Kliknij na numerze wersetu, aby zobaczyć porównanie tłumaczeń | Pokaż oryg. numery wersetówUkryj numery wersetówKażdy werset od nowej linii |
[1] »Król rozesłał, aby się zebrali do niego starsi z Judei i z Jeruzalem.
[2] »Król udał się do świątyni a z nim wszyscy mężowie Judy i Jeruzalem, kapłani, prorocy i cały naród od najmniejszego do najstarszego i czytał w ich obecności wszystki e słowa księgi Przymierza, znalezionej w domu Bożym.
[3] »Król stanął na wzniesieniu i zawarł przymierze wobec Boga, zobowiązując się pójść za Bogiem i przestrzegać Jego przykazań, Jego zarządzeń i ustaw Jego z całego serca i z całej duszy, przywracając słowa tego prawa, które są w tej księdze zapisane. I przystąpił cały naród do przymierza.
[4] »Król nakazał Hilkjaszowi, arcykapłanowi i kapłanom drugiego rzędu, zarówno jak stojącym na straży podwoi, aby wyrzucili ze świątyni Bożej wszystkie przedmioty, wykonane dla Baala i dla Astarty i dla całego wojska niebieskiego; i spalił je poza Jerozolimą na polach Kidronu, a popiół z nich kazał zanieść do Betelu.
[5] »Wypędził ofiarników pogańskich, których ustanowili królowie judzcy do spalania kadzidła w miastach judejskich i naokoło Jeruzalem i tych, co palili kadzidła dla Baala, dla słońca, dla księżyca i dla planet, zarówno jak dla całego wojska niebieskiego.
[6] »Wyrzucił aszery z domu Bożego poza Jeruzalem, do potoku Kidron i spalił je w potoku Kidron, w proch zamieniając i rozsypał ten proch na groby dzieci narodu.
[7] »Zburzył domki wszetecznic sakralnych, które znajdowały się w obrębie świątyni Bożej, gdzie kobiety tkały namioty dla Astarty.
[8] »Sprowadził wszystkich kapłanów z miast Judei; zbeszcześcił wyżyny, na których palili kadzidło kapłani, od Geba aż do Beerszeba, rozwalił wyżyny przy bramach, tą, która była przy bramie Jozuego, naczelnika miasta i tą, która była po lewej stronie przy bramie miasta.
[9] »Kapłani wyżyn nie wstępowali do ołtarza Bożego w Jeruzalem, lecz spożywali chleb przaśny wpośród swoich braci.
[10] »Zbeszcześcił też Tofeth, który się znajduje na dolinie synów Hinnoma, aby nikt nie mógł przeprowadzić syna swego, ani córki swojej przez ogień dla Molekha.
[11] »Zniszczył konie, które królowie judzcy poświęcali słońcu przy wejściu do domu Bożego, przy izbie Natana-Melekha rzezańca, która była w przyległościach, a wozy słońca ogniem spalił.
[12] »Rozwalił też król ołtarze, jakie były na tarasie górnego pokoju Ahaza, które postawili królowie judzcy, zarówno jak ołtarze zbudowane przez Manassesa na obydwóch dziedzińcach świątyni, a stąd pobiegł i rzucił pył z nich do potoku Kidron.
[13] »Zbeszcześcił król wyżyny, które były naprzeciwko Jeruzalem po prawej stronie Góry Zatracenia, które zbudował Salomon, król izraelski, dla Astarty, obrzydliwości sydońskiej i dla Khemosza, obrzydliwości moabickiej i dla Milkoma, obrzydliwości synów Ammona;
[14] »połamał słupy i wyciął aszery, a miejsce ich wypełnił kośćmi ludzkimi.
[15] »Również ołtarz-wyżynę, jaki zbudował w Betelu Jeroboam, syn Nebata, którym doprowadził do grzechu Izraela, zburzył ten ołtarz i wyżynę, spalił ten ołtarz, obracając w perzynę, spalił też aszerę.
[16] »Jozjasz, zwróciwszy się, ujrzał groby, jakie się znajdowały tam na górze; posłał, aby zabrać kości z grobów i spaliwszy na ołtarzu, zbeszcześcił go, zgodnie ze słowem Bożym, wygłoszonym przez męża Bożego, który ogłosił te rzeczy.
[17] »I rzekł: "Co to jest za pomnik ten, który ja widzę?" I odpowiedzieli mu ludzie tego miasta: "To grób męża Bożego, który przybył z Judei i przepowiedział te rzeczy, jakich żeś dokonał nad tym ołtarzem w Betelu."
[18] »I rzekł: "Pozostawcie go, niechaj się nikt nie dotyka jego kości!" I zachowali kości jego, zarówno jak kości proroka, który przybył do Samarii.
[19] »Jozjasz usunął nadto wszystkie domy wyżyn w miastach Samarii, które postawili królowie izraelscy, aby Boga do gniewu pobudzać; postąpił z nimi tak samo, jak z tym, czego dokonał w Betelu,
[20] »Zarznął na tych ołtarzach wszystkich kapłanów wyżyn, jacy tam byli i spalił na nich kości ludzkie, po czym wrócił do Jeruzalem.
[21] »Król wydał do całego narodu rozkaz, oświadczając: "Obchodźcie paschę dla Jahwe, Boga waszego, jako jest napisane w księdze tego prawa".
[22] »Żadna pascha nie była tak obchodzona jak ta, od czasu sędziów, którzy sądzili Izraelem, zarówno jak po wszystkie czasy królów izraelskich i królów judzkich.
[23] »Był to bowiem osiemnasty rok króla Jozjasza, gdy obchodzono tę paschę ku czci Boga w Jeruzalem.
[24] »Jozue wytępił również radzenie się duchów, wróżbiarstwo, terafim, bałwany i wszystkie obrzydliwości, które Były widziane w ziemi judzkiej i w Jeruzalem, aby wypełnić słowa tego prawa, zapisane w owej księdze, jaką znalazł Hilkjasz, kapłan w domu Bożym.
[25] »Nie było podobnego Jozjaszowi przed nim króla, któryby się nawrócił do Boga z całego swego serca, z całej duszy swej i z całej mocy swej w całym prawie Mojżeszowym; i po nim nie powstał mu podobny.
[26] »Podówczas Bóg nie powracał w zawziętości swego gniewu wielkiego, jakim zapłonął przeciwko Judzie, z powodu wszystkich zniewag, jakimi pobudził Go do gniewu Manasses.
[27] »I rzekł Bóg: "Judę również odsunę od oblicza mego, jakom odsunął Izraela; wzgardzę również miastem tym, jakie obrałem - Jeruzalem i domem, o którym powiedziałem: Tam będzie imię moje".
[28] »Reszta dziejów Jozjasza i wszystko, czego dokonał, czy to nie jest zapisane w księdze Kronik królów judzkich?
[29] »Za jego czasów wystąpił faraon Nekho, król egipski przeciwko królowi asyryjskiemu ku rzece Eufratowi: Jozjasz wystąpił przeciwko niemu, a ten, skoro go ujrzał, zabił go w Megiddo.
[30] »Słudzy jego przewieźli go zmarłego na wozie z Megiddo i sprowadzili go do Jeruzalem i pochowali go w jego grobie. Naród w kraju wziął Jehoahaza, syna Jozjaszowego, namaścili go i obrali go królem na miejsce ojca jego.
[31] »Jehoahaz miał dwadzieścia trzy lata, gdy zaczął panować i panował trzy miesiące w Jeruzalem. Imię jego matki było Hamutal - córka Jeremiasza z Libna.
[32] »Postępował niegodziwie w oczach Bożych, według tego wszystkiego, jak czynili jego ojcowie.
[33] »Faraon Nekho włożył nań okowy w Ribla, w kraju Hamat, aby nie panował w Jeruzalem; nałożył przy tym na kraj sto talentów srebra i jeden talent złota.
[34] »Faraon Nekho ustanowił królem Eljakima, syna Jozjaszowego, zamiast Jozjasza, ojca jego i zmienił jego imię na Jehojakim. Jehoahaza zaś zabrał i przywiódł do Egiptu, gdzie też umarł.
[35] »Jehojakim dał faraonowi srebro i złoto, rozkładając na kraj, aby dano srebro na rzecz faraona; każdy z narodu w kraju był zmuszony, aby wydać według swej stawki srebro i złoto faraonowi Nekho.
[36] »Jehojakim miał dwadzieścia pięć lat, gdy zaczął panować i panował jedenaście lat. Imię jego matki było Zebida, córka Pedji z Ruma.
[37] »Postępował niegodziwie w oczach Bożych według tego wszystkiego, co czynili ojcowie jego.