Kliknij na numerze wersetu, aby zobaczyć porównanie tłumaczeń | Pokaż oryg. numery wersetówUkryj numery wersetówKażdy werset od nowej linii |
[1] »Gdy nadszedł miesiąc siódmy, synowie Izraelowi byli w miastach; i zebrał się naród jako mąż jeden, do Jeruzalem.
[2] »Powstał tedy Jeszua, syn Jocedeka i bracia jego kapłani, tudzież Zorobabel, syn Szealtiela i bracia jego i zbudowali ołtarz Bogu Izraelowemu, aby składać na nim całopalenia, jako jest napisane w prawie Mojżesza, męża Bożego.
[3] »Ustawili ołtarz na jego pierwotnych fundamentach; chociaż odczuwali obawę ze strony ludzi kraju, składali na nim całopalenia dla Boga, całopalenia na rano i wieczór.
[4] »Obchodzili święto namiotów, jako jest napisane i składali całopalenie każdego dnia według liczby określonej prawem na każdy dzień.
[5] »Potym składali całopalenie bezustanne, składali też na nowiu księżyca i na wszystkie uroczystości poświęcone Bogu i gdy ktokolwiek dobrowolnie składał ofiarę Bogu.
[6] »Od pierwszego dnia, miesiąca siódmego zaczęli składać całopalenia Bogu, lecz fundamenty pod świątynię Bożą nie były położone,
[7] »Dano pieniądze dla obrabiaczy kamieni i dla cieśli, zarówno jak żywność, napój i oliwę dla Sydończyków i Tyryjczyków, dla sprowadzenia drzewa cedrowego z Libanu morzem do Jafy według zezwolenia, jakie mieli od Cyrusa, króla Persji.
[8] »W drugim roku po ich przybyciu do domu Bożego w Jeruzalem, w miesiącu drugim, Zorobabel, syn Szealtijela, Jeszua, syn Jocedeka i reszta ich braci - kapłani i lewici, oraz wszyscy, którzy przybyli z niewoli do Jeruzalem, zaczęli pracę i postawili lewitów od dwudziestego roku i wzwyż, aby kierowali pracą domu Bożego.
[9] »Jeszua, synowie jego i bracia jego, Kadmijel i synowie jego, synowie Judy jako jeden mąż objęli kierownictwo nad wykonującymi pracę w domu Bożym; również synowie Henadada lewici z synami swoimi i z braćmi swoimi.
[10] »A gdy budujący zakładali fundamenty pod świątynię Bożą, stanęli ubrani kapłani z trąbami i lewici, synowie Asafa, z cymbałami, aby wychwalać Boga według zarządzenia Dawida, króla izraelskiego.
[11] »I zaczęli wychwalać i wysławiać Boga: "ponieważ dobry, ponieważ na wieki jest miłosierdzie jego nad Izraelem", a wszystek naród wydawał wielki okrzyk radości, wychwalając Boga z powodu założenia fundamentów domu Bożego.
[12] »A liczni z kapłanów, lewitów, przełożonych rodów - starsi, którzy widzieli dom pierwszy, płakali głośno, gdy w ich oczach zakładano dom niniejszy; i wielu wydawało okrzyk radości i wesela.
[13] »Lud nie mógł rozeznać głosu okrzyku radosnego od głosu płaczu narodu; naród bowiem wydawał wielki krzyk, tak że głos był słyszany daleko.