egipcie - pierwiastki mocy ich w namiotach Chamowych.
[52] »A wyprowadził jako owce lud swój, i prowadził ich jako stado przez puszczę.
[53] »I prowadził ich bezpiecznie i nie lękali się, a nieprzyjaciół ich okryło morze.
[54] »I przywiódł ich do granicy świętości swej - na tę górę, którą nabyła prawica Jego.
[55] »I wyrzucił z przed oblicza ich narody, i podzielił sznurem dziedzictwo, i uczynił, że zamieszkały w namiotach pokolenia izraelskie.
[56] »A kusili i draźnili Boga Najwyższego, i ustaw Jego nie strzegli.
[57] »Ale się odwrócili i stali się niewiernymi, jako ich ojcowie; wywrócili się jako łuk omylny.
[58] »I rozgniewali Go wyżynami swemi, a rycinami swemi zazdrość w Nim wywołali.
[59] »Usłyszał Bóg i rozgniewał się i obrzydził sobie bardzo Izraela.
[60] »I opuścił Przybytek Szilo, namiot, który wystawił wśród ludzi.
[61] »Oddał w niewolę moc swoją, i sławę swą w ręce nieprzyjaciela.
[62] »I dał pod miecz naród swój, a na dziedzictwo swe zagniewał się.
[63] »Młodzieńców ich ogień pożarł, a dziewice jego nie były uczczone.
[64] »Kapłani jego od miecza padli, a wdowy jego nie płakały.
[65] »Lecz ocucił się Pan, jako ze snu - jako mocarz wykrzykujący od wina.
[66] »Uderzył nieprzyjaciół jego na tyłach - dał ich na hańbę wieczną.
[67] »Choć wzgardził namiotem Józefowym i nie wybrał pokolenia Efraima,
[68] »ale wybrał pokolenie Judy i górę Sjon, którą umiłował.
[69] »I wystawił świątynię swoją jako miejsce wysokie, jako ziemię, którą ugruntował na wieki.
[70] »I wybrał Dawida sługę swego, i wziął go z obór owczych.
[71] »Gdy chodził za kotnemi, przyprowadził go, aby pasł Jakóba - lud jego i Izraela - dziedzictwo Jego.
[72] »I pasł ich w prostocie serca swego, a w roztropności rąk swoich prowadził ich.