Kliknij na numerze wersetu, aby zobaczyć porównanie tłumaczeń | Pokaż oryg. numery wersetówUkryj numery wersetówKażdy werset od nowej linii |
[1] »Po upływie jakiegoś czasu Moabici, Ammonici i niektórzy z mieszkańców wśród Ammonitów wystąpili przeciwko Jozafatowi na wojnę.
[2] »Przybyli i oświadczyli Jozafatowi, mówiąc: "Naszedł cię tłum wielki z poza drugiej strony morza, od Syrii, i oto już są w Haccon-Tamar, czyli w Engedi".
[3] »Jozafat, bojąc się, zwrócił się do Boga i ogłosił post w całej Judei.
[4] »Tedy zebrali się Judejczycy, aby wzywać Boga, również ze wszystkich miast judzkich przybyli, aby wzywać Boga.
[5] »Jozafat stanął w zgromadzeniu Judy w Jerozolimie, w domu Bożym, przed nowym dziedzińcem
[6] »i mówił: "Jahwe, Boże ojców naszych, czyż nie Ty jesteś Bogiem na niebiosach, czyż nie Ty kierujesz wszystkimi królestwami narodów, w ręku Twoim jest moc i siła i niemasz, ktoby się mógł Tobie oprzeć?
[7] »Czyż nie ty, Boże nasz, wypędziłeś mieszkańców tego kraju przed narodem Twoim izraelskim i dałeś go nazawsze potomkom Abrahama, przyjaciela Twego?
[8] »Zamieszkali w nim i zbudowali w nim dla Ciebie świątynię dla imienia Twego, mówiąc:
[9] »"Gdy przyjdzie na nas nieszczęście, miecz pomsty, zaraza lub głód, staniemy przed tym domem, przed obliczem Twoim, ponieważ imię Twoje jest w tym domu i będziemy wołali do Ciebie z powodu naszego utrapienia, a wysłuchasz i zbawisz!
[10] »A oto teraz synowie Ammona i Moabu, tudzież góra Seiru, na którą nie pozwoliłeś Izraelowi wejść, gdy szli z ziemi egipskiej, odstąpili bowiem od nich i nie zniszczyli ich;
[11] »oto ci odwdzięczają się nam, przychodzą, aby nas wypędzić z dziedzictwa Twego, któreś nam dał w posiadanie!
[12] »Boże nasz, czyż nie wydasz na nich sądu? Wszak niema w nas siły wobec tego wielkiego tłumu idącego przeciwko nam, a my nie wiemy, co czynić, oczy jednak nasze ku Tobie zwrócone".
[13] »Wszyscy Judejczycy stali przed Bogiem wraz z dziećmi swymi, żonami swymi i synami swymi.
[14] »Był tam wpośród zgromadzenia Jahazijel, syn Zachariasza, syna Benaji, syna Jehijela, syna Matanii, lewita ze synów Asafa, na niego zstąpił Duch Boży.
[15] »I rzekł: "Uważajcie wszyscy Judejczycy, mieszkańcy Jeruzalem i ty, królu Jozafacie! Tak rzecze do was Bóg: Nie bójcie się i nie trwóżcie się przed tym wielkim mnóstwem, albowiem nie z wami ta wojna, ale z Bogiem.
[16] »Jutro zstąpcie przeciwko nim, oto oni będą się wspinali przez wzgórze Cyc i spotkacie ich przy końcu doliny, naprzeciwko pustyni Jeruel.
[17] »Wy nie będziecie walczyć w tej bitwie; stawcie się i stójcie, a ujrzycie wybawienie, jakie Jahwe wam zgotuje, o Judo i Jeruzalem! Nie bójcie się i nie trwóżcie się: jutro wyjdźcie naprzeciwko nich, a Bóg będzie z wami".
[18] »Jozafat skłonił twarz swoją do ziemi, a wszyscy Judejczycy i mieszkańcy Jeruzalem padli przed Bogiem, aby oddać pokłon Bogu.
[19] »Lewici z synów Kechata i z synów Korego, powstali, aby wielbić Jahwe, Boga Izraelowego głosem silnym i podniesionym.
[20] »Nazajutrz wstali wczesnym rankiem i wyruszyli ku puszczy Tekoa. Gdy szli, Jozafat stanął i przemówił: "Słuchajcie mnie Judo i mieszkańcy Jeruzalem! Wierzcie Jahwie, Bogu waszemu, a będziecie bezpieczni; wierzcie Jego prorokom, a będzie się wam powodziło".
[21] »A naradziwszy się z ludem, ustanowił śpiewaków dla wychwalania Boga, którzy odziani w szaty święte, postępując przed wojskiem, mówili: "Chwalcie, Boga, ponieważ na wieki miłosierdzie Jego!"
[22] »W czasie, gdy zaczęli śpiewać i wychwalać, zesłał Bóg zasadzkę na synów Ammona, Moabu i góry Seiru, którzy wyszli przeciwko Judzie, a sami na siebie napadli.
[23] »Ammonici i Moabici stanęli przeciwko mieszkańcom góry Seiru, aby ich wymordować i wygładzić; a gdy skończyli z nimi - z mieszkańcami Seiru, podniecili się jeden przeciwko drugiemu, aby się wytępić.
[24] »Gdy Juda przybył do wieży strażniczej na puszczy i zwrócili się ku tłumowi, a oto oni - trupy padłe na ziemi i nikt nie ocalał.
[25] »Jozafat wraz z ludem swoim przystąpili do obdzierania ich łupów i znaleźli wśród nich wielką zdobycz, i na trupach klejnoty kosztowne i zabrali sobie nie mogąc udźwignąć; przez trzy dni zabierali łupy, ponieważ tak wielkie były.
[26] »Dnia czwartego zebrali się w dolinie Beraka, ponieważ tam błogosławili Boga, przeto dali temu miejscu nazwę doliny Beraka aż do dnia dzisiejszego.
[27] »Wszyscy ludzie z Judy i z Jeruzalem, mając na czele Jozafata, zawrócili, aby powrócić do Jeruzalem w radości, byli bowiem uradowani w Bogu ze względu na swych wrogów.
[28] »Weszli do Jeruzalem przy głosie cytr, harf i trąb, kierując się ku domowi Bożemu.
[29] »I zstąpił strach Boży na wszystkie królestwa krajów, gdy usłyszały, że Jahwe walczył z wrogami Izraela.
[30] »Królestwo Jozefata korzystało ze spokoju, Bóg mu dał ze wszystkich stron wypocznienie.
[31] »Jozafat królował nad Judą. Miał trzydzieści pięć lat, gdy zaczął panować, a panował dwadzieścia pięć lat w Jeruzalem. Imię jego matki było Azuba, córka Szilhiego.
[32] »Postępował drogą ojca swego Asy i nie odstąpił od niej, aby wypełniać, co jest słusznym w oczach Bożych.
[33] »Wyżyny jednakże nie zostały usunięte i naród jeszcze nie przylgnął sercem swoim do Boga swoich ojców.
[34] »Pozostałe dzieje Jozafata, pierwsze jak i ostatnie, czyż one nie są zapisane w słowach Jehu, syna Hanani, które są wciągnięte do księgi królów izraelskich?
[35] »Po tym Jozafat, król judzki, zawarł przymierze z Ahazjaszem, królem izraelskim, który postępował niegodziwie.
[36] »Zawarł z nim przymierze, aby zbudować okręty udające się do Tarszisz i zbudowali okręty w Ecjongeber.
[37] »Elijezer, syn Dodachu z Mareszy, prorokował przeciwko Jozafatowi, mówiąc: "Ponieważ zawarłeś przymierze z Ahazjaszem, Jahwe zniszczy twoje dzieło". Okręty uległy rozbiciu i wstrzymano podróż do Tarszisz.